Η ΧΡΗΣΗ ΒΙΑΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΗΠΑ ΣΤΟ ΑΦΓΑΝΙΣΤΑΝ ΚΑΤΑ ΤΟ ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ

Παρουσίαση

Η τρομοκρατική επίθεση κατά των Διδύμων Πύργων στη Ν. Υόρκη, στις 11 Σεπτεμβρίου 2001, και η κρίση του Αφγανιστάν σηματοδοτεί μια νέα εποχή στις διεθνείς σχέσεις, αλλά και στο λεγόμενο "πολιτικό" διεθνές δίκαιο. Θα πρέπει όμως να παραδεχθεί κανείς ότι η κρίση του Αφγανιστάν αποτέλεσε έναν ενδιάμεσο κρίκο μιας διαδικασίας σταδιακής απομάκρυνσης από τη θεσμοποιημένη παρέμβαση στο πλαίσιο των Ηνωμένων Εθνών προς τη μονομερή χρήση βίας. Έτσι, από την περίπτωση της Βοσνίας - Ερζεγοβίνης (1994), όπου το Συμβούλιο Ασφαλείας εξακολουθεί να έχει ένα τυπικό ρόλο, αλλά η ουσιαστική διαχείριση της κρίσης βρίσκεται στα χέρια του ΝΑΤΟ, περνάμε στη συνέχεια στην περίπτωση του Κοσσόβου (1999), όπου το Συμβούλιο Ασφαλείας αγνοείται και το ΝΑΤΟ ασκεί μονομερώς τις επιθετικές ενέργειες. Αποκορύφωση της μονομέρειας αποτελεί ασφαλώς η περίπτωση της επίθεσης κατά του Ιράκ (2003), κατά την οποία και αυτό το ΝΑΤΟ αγνοείται, προκειμένου να παραμείνει η διαχείριση της κρίσης σε δύο μόνο χώρες, τις ΗΠΑ και τη Μ. Βρετανία. Η κρίση του Αφγανιστάν παρουσιάζει μια σημαντική ιδιαιτερότητα σε σχέση με τις υπόλοιπες κρίσεις. Γιατί η μονομέρεια της χρήσης βίας από τις ΗΠΑ συνδυάστηκε με την "αρνητική" παρέμβαση του Συμβουλίου Ασφαλείας. Το όργανο αυτό έσπευσε να χαρακτηρίσει εμμέσως την κρίση ως περίπτωση νόμιμης άμυνας, αφήνοντας έτσι τη διαχείριση της στις ΗΠΑ και απεμπολώντας το εκ του άρθρου 51 του Χάρτη του ΟΗΕ δικαίωμα, αλλά και υποχρέωση να επιληφθεί του θέματος. (. . .) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)