Παρουσίαση
Μια ανάπλαση των διωγμών που δέχτηκε η Γαλλική Επανάσταση στην Αμερική. Στον κόσμο της Καραϊβικής συγκρούεται ο Διαφωτισμός και ο ευρωπαϊκός ορθολογισμός με το μαγικό περίγυρο της Αμερικής. Η Επανάσταση οξύνει τη σύγκρουση αυτή και την οδηγεί στην τελευταία και πλέον τραγική της έκφραση. Η δράση λαμβάνει χώρα στην Αβάνα, στο Παρίσι, στην Μπαγιόν, στη Γουαδελούπη, στην Καγιένη, στο Παραμαρίμπο και στη Μαδρίτη. Οι τρεις κύριοι πρωταγωνιστές, ο Βίκτορ Ουγκ, ο Εστέμπαν κι η εξαδέλφη του Σοφία, αποδέχονται τις επαναστατικές αρχές που απορρέουν από τους εγκυκλοπαιδιστές και τον πόθο για ελευθερία, ισότητα και αδελφότητα, όμως οι εξωτερικές και ψυχολογικές πιέσεις μεταβάλλουν οριστικά την ιδεολογία τους. Ο Ιακωβίνος Βίκτορ Ουγκ, που προσχωρεί στην Επανάσταση αρκετά ιδεαλιστής και παρορμητικός -αν και κάπως αφελής-, καταλήγει ν’ αποδεχτεί ότι η συνωμοσία, οι ίντριγκες κι η συμμαχία με τον εχθρό αποτελούν εξίσου χρήσιμα μέσα για τους στόχους της επανάστασης. Γιατί, φερμένη στην αμερικανική ήπειρο, η ιδεολογία των Ιακωβίνων μοιάζει να μεταβάλλεται και, αντί να εκφράζει τις ιστορικές φιλοδοξίες των καταπιεσμένων, γίνεται τελικά το λάβαρο των καταπιεστών. Ο Αλέχο Καρπεντιέρ έλεγε ότι "Ο Αιώνας των Φώτων" μπορεί να θεωρηθεί ως ένα φιλοσοφικό μυθιστόρημα, μια βαθύτερη και αναλυτικότερη σκέψη γύρω από την έννοια της ιστορίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)Κριτικές για το προϊόν
[28/06/2016] antonis moros. Δείτε όλα τα σχόλια του χρήστηΒαθμολογία:
Το κεντρικό θέμα του Αιώνα των φώτων είναι η αδυναμία μεταλαμπάδευσης των ιδεών της γαλλικής επανάστασης στην κεντρική Αμερική και τα νησιά της Καραϊβικής. Οι δύο κύριοι πρωταγωνιστές ο Βίκτορ Ουγκ κι ο Εστέμπαν θα απογοητευθούν και θα κυριευτούν από την αποτυχία της προσπάθειας. Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στο δίπολο φθορά-διαφθορά. Ο πρώτος διαφθείρεται από την εξουσία και μετατρέπεται από επαναστάτης και απελευθερωτής σε οπορτουνιστής και καταχραστής, ενώ υιοθετεί ολοκληρωτικές τακτικές, όπως η θανατική ποινή δι'απαγχονισμού. Ο δεύτερος, ρομαντικός επαναστάτης μέχρι τέλους, παρακολουθεί τον ιδεαλισμό να καταρρέει και τα κινήματα να αποτυγχάνουν, να μετατρέπονται σε απογοητευτικές γραφειοκρατικές εξουσίες. Η ελπίδα μέσα του φθείρεται. Οι λευκοί κατακτητές των Αντιλλών δεν κατάφεραν ποτέ να ξεπεράσουν τα βίαια ένστικτα με τα οποία ανατράφησαν. Η εκφραστική δεινότητα της γλώσσας οδηγεί σε περιγραφές απείρου κάλλους και αποθέωση της φύσης, όπως το σύμπλεγμα των παρθένων νήσων του κόλπου της Σάντα Φε, ο φυτικός και ζωικός πλούτος, η απεραντοσύνη της θάλασσας και του νυχτερινού ουρανού, οι αστερισμοί.
Παρακαλούμε συνδεθείτε για να γράψετε μία κριτική.