ΑΡΛΕΚΙΝΟΣ

Παρουσίαση

Άκουσέ με, δεν έχει περιθώριο η φωνή να επιστρέψει
πίσω
στην πετρωμένη μου συνείδηση.
Το αίμα μου καταιγίδα του ισημερινού
κεραυνοβολεί τα δέντρα, γονατίζει τα αδύναμα σπαρτά.
Ένα άγριο ποτάμι το αίμα μου, μαβί.

Επικαλούμαι την προσοχή σου, όπως τα πουλιά
όταν σιωπούν
τρομαγμένα μετά από έναν πυροβολισμό.

Ο ήχος των βημάτων μου χάνεται στο φιδωτό μονοπάτι
ωσότου τα κύματα σκορπίσουν αρμύρα και ιώδιο
στον νοτιά
ο οποίος
να με προϋπαντήσει έρχεται
σ' αυτό το σημείο
όπου κάποτε αγγίξαμε την αθωότητα και πληρώσαμε
με ενηλικίωση
την υπέρβαση. [...]

(Από την έκδοση)