Ο ΕΛΑΦΟΒΑΣΙΛΙΑΣ

Παρουσίαση

Δύο μαγικά μυστικά που του εμπιστεύτηκε ο πατέρας του προστατεύουν τον καλόκαρδο και εύπιστο βασιλιά Ντεράμο από τις παγίδες που θα μπορούσαν να του στήσουν όσοι θέλουν το κακό του. Το ένα μυστικό τον βοηθάει να επιλέξει και να παντρευτεί μια κοπέλα που τον αγαπάει πραγματικά. Τι γίνεται όμως όταν το δεύτερο πέφτει στα χέρια του χειρότερου εχθρού του; Στη συναρπαστική και ξεκαρδιστική αυτή περιπέτεια κυκλοφορούν ερωτευμένα ζευγάρια, ραδιούργοι αυλικοί, μάγοι μεταμορφωμένοι σε παπαγάλους, δολοφόνοι και μπουφόνοι, ένα άγαλμα που χαμογελάει, καθώς κι ένα ελάφι μ’ ένα αστέρι στο μέτωπο. Οι έντεκα πρωταγωνιστές της ιστορίας θα συναντηθούν τη νύχτα σε ένα δάσος όπου θα συμβούν πράγματα «που αν δεν τα δεις με τα μάτια σου, αποκλείεται να τα πιστέψεις». (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)

Τα έργα του Carlo Gozzi (1720-1806) κατέχουν μια ιδιότυπη θέση στο παγκόσμιο δραματολόγιο. Τα δέκα γνωστότερά του, που ο ίδιος τα ονομάζει "τραγικωμικά παραμύθια για το θέατρο" (σήμερα τα λέμε "παραμυθοδράματα"), διαθέτουν όλα μια στιβαρή δομή όπου τα κωμικά στοιχεία συμπορεύονται με μία οργιαστική φαντασία. Τα βασικά τους πρόσωπα προέρχονται τόσο από την Κομέντια ντελ' Άρτε, όσο και από παραμύθια της Ανατολής. Επινοώντας σκηνικούς τρόπους για να ζωντανέψει αυτές τις φανταστικές ιστορίες, ο Γκότσι άνοιγε χωρίς να το ξέρει τις πύλες του ρομαντισμού. Σχολιάζοντας εξάλλου με ειρωνεία τη δράση προοιωνιζόταν ακόμη και την "αποστασιοποίηση" του Μπρεχτ. Πολλοί παρατηρούν ότι στα έργα του υπάρχουν και στοιχεία σουρεαλισμού ή απόηχοι από το θέατρο της Ανατολής, την κινεζική όπερα ή το γιαπωνέζικο Νο. Είτε κρατώντας τα ίδια τα κείμενά του, είτε χρησιμοποιώντας τα σαν απλά σενάρια ή ακόμη και σαν πηγές έμπνευσης για εντελώς πρωτότυπα έργα, συγγραφείς, σκηνοθέτες, ηθοποιοί, χορογράφοι και συνθέτες συνεχίζουν και σήμερα να παρουσιάζουν σε διάφορες χώρες θεάματα που έχουν ως σημείο εκκίνησης τον Γκότσι. Από "κλασικές" ή και επαναστατικές θεατρικές παραστάσεις ως και χοροδράματα ή και θέατρο για παιδιά. "Το Re Cervo του Γκότσι το συνάντησα εδώ και πολλά χρόνια αναζητώντας ιδέες για καινούρια θεάματα... Με μάγευε αυτό το παράξενο μίγμα αγριάδας και ελαφρότητας. Αλλά πιο πολύ απ' όλα με γοήτευαν οι αλλόκοτες μεταμορφώσεις. Η μεταμόρφωση ανθρώπου σε ζώο είναι αρκετά συνηθισμένη στα παραμύθια. Αυτό που κυρίως με ενδιέφερε όμως ήταν η μεταμόρφωση ενός ανθρώπου σε άλλον άνθρωπο... Όταν, αργότερα, αρχίσαμε να κουβεντιάζουμε με τον Θωμά Μοσχόπουλο γι' αυτό το έργο θεωρήσαμε αυτονόητο πως αν το ανεβάζαμε δεν θα χρησιμοποιούσαμε μάσκες. Ο ηθοποιός θα έπρεπε να πείσει με το γυμνό του πρόσωπο ότι "κατοικείται" από κάποιον άλλον, από ένα πρόσωπο που στην παράσταση το υποδύεται ένας άλλος ηθοποιός... Όταν ξαναδιαβάζαμε το κείμενο, η γραφή του μας προκαλούσε κάποια αμηχανία. Έτσι λοιπόν αρχίσαμε να συλλέγουμε διασκευές του Re Cervo από διάφορες χώρες. Καμιά όμως δεν έμοιαζε μ' αυτό που είχαμε στο νου μας. Και λιγότερο απ' όλες μας έθελγαν εκείνες που προορίζονταν "για παιδιά". Ώσπου ξαναγυρίσαμε στο πρωτότυπο και καταλάβαμε ότι από κει έπρεπε ν' αρχίσουμε, χωρίς όμως να μείνουμε σ' αυτό. Να διαβάζουμε το βιβλίο κι ύστερα να το κλείνουμε και να ονειρευόμαστε μια παράσταση...Το εγχείρημα ήταν τελικά πολύ πιο δύσκολο απ' ό,τι είχαμε φανταστεί, αλλά και πολύ πιο ενδιαφέρον... Και καταλάβαμε ότι αυτό που γράφαμε θα ήταν τελικά ένα καινούριο, δικό μας έργο." (Ξένια Καλογεροπούλου, από την ιστοσελίδα του εκδότη)