ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΩΝ ΣΩΛΗΝΩΝ

Παρουσίαση

Καθώς δεν κινείται ούτε κλαίει μέχρι τα δυόμιση, οι γονείς της τη φωνάζουν "Φυτό". Το ίδιο το βρέφος θωρεί ότι είναι ένας σωλήνας που αρκείται στις βασικές λειτουργίες, ή ότι είναι ο Θεός, που παρατηρεί απέξω τον κόσμο. Αλλά η ζωή του Θεού δεν είναι αιώνια, ούτε και στη χώρα του Ανατέλλοντος Ηλίου. Όταν μπει επιτέλους στον κόσμο, θα απολαύσει για έξι μήνες τις ηδονές που προσφέρουν οι αισθήσεις: τα πικάντικα εδέσματα, τα εκτυφλωτικά χρώματα του παραδείσιου κήπου, το πάθος του νερού, τη λατρεία της γιαπωνέζικης γκουβερνάντας. Όμως η επικείμενη αναχώρηση από την Ιαπωνία την κάνει να καταλάβει πόσο πρόσκαιρα είναι τα δώρα της ζωής και πόσο απαίσια η άλλη της όψη - η αμφιβολία, ο θάνατος, η προδοσία των ενηλίκων. Μόνο στο υγρό αγκάλιασμα της στέρνας με τα ψάρια, θα ξαναβρεί τη γαλήνη του σωλήνα. Τι σημασία έχει αν θα σωθεί, αφού όλα σ' αυτή την ηλικία - η ευτυχία όπως και η τραγωδία - έχουν ήδη παιχτεί... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Με αυτή την "αυτοβιογραφία από μηδέν μέχρι τριών ετών", η συγγραφέας του Φόβος και τρόμος (Μεγάλο Βραβείο Μυθιστορήματος της Γαλλικής Ακαδημίας) μας αποκαλύπτει άγνωστες πτυχές της προσωπικότητάς της και της ζωής εν γένει, ενώ αποδεικνύεται πιο καυστική, πιο διαυγής και πιο αστεία από ποτέ. Η Αμελί είναι τριών χρονών και η ζωή της είναι κιόλας μυθιστόρημα. (Thierry Gandillot, L' Express)

Υπάρχει στη Γαλλία ένα λογοτεχνικό φαινόμενο που ονομάζεται Αμελί Νοτόμπ... Μέσα σ' ένα μήνα, η Μεταφυσική των σωλήνων έκανε 200.000 αντίτυπα και συγκέντρωσε τους επαίνους όλης της κριτικής. Η συγγραφέας μπορεί λοιπόν να υπολογίζει ταυτόχρονα στη μαζική επιτυχία και στην υποστήριξη των έγκριτων λειτουργών της λογοτεχνικής παράδοσης: κάτι που στη Γαλλία δεν συμβαίνεικαι πολύ συχνά. (Fabio Gambaro, La Repubblica)