ΟΤΑΝ ΑΧΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΠΗΓΑΔΙΑ

Παρουσίαση

Το βιβλίο του οραματικού και ριζοσπαστικού "εν Χανίοις" ψυχιάτρου Γιώργου Κοκκινάκου αποτελεί μια σημαντική κατάθεση εκατό (100) κειμένων υψηλής συγγραφικής και αισθητικής ποιότητας. Όλα γραμμένα με λόγο πολυεπίπεδης επιστημονικής ευθύνης, ψυχιατρικής απελευθέρωσης και βαθιάς ανθρωπιστικής ευαισθησίας.
Με τόλμη σκέψης, κρίσης και λειτουργίας ενός εγρηγορούντος πολίτη, τόπου και κόσμου.
Τα κείμενα αυτά (εκδοθέντα από τις εκδόσεις ΠΥΞΙΔΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ) αποπνέουν μια αύρα ψυχοπνευματικής συναίσθησης, σε συνδυασμό με την ποιητική υπόσταση που τα συνιστά, όχι μόνο αισθητικά αλλά βαθυνοϊκά και βαθύψυχα.
Κείμενα που διαχέουν από τον συγγραφέα προς τον αναγνώστη έναν καταυγασμό πρόσληψης συνολικής ψυχοδυναμικής λειτουργίας. Η οποία είναι πολυσημειακή, με κέντρο βάρους τη δημιουργία ενός διασημειολογικού ΕΙΝΑΙ, που βιώνει εσωτερικά και εξωτερικά το χωροχρονικό γίγνεσθαι του καταυγασμού.
Με πανταχού παρούσα την πραγματικότητα της α-ταξίας και του χάους, από τις θρυμματισμένες ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΕΣ που δημιουργούν τις σχάσεις, τους κατακερματισμούς των ευαίσθητων αλλά και των απροσάρμοστων ή ασυμβίβαστων ψυχών.
Έτσι, μέσα σε αυτό το σύμπλεγμα των ανθρώπινων αναζητήσεων κινούνται, περιστρέφονται και υπάρχουν -ως μερική και ως ολιστική διόδευση- τα κείμενα του Γιώργου Κοκκινάκου. Τόσο αυτά του καθ' αυτό ψυχιατρικού μέρους της πρώτης ενότητας του βιβλίου, καθώς και των δύο άλλων ενοτήτων του. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Πρόλογος Δημήτρη Κακαβελάκη
Μέρος 1ο
Περί ψυχής
Αυτονομία, ετερονομία και εξαρτήσεις
Κι είπε η νύχτα της ξαστεριάς, δεν έχω αστέρια απόψε
Η "κατασκευή" ενός επικίνδυνου τρελού
Από το κλειστό τμήμα του Ασύλου στον ξενώνα
Η λαγνεία των ειδικών
Η Μαρία
Ως θραύσμα δυσεύρετης τρυφερότητας
Τι ήθελε να δει ο άνθρωπος εκείνος;
Εγκατέλειψα την χρονομηχανή
Ψυχιατρείο: Θεραπεία ή τιμωρία;
Πέρδικες ήσαν κι έφυγαν...
Προς το απαραίτητο
Ψυχικά ασθενείς: Στο Άσυλο ή στην κοινότητα;
Οι παραμυθάνθρωποι
Από τον ιδρυματισμό στην αυτονομία
Το Άσυλο είναι τόπος ή τρόπος;
Οι τρεις
Μέρος 2ο
Τις πταίει;
Θέλουμε να αλλάξουμε χωρίς να αλλάξουμε!
Η πέτρα που κλαίει
Άλλος δρόμος δεν υπήρχε
"Είμαι διαφορετικός αλλά έχω δικαιώματα"
Οικονομική κρίση και κοινωνία
Να σκεφτούμε πάνω στον τρόπο που σκεφτόμαστε
Μαριναλέντα
Χιροσίμα, Τσερνομπίλ, Φουκουσίμα
Στην εποχή των θρυμματισμένων βεβαιοτήτων ...
Πολίτες της αυτεπίγνωσης μέσα σε διαυγή κοινωνία
Η κρίση και οι ειδικοί της
Κοινωνική αλλαγή και Αριστερά
Ως αίγαγροι
Ουρανομήκης σιωπή
Καταναλωτική δημοκρατία
Ο Δρόμος
Αυτεπιβεβαίωση ή αλλληλοβοήθεια;
Ο ανθρωπολογικός τύπος του ύστερου Καπιταλισμού
Είναι όλοι ίδιοι;
Μέρος 3ο
Ο Μονιάς (Δεύτερη ανάγνωση)
Το βέβηλο της εορτής του Αγίου Βαλεντίνου
Η ευτυχία βρίσκεται στην πρόσθεση ή στην αφαίρεση;
Τα απαραίτητα
Et in Arcadia ego
Για τον μικρό μαθητή από την Αλβανία
Η σιωπή
Η Παλαιστίνη
Η παράδοση
Οι Δροσουλίτες
Κάθε πρωί στην Πλατεία 1866 ζητούμε εργατικά χέρια, αλλά παίρνουμε ανθρώπους
Αφιερωμένο στο βλέμμα του λαθρομετανάστη πάνω στη σχεδία
Ευδαίμων Αρκαδία
Η παράδοση, οι μπαλωθιές και η εντολή του προπάππου
Κι έφεγγαν μόνον οι καύτρες τ' ουρανού και οι καρδιές μας
Το ολίγιστον του πλούτου
Επί της οδού Σαρπηδόνος
Γιάννης Λιονάκης, ο Αντάρτης
Προς το ελάχιστο
Κυνηγάω την ιδέα
Σήματα απόντων
Ειρηναίος: Ένας νέος 100 ετών
Όταν η φύση σκέπτεται...
Περίφροντις για τα επουσιώδη
Πηγή χαράς είναι η λύπη...
Ο Σαλής
Μεταβιομηχανική κοινωνία και ιατρική
Ευδαίμων Αρκαδία (2ο)
Ενθύμια πέτρινα
Αφιερωμένο στον ομαλώτικο τρόπο του Γιάννη Μαρκαντωνάκη
Σκέψεις πάνω στον "Έρωτα στα χιόνια" του Αλ. Παπαδιαμάντη
Η άγρια χαρουπιά
Ως λόγος συμπυκνωμένης έντασης
Η αρχόντισσα των συσσιτίων
Το γιατί του κόσμου
Το πολύτιμο ευτελές
Το εκμετρείν του βίου
Να σε μαλώνει σιγανά...
Αντέχεις το "πώς" αν ξέρεις το "γιατί"
Το λευκό μέσα στο μαύρο
Στον δεύτερο μένω εγώ...
Ποιητής του κανενός ποιήματος
Η Δαχτυλήθρα
Cabo da Roca. Κάμπο ντα Χόκα
Επίλογος
Όταν αχνίζουν τα πηγάδια