ΑΡΜΑΝΤΕΙΛ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ενώ στην αρχή σου φαίνεται ότι η εξέλιξη της πλοκής είναι αργή, από κάποιο σημείο και μετά δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου! Η αφήγηση ρέει κι εσύ βυθίζεσαι στον κόσμο των χαρακτήρων στους οποίους διακρίνεις και τη σκοτεινή και τη φωτεινή τους πλευρά, ενώ οι πράξεις τους καθοδηγούνται από τα συναισθήματα, τους φόβους και τα πάθη τους. Πρόκειται για ήρωες γεμάτους ενοχές, που φοβούνται τη μοίρα και αναζητούν εναγωνίως τη λύτρωση!
Σε κερδίζει ο αριστοτεχνικός συνδυασμός του τραγικού στοιχείου με το υπόγειο χιούμορ και την ειρωνεία, ο σοκαριστικός για την εποχή χαρακτήρας της βασικής ηρωίδας που τη μισείς, ενώ ταυτόχρονα τη θαυμάζεις, η αφήγηση που από τριτοπρόσωπη παίρνει τη μορφή επιστολής ή ημερολογίου, οι ανατροπές, το λυτρωτικό τέλος, ενώ έρχεσαι σε επαφή με μια πρώτη μορφή ψυχανάλυσης και με κάποιο αρχικό στάδιο της ιδιωτικής αστυνομικής έρευνας! Προβληματίζεσαι, στο τέλος, σχετικά με την προέλευση των ονείρων, αφού η ορθολογική θεωρία συγκρούεται με την υπερφυσική, ενώ αναρωτιέσαι, παρακολουθώντας τον τρόπο δράσης των ηρώων, αν υπερισχύει η ανθρώπινη βούληση ή η ανθρώπινη μοίρα και αντιλαμβάνεσαι ότι κάποιες φορές ο έρωτας είναι ο τελικός ρυθμιστής των πραγμάτων!
Πόσο μεγάλος μάστορας της πλοκής είναι, τελικά, αυτός ο Collins! Πόσο καλός ψυχογράφος και πόσο εθιστικά τα βιβλία του! Οι σελίδες ξεπερνούν τις 1200 και όμως δε βαριέσαι ούτε κουράζεσαι!

Το βιβλίο είναι εξαιρετικό και καλογραμμένο, όπως τα περισσότερα έργα της ρομαντικής περιόδου. Να τονίσω ότι ο Wilkie μοιάζει, λογοτεχνικά, πολύ με τον Dickens (ήταν και στενοί φίλοι παρεπιπτόντως), κάτι που αναδεικνύεται εμφανώς σε όλο το συγκεκριμένο του έργο. Ωστόσο, η πλοκή είναι προβλέψιμη και πληκτική σε μερικά σημεία, χωρίς να κουράζει ιδιαίτερα το μέγεθος των 1200 σελιδών. Τέλος, αξίζει σαν έργο του 19ου αιώνα, αλλά, όπως κάνουν πολλοί, δε συγκρίνεται με τον Μέλμοθ της ίδιας σειράς, το οποίο τελευταίο είναι ένα από τα κορυφαία της σειράς και ένα από τα καλύτερα βιβλία που έχουν γραφτεί ποτέ!

Πολύ καλό βιβλίο. Μου άρεσε για την πλοκή, την καλή μετάφραση, τον τρόπο που εξελίσσεται η ιστορία και το ενδιαφέρον που διατηρείται ως το τέλος των 1.200 σελίδων. Το αγάπησα και με κέρδισε. Κλασσικό στυλ και σταθερή αξία Βρετανικού στυλ.

Σε καμία περίπτωση δε μπορώ να δικαιολογήσω την αρνητική κριτική που υπάρχει για τον Αρμαντειλ σε αυτή τη σελίδα. Το βιβλιο, όσο βαρύ κι ασήκωτο αν είναι στην κυριολεξία, δε θα έπρεπε να πτοήσει έναν βιβλιοφάγο ούτε στο ελάχιστο. Η μετάφραση, η οποία επίσης δέχεται βέλη, είναι ωραιότατη. Ο Αρμαντειλ ειναι ενα υπεροχο αναγνωσμα που έχει ολα τα χαρακτηριστικά ενος mystery novel, κατηγορία στην οποία κατεξοχήν κινείται ο συγγραφέας. Έχοντας επίσης διαβάσει και τη Φεγγαρόπετρα, αλλά και τη Γυναίκα με τα λευκά, έχω να πως πως ούτε στον Αρμαντειλ ο Wilkie Collins με απογοήτευσε. Το βιβλίο είναι εξαιρετικά γραμμένο, οι χαρακτήρες είναι προσεκτικά κ πολύ σωστά τοποθετημένοι στην παρουσίασή τους, ενώ υπάρχουν και συνεχείς ανατροπές στην πλοκη που κρατούν το ενδιαφέρον του αναγνώστη ζωντανό. Εξαιρετικός ο Αρμαντειλ. Το διάβασα απνευστί παρα το μεγάλο αριθμό σελίδων.

Να ξεκινήσω λέγοντας ότι επ' ουδενί λόγω δεν είμαι τοσο εύγλωττη όσο ο φίλος κριτικός παραπάνω...Έχοντας διαβάσει και άλλα δύο βιβλία του συγγραφέα, "Η φεγγαρόπετρα" και"Η γυναίκα με τα λευκά" έχω να παρατηρήσω τα εξής.... Η αρχή του "Άρμαντειλ" μέχρι να μπει η βάση πάνω στην οποία θα "τρέξει" η πλοκή του βιβλίου ίσως είναι λίγο μεγαλύτερη σε διάρκεια από ότι είναι συνηθισμένος ένας σημερινός αναγνώστης. Και ίσως η αγωνίες στις οποίες εκτίθεται ο αναγνώστης σε αυτό το διάστημα να είναι πολλές στο νούμερο και κοντά η μια στην άλλη, πράγμα που κατά τη γνώμη μου εξηγεί και μια παλαιότερη (αρνητική) κριτική που έχει γίνει σε αυτή τη σελίδα. Παρ' ολ' αυτά... Το "Άρμαντειλ" είναι ένα βιβλίο εξαιρετικά γραμμένο που αν και λόγω του μεγέθους του και των υποχρεόσεών μου αναγκάστηκα να το αφήσω στην άκρη για μέρες τη φορά, μου έκανε εντύπωση η ευκολία με την οποία ανοίγωντας ξανά το βιβλίο το ενδιαφέρον αναζοπυρώνονταν πριν καν περάσει η πρώτη πρόταση. Η ιστορία, ειδικά μόλις μπει η βάση για την πλοκή, "πετάει". Να σημειωθεί δε πως αυτή η κριτική γράφεται 4:40 π.μ.-η ώρα που τελείωσα να διαβάζω τις τελευταίες 200 σελίδες και αύριο είναι Δευτέρα(!). Καλή ανάγνωση λοιπόν και σε εσάς...