Η ΕΠΕΚΤΑΣΗ ΤΟΥ ΠΕΔΙΟΥ ΤΗΣ ΠΑΛΗΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Υπέροχο ανάγνωσμα. Καυστικό και φαινομενικά υπερβολικό ως προς τις καταστάσεις που παρουσιάζει και τα αδιαμφισβήτητα "αξιώματα" που διατυπώνει. Αν ο σύγχρονος άνθρωπος κοιτάξει την κατ' επίφασιν επιτυχημένη ζωή του χωρίς ωραιοποιήσεις και υποκειμενικές θεωρήσεις, θα διαπιστώσει κοινά αδιέξοδα με τον αφηγητή-ήρωα του βιβλίου. Σε συνθήκες άκρατου φιλελευθερισμού άλλοι ευνοούνται και αποθεώνονται, άλλοι κατακρημνίζονται. Άλλοι διαβιούν στο μεταίχμιο της αδιάκοπης προσπάθειας και των αντιστρόφως ανάλογων απολαβών σε διαπροσωπικό είτε οικονομικό είτε κοινωνικό επίπεδο. Αν και ό ίδιος ο Ουελμπέκ δηλώνει πολέμιος της ψυχανάλυσης, το βιβλίο του θα έλεγα ότι είναι μια οξυδερκής ψυχαναλυτική προσέγγιση του σύγχρονου δυτικού τρόπου ζωής και εν γένει του δυτικού πολιτισμού.

Με τις πολιτικές και ιδεολογικές απόψεις του Ουελμπέκ μπορείς να συμφωνήσεις ή να διαφωνήσεις (εγώ προσωπικά διαφωνώ κάθετα αν και σε καμία περίπτωση δεν τον θεωρώ ακροδεξιό και ρατσιστή όπως τον χαρακτηρίζουν πολλοί κριτικοί, μάλλον σκεπτικιστή αναρχοσυντηρητικό θα τον έλεγα, δείτε κάτι δικούς μας ακροδεξιούς και συγκρίνετε τους με τον Ουελμπέκ, δεν υπάρχει καμία σχέση). Δεν μπορείς όμως να απαξιώσεις αυτό το πηγαίο συγγραφικό του ταλέντο που είναι πλέον τόσο σπάνιο. Με την "επέκταση του πεδίου πάλης" ουσιαστικά συστήνεται στο παγκόσμιο αναγνωστικό κοινό με το ύφος και τη θεματολογία πάνω στην οποία κινείται: προβληματισμός απέναντι στην κρίση και την παρακμή του δυτικού πολιτισμού από την αχαλίνωτη εμπορευματοποίηση, επαναπροσέγγιση της κλασικής ευρωπαϊκής φιλοσοφίας, αναστοχασμός πάνω στο ιδεολογικό εποικοδόμημα που διαμόρφωσε τις συνειδήσεις των μεταπολεμικών γενεών κ.ο.κ.

Η πρωτοπρόσωπη αφήγηση είναι πηγαία και ρέουσα, σε σημεία θα μπορούσες να την πεις και "τολμηρή", όμως το βάθος και η ποιητική της αμφισημία δένουν όλα τα στοιχεία σε ένα υπέροχο αμάλγαμα. Δεν είναι ούτε 200 σελίδες, όμως μόλις το τελειώνεις σου αφήνει την αίσθηση της πληρότητας. Είναι το δεύτερο βιβλίο του Ουελμπέκ που διαβάζω και με άφησε απόλυτα ικανοποιημένο.

Το πρωτο του βιβλιο νομιζω. Πραγματευεται το αγαπημενο του θεμα, το πως οι κοινωνικοοικονομικες εξελιξεις του δευτερου μισου του 20ου αιωνα επηρεασαν τη σεξουαλικοτητα αλλα κατ επεκταση και το θεσμο της οικογενενειας. Στενοχωρο μεχρι αυτοκτονικου ιδεασμου ( του αναγνωστη) αλλα ευστοχο, πρωτοτυπο και υπεροχο!