ΕΞΙΛΕΩΣΗ

Παρουσίαση

Την πιο ζεστή μέρα του καλοκαιριού του 1935, η δεκατριάχρονη Βριώνη Τάλλις βλέπει την αδελφή της Σεσίλια να πετάει τα ρούχα της και να βουτάει στην στέρνα του κήπου κάτω από το βλέμμα του παιδικού της φίλου Ρόμπι Τέρνερ, ο οποίος όπως και η Σεσίλια , έχει πρόσφατα επιστρέψει από το Καίμπριτζ. Το περιστατικό θα αλλάξει για πάντα τη ζωή και των τριών. Ο Ρόμπι και η Σεσίλια θα έχουν υπερβεί ένα όριο με τρόπο που δεν θα μπορούσαν ούτε να φανταστούν και θα έχουν γίνει θύματα της παιδικής φαντασίας της Βριώνη. Και εκείνη θα έχει γίνει μάρτυρας ανομολόγητων μυστηρίων και θα διαπράξει ένα έγκλημα από το οποίο δεν θα πάψει να προσπαθεί να εξιλεωθεί όλη την υπόλοιπη ζωή της.
Κατά κοινή ομολογία κριτικών και κοινού, η «Εξιλέωση» είναι το καλύτερο μυθιστόρημα του Ian McEwan. Πανέξυπνο και συναρπαστικό στον τρόπο με τον οποίο αποτυπώνει την παιδική ηλικία, τον έρωτα, τον πόλεμο, την Αγγλία, και τις κοινωνικές τάξεις, είναι μια βαθύτατη -και βαθύτατα συγκινητική- εξερεύνηση της ντροπής και της συγνώμης, της εξιλέωσης και της δυσκολίας της άφεσης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Παρούσες και πάλι οι εμμονές που κυριαρχούν στο έργο του Μακ Γιούαν: οι κίνδυνοι της αθωότητας, ο αντίκτυπος του παρελθόντος στο παρόν, η διείσδυση του κακού σε μια κατά τα φαινόμενα απλή και αρμονική ζωή. Όμως, εδώ τα θέματα ενορχηστρώνονται τολμηρά, με αποτέλεσμα ένα συμφωνικό έργο συγκινητικό και ταυτόχρονα βαθιά ανησυχητικό. Η ιστορία δομείται γύρω από ένα τερατώδες ψέμα, επινοημένο από ένα κοριτσάκι μόλις δεκατριών ετών, ένα ψέμα που θα οδηγήσει στη φυλακή τον εραστή της μεγαλύτερης αδελφής και θα διαλύσει τη ζωή της αστικής οικογένειας, ταυτόχρονα, όμως, θα αποκαλύψει τις ψυχολογικές ανεπάρκειες και αναπηρίες των ηρώων και θα τους φέρει αντιμέτωπους με μια σειρά διλημμάτων, που αντανακλούν τους ταξικούς ανταγωνισμούς της Αγγλίας της δεκαετίας του '30 και τις κοινωνικές αναστατώσεις που φέρνει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος. Το πιο προσωπικό ίσως μυθιστόρημα του Μακ Γιούαν -που επιστρατεύει και πάλι τη λαμπρή αφηγηματική τεχνική του "Άμστερνταμ" (στα ελληνικά κυκλοφορεί σε μετάφραση Ίκαρου Μπαμπασάκη, επίσης από τη "Νεφέλη") και τη θέτει στην υπηρεσία ενός οράματος πολύ ευρύτερου και βεβαίως πιο τραγικού. Δεξιοτεχνία στην πλοκή, κορύφωση της αγωνίας και του σασπένς και βαθύτατη γνώση της ανθρώπινης καρδιάς που, αλίμονο, και στις πιο παθιασμένες στιγμές δεν παύει να λαχταράει την τάξη και τη συμμετρία. (Κατερίνα Σχινά, Ελευθεροτυπία, 5/7/2002)