ΣΤΟ ΦΩΤΕΙΝΟ ΘΑΛΑΜΟ ΜΕ ΤΙΣ ΝΥΦΕΣ

Παρουσίαση

Όλα ξεκίνησαν στις 8 Σεπτεμβρίου του 2002 στον Άνω Κρανιώνα, ένα έρημο χωριό μισή ώρα μετά την Καστοριά, απόγευμα Κυριακής. Εκεί οι Νύφες του Παντελή Βούλγαρη άφησαν το πρώτο τους αποτύπωμα στο φιλμ, ξεκινώντας έτσι το μακρύ τους ταξίδι: 12 Σεπτεμβρίου 2002 στην Άνδρο. 28 Μαΐου 2003 στα Χανιά. 23 Ιουνίου στο Στούντιο Καραμάνου, στο Ίλιον. 23 Ιουλίου στον Πειραιά. 24 Ιουλίου στο Λαύριο. 12 Αυγούστου στο Κερατσίνι. 23 Αυγούστου 2003 στην Αθήνα.
Με αληθινό θαυμασμό για το έργο του Παντελή Βούλγαρη και αγάπη για τον ίδιο, ακολούθησα αυτή την κοπιαστική μα ποιητικά αποκαλυπτική πορεία αφήνοντας πίσω μου φωτογραφίες, αναγκαία σημάδια του γυρισμού.
Περίεργος, έκπληκτος, χαρούμενος, αγχωμένος, συγκινημένος, κουρασμένος, αφοσιωμένος είδα το σενάριο της Ιωάννας Καρυστιάνη να γίνεται ταινία σκηνή-σκηνή, πλάνο-πλάνο, από την πρώτη μέρα ως την τελευταία.
Ζώντας την ταινία φωτογράφισα την υλοποίησή της με έναν τρόπο που βρήκε σύμφωνο και τον Βούλγαρη. Η άποψη αυτής της φωτογράφισης με απομάκρυνε αρκετά από μια στείρα αναπαράσταση των κινηματογραφημένων πλάνων, δίνοντάς μου τη δυνατότητα μιας πιο ελεύθερης προσωπικής ματιάς με καλλιτεχνικές αξιώσεις. Ασφαλώς και υπήρξε ένας ορισμένος αριθμός φωτογραφιών για καθαρά επικοινωνιακή χρήση, βασική επιδίωξη όμως ήταν μια δημιουργική φωτογραφική εργασία με αφορμή και επίκεντρο μια σημαντική ταινία. Και οι Νύφες είναι μια τέτοια ταινία. Η δέκατη μεγάλου μήκους ταινία του Παντελή Βούλγαρη είναι ένα μεγάλο ταξίδι μέσα σε μια κιβωτό πολιτισμού, γλωσσών, ονείρων, φόβων, διαψεύσεων, ελπίδων. Είναι ένας φόρος τιμής στο μνημείο του Άγνωστου Μετανάστη, μια τεράστια πινακοθήκη προσώπων, μια σημαντική συνάθροιση καλλιτεχνικών δυνάμεων. Είναι το στοργικό ενδιαφέρον του Martin Scorsese για μια ελληνική ταινία. Είναι ο επαγγελματικός ηλεκτρισμός ενός κινηματογραφικού συνεργείου που άγγιξε τα όρια της συλλογικής αφοσίωσης. [. . .] (Από την έκδοση)