ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Τρεις ενδιαφέρουσες ιστορίες, εκ των οποίων οι εκτεταμενες περιγραφές της δεύτερης θα μπορούσαν να αποφευχθούν.

Ο Παδούρα δίνει άλλη διάσταση στην έννοια της λέξης αιρετικός. Ανάγει την ελεύθερη ανθρώπινη βούληση και την εφαρμογή της σε κινητήριο δύναμη της ζωής και της ιστορίας. Ωστόσο όπως επεσήμαναν και άλλοι αναγνώστες φλυαρεί υπερβολικά, κάτι από το οποίο δεν ξεφεύγουν κατ΄ εμέ και άλλοι εκπρόσωποι της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας. Είναι ένα καλό βιβλίο που σε προδιαθέτει να το φτάσεις μέχρι το τέλος, αλλά οπωσδήποτε οι πολλές σελίδες και κάποια από τα άνευρα και φλύαρα μέρη του λειτουργούν ανασταλτικά.

Πολύ ωραίο μυθιστόρημα από τον καταπληκτικό Κουβανό συγγραφέα. Εξαιρετική σε σύλληψη η ιδέα του Πάδουρα να μιλήσει για τους επαναστάτες, τους δικούς του "αιρετικούς" αναφερόμενος μέσα από τις τρεις συγκλίνουσες ιστορίες του σε πρόσωπα που τολμούν να σκέπτονται και να λειτουργούν διαφορετικά από τον κοινωνικό τους περίγυρω. Με άξονα την αναζήτηση της ιστορίας ενός πίνακα του Ρέμπραντ, μπαίνουμε πολύ πετυχημένα στο πετσί των ηρώων της ιστορίας και η χαρτογράφηση του χαρακτήρα τους είναι πολύ ακριβής και δίνεται με γοητευτικό τρόπο. Ωστόσο θεωρώ ότι σε αρκετά σημεία ο Πάδουρα φλυαρεί άσκοπα επανερχόμενος σε θέματα που έχει ήδη αναλύσει πολύ βαθιά. Υπάρχουν μικρά επεισόδια που καταλήγουν να πουν ξανά και χωρίς να προσφέρουν κάτι ουσιαστικό, για την αξία της ελευθερίας της πίστης, της έκφρασης, της επιλογής, πράγματα ήδη ειπωθέντα.
3,5 αστέρια για μένα γιατί 4 έχω δώσει στο "Παρελθόν χαμένο στην ομίχλη" που με την οικονομία του λόγου του θεωρώ καλύτερο από τους "Αιρετικούς"

Το βιβλίο του Κουβανού συγγραφέα Λεονάρδο Παδούρα διαβάζεται τόσο ως μυθιστόρημα όσο και ως φιλοσοφική πραγματεία.
Με κεντρικό μοτίβο την ιστορία ενός πίνακα του Ολλανδού ζωγράφου Ρέμπραντ και την κατάληξή του στην πορεία του χρόνου ξετυλίγεται ένα μυθιστόρημα ιστορικό, φιλοσοφικό, θεολογικό, κοινωνιολογικό, πολιτικό και μυστηρίου που διαπερνά την απόπειρα φυγής Εβραίων στην Κούβα το 1939, τη ζωή της εβραϊκής κοινότητας εκεί, το Ολοκαύτωμα στη Γερμανία, το ανεκτικό, ανεπτυγμένο και εμπορικό Άμστερνταμ του 17ου αιώνα και τη σημερινή Κούβα.
Το βιβλίο αναφέρεται σε μια εναγώνια αναζήτηση της ελευθερίας και της δυνατότητας επιλογής. Βλέπουμε ναζί που αφανίζουν Εβραίους, ορθόδοξους Εβραίους που διώκουν αιρετικούς, όπως ο νεαρός ζωγράφος, Κοζάκους και Τατάρους που κατακρεουργούν Εβραίους στην Πολωνία του 1648 και ένα πολιτικό κατεστημένο και μια κοινωνική κατάσταση στην Κούβα του σήμερα που εξωθεί τους νέους στην περιθωριοποίηση και τον ατομισμό.
Και επειδή «αν υπάρχει η πιθανότητα ακόμη και ο Θεός, αν τυχόν έχει υπάρξει ποτέ, να έχει πεθάνει, καθώς και η βεβαιότητα πως τόσοι και τόσοι μεσσίες έχουν καταλήξει να μετατραπούν σε χειραγωγούς, το μοναδικό που σου μένει, το μοναδικό που πραγματικά σου ανήκει, είναι η ελευθερία σου για επιλογή. Να πουλήσεις έναν πίνακα ή να τον δώσεις σε κάποιο μουσείο. Να ανήκεις ή να πάψεις να ανήκεις. Να πιστεύεις ή να μην πιστεύεις. Ακόμα και να ζεις ή να πεθάνεις».
Θα του έβαζα και τα 5 άστρα, αλλά, λόγω του αφηγηματικού του χαρακτήρα και του όγκου του, δεν είναι τόσο ευανάγνωστο.