Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ

Παρουσίαση

Σε ό,τι με μεθάει εκτίθεμαι. Δεν έχει ο Χρόνος παραπάνω δικαιώματα από μένα. Όχι επειδή θα είναι αυτός ο νικητής -στο τέλος- να του υποκλινόμαστε κιόλας. Τα λέω αυτά γιατί διάβασα προσφάτως μια κριτική του έγκριτου κ. Σ. Τ, ότι «ο ποιητής αυτός δείχνει ότι... στο μέλλον θα μπορέσει... πιστεύω ότι από μία πλευρά... η εξέλιξη θα δείξει αν...». Γεμάτη η κριτική της νεοελληνικής λογοτεχνίας από τέτοιες σελίδες. Κανείς δεν εκτίθεται, κανείς δεν ρισκάρει.
Οι αιτίες πολλές. Αδιαφορώ για όλες.
Εγώ είμαι με τον Παλαμά για εκείνο που είπε: «Παραμερίζουμε, ποιητή, για να περάσεις».
Ζούμε με τους μύθους του αύριο. Ποιος ο λόγος να μην τους ονομάζουμε;
Ο Γιώργος είναι φίλος μου. Τον αγαπώ όπως αγαπούσα και τον Δημήτρη, τον πατέρα του. Λατρεύω τα ποιήματά του. Μ' αρέσει να τα δουλεύω μουσικά. Είναι σπουδαίος ποιητής. «Υποκειμενικός ο Μικρούτσικος», θα πούνε. Δεν δίνω δεκάρα γι' αυτά.
Πλησιάζεις κάτι, το αγγίζεις, τραυματίζεσαι, μόνο αν το αγαπάς. Και μόνο με αυτό τον τρόπο καταλαβαίνεις τη μεγάλη μουσική, την ποίηση, τη λογοτεχνία.
Μ' αρέσει να διαβάζω κοσμολογία. Το χρονικό του Χρόνου, τις μαύρες τρύπες. Είμαι σίγουρος: Αν ο Γιώργος έβρισκε μια μαύρη τρύπα, θα έπεφτε μέσα. Το είπε άλλωστε καθαρά. «Να μεγαλώνεις την κόλαση όπου τη βρίσκεις». [...] (Θάνος Μικρούτσικος, από την παρουσίαση της έκδοσης)

Περιεχόμενα

Λίμπερτυ
Μουσουλμάνος δρόμος
Η αίρεση της τίγρης
Η προσευχή του Τζορντάνο Μπρούνο
Οι σημειώσεις ενός ζηλωτή
Το χρώμα της ορχήστρας
Το σύνδρομο του Παρθένη
Το παλιό ποίημα του Ευαγγελισμού
Φαλαμπέλα
Μονσινιόρ
Η αλήθεια που δεν υπάρχει