ΜΑΡΚΟΣ ΑΥΡΗΛΙΟΣ: ΑΠΑΝΤΑ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ένα βιβλίο ώστε να έρθει κάποιος σε επαφή με έναν "κόσμο" τόσο γνωστό στα αυτιά όλων αλλά συνάμα τόσο σύνθετο και περίπλοκο για να τον περιγράψεις : τον Στωικισμό.

Το ηγεμονικόν, ο νους, δεν επηρεάζεται από εξωτερικά αίτια, γνώμες, δοξασίες, παρά μόνο εάν το επιθυμήσει. Άρα είμαστε δυνητικά άτρωτοι απέναντι σε αρνητικά περιστατικά. Οι γνώμες που έχουν οι άλλοι για εμάς, είτε αρνητικές είτε θετικές, δεν έχουν καμιά αξία, γιατί είναι εφήμερες. Όλοι θα πεθάνουμε και διαφορετικές αξιολογήσεις θα διαδεχτούν τις προγενέστερες, μέχρι να σβήσουν κι αυτές. Αυτό θα συνεχίζεται στο διηνεκές του άπειρου χρόνου. Όλοι οι άνθρωποι και όλες οι γνώμες θα χαθούν στη λήθη. Πρέπει να βλέπουμε με συμπάθεια και συγκατάβαση αυτούς που μας κακολογούν, γιατί μπορούν να σφάλλουν. Η φύση έχει προβλέψει το μέρος να έχει κάποια σχέση με το σύνολο. Οτιδήποτε τμηματικό έχει σχέση με το σύνολο της φύσης. Τα φυσικά φαινόμενα διαδέχονται διαρκώς το ένα το άλλο, το γήρας τη νιότη και ο θάνατος το γήρας. Η ζωή είναι μηδαμινή, αλλά όχι και άσκοπη. Ο θάνατος δεν πρέπει να μας φοβίζει ή να μας ανησυχεί. Στην ουσία το κάθε τι μεταβαίνει από μια μορφή σε άλλη, σε μια αέναη εναλλαγή, που η φύση και οι θεοί ορίζουν. Γενικά, μη σε απασχολούν πράγματα που ξεφεύγουν από τον έλεγχό σου και τη θέλησή σου. Η φύση έχει προβλέψει τα πάντα: όσα φαίνονται αρνητικά και ιταμά κι όσα φαίνονται θετικά και ενάρετα. Τα ηγεμονικά όμως των ανθρώπων διαφέρουν. Όλα είναι όμως μέρη του συνόλου που έχει φροντίσει η φύση. Δεν πρέπει να μας απασχολεί ο θάνατος, η ασθένεια, οι κακές γνώμες των άλλων και η υστεροφημία. Όλα τα ιστορικά φαινόμενα, η κακία, η βία, ο θάνατος, η φτώχεια υπήρχαν πριν, θα υπάρχουν μετά και θα υπάρχουν πάντα. Είναι εφήμερα και έρχονται και παρέρχονται. Η αποφυγή των σαρκικών απολαύσεων και των ηδονών της ύλης, του πλούτου, των επιδοκιμασιών είναι βασικό αίτημα των στωικών. Αταραξία απέναντι στη φθορά, τον πόνο, το θάνατο, τις υλικές απολαύσεις, τον έπαινο και τον ψόγο. Ο (πολιτειακός) νόμος, ο θεός/οι θεοί, το Όλο (σύνολο), η φύση, ο (ορθός) λόγος και το κοινωνικό συμφέρον χρησιμοποιούνται σχεδόν ισοδύναμα και εναλλακτικά ως η ανώτερη βούληση.