ΚΑΤΑ ΣΑΔΔΟΥΚΑΙΩΝ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Δυναμική αντιστασιακή ποιήση από έναν αναρχικό του πνεύματος που δίνει το σήμα του διαρκούς πνευματικού και κοινωνικού αγώνα στα χέρια του απλού ανθρώπου. Η ποίηση εδώ δεν έχει κοσμήματα και περίτεχνες δομές, αλλά με την απλότητα των λέξεων, καταδικάζεται και συντρίβεται η κοινωνική αδικία και τα δεσμά των ανθρώπων της γης.

Ένα έργο στρατευμένο, που μιλά για την υποκρισία της εξουσίας και τις ματαιώσεις των προσπαθειών εξέγερσης. Σίγουρα με τις καλές του στιγμές, με το όνειρο και τα ιδανικά, με την πίκρα, που δε στέκεται απλά ως συναίσθημα, αλλά γίνεται εφαλτήριο αντίστασης. Ένα έργο κατά βάση πολιτικό. Ένα έργο με ιστορικές εικόνες και είδωλα, που συμβολίζουν υπαρκτές συμπεριφορές. Έργο που το διαπνέει ένας άνεμος ελευθερίας και αντιεξουσίας. Έργο που καταγγέλλει όχι μόνο την εξουσία, αλλά και το συμβιβασμό. Πάντως, έχω διαβάσει πολύ καλύτερη ποίηση.

Όμορφα ποίηματα, ξεχωρίζει το ποίημα “Αντισταθείτε” και το "Κατὰ Σαδδουκαίων" ("μαζεύω τοὺς σκόρπιους σπόρους μου γιὰ τὴν καινούρια μακρινή μου ἀνάσταση")

O Μιχάλης Κατσαρός, στην ποιητική συλλογή 'Κατά Σαδδουκαίων', αναζητεί το εφήμερο, την 'δόξα' της λέξης που δια-περνά, που αμφισβητεί, που 'σωρεύει' ερείπια. Η ποιητική του γραφή διαμεσολαβεί πάθη, διακρατεί το σημαίνον της διάστικτης & διαπεραστικής ιστορικής μνήμης, αντιτιθέμενη σε θέσφατα, σε αναγνωρίσεις, στις κάθε είδους εξουσιαστικές διακλαδώσεις-πολιτικές. Εντός της υπό-μνησης, ο ποιητής νοηματοδοτεί το 'αόρατο' & 'ανέστιο' πλήθος, προσφέρει 'σπαρακτικά' ονόματα, αξιώνει το δικό του 'τίποτα', φέρει την άλλη μαρτυρία για αυτό που έλαβε χώρα, ζητεί την έκκεντρη αμφιβολία για αυτό που συμβαίνει, για αυτό που εκφράζεται ως συμβολική όσο και μουσειακή αρχειοθέτηση-προβολή της ιστορίας, την αμφιβολία για τον ίδιο, για την ποίηση-λέξη που προσκαλεί και προκαλεί: ''Ως και σε μένα, σε μένα ακόμα που σας ιστορώ αντισταθείτε''. Η συλλογή 'Κατά Σαδδουκαίων' φέρει τις ανεπίσημες θεάσεις, δύναται να λειτουργήσει ως μία ιδιαίτερη 'μύηση' στην κίνηση, στη 'διά-ρρηξη' της ελαφράς και μη κοινοτοπίας, 'μύηση' στο περιεχόμενο του 'Κατά'.. Αναφέροντας το ίδιο το υπόδειγμα, ο Μιχάλης Κατσαρός 'ομιλεί' για τις εντυπώσεις του βαρέος 20ου αιώνα, για τον αιώνα-'πατέρα', για τα 'θέατρα' των ιδεών, ανακαλώντας μία ποίηση εγκλητική, μία ποίηση που επιθυμεί να 'απολέσει' το όνομα της (''αντισταθείτε ως και σε μένα''), & να σημάνει την λανθάνουσα δυναμική-ενέργεια, το δυνητικό & το απρόβλεπτο μέσα στο ιστορικό προτσές, την ιδιαίτερη 'ευφορία' της εμπρόθετης δράσης & της απεύθυνσης, εκεί όπου η ποίηση νοηματοδοτεί εικόνες, σε πρόσωπα, σε τρόπους προσπέλασης.. ''Υπάρχουνε προϋποθέσεις για μια καινούργια άνοιξη''. Ή όπως το θέτει ο ίδιος στην ποιητική του συλλογή 'Ο πατέρας του ποιητή'': ''Ένωση ανθρώπου κοινού ανθρώπου Χριστού ανθρώπου ερωδιού''. Ο Μιχάλης Κατσαρός διαβάζεται και αντίστροφα: ως προθυμία, ως ΄μυστική απεύθυνση στους διάφορους 'Σαδδουκαίους'..