ΤΡΑΓΩΔΙΑ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ

Παρουσίαση

(. . .) Έτσι, αν η ανθρώπινη πρόθεση, πράξη και κατάσταση του τραγικού προσώπου της αττικής δραματουργίας χρωματίζεται από την δύναμη και την αδυναμία, τη γνώση και την άγνοια, τη σοφία και την αφροσύνη, δεν μας εκπλήττει καθόλου το γεγονός ότι και η γλώσσα αυτής της ποίησης είναι τόσο λεπτολόγος, ώστε να εκφράζει όσο γίνεται ακριβέστερα μια πραγματικότητα που αιωρείται μέσα στην θεμελιακή αμφισημία της. Οι τραγικοί ήρωες ακριβολογούν πάντοτε (καμμιά λέξη τους δεν είναι "τυχαία"), μολονότι ο λόγος τους καταλήγει συχνά σ' ένα ερωτηματικό που κανένας συνομιλητής τους δεν μπορεί να απαλείψει. Η ελληνική τραγωδία είναι, ιδεολογικά, το κατ' εξοχήν "ανοικτό" έργο τέχνης: μια συνεχής διερώτηση που, όμως, επενδύεται μ΄ ένα γλωσσικό όργανο θαυμαστά πρισματικό, ισχυρό και δυναμικό. (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)

Περιεχόμενα

-ΑΝΤΙ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ - Ο ΛΕΠΤΟΣ ΝΟΥΣ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ
-Ο ΛΟΓΟΣ ΠΕΡΙ ΓΛΩΣΣΑΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
-Ο ΕΝΑΡΘΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΩΣ ΠΝΕΥΜΑ ΚΑΙ ΣΩΜΑ ΤΗΣ ΤΡΑΓΩΔΙΑΣ. ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΕΝΑΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
-ΠΡΟΜΗΘΕΑΣ ΔΕΣΜΩΤΗΣ: ΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΤΗΣ ΣΑΦΗΝΕΙΑΣ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ
-Η ΦΥΛΕΤΙΚΗ ΕΤΕΡΟΤΗΤΑ Η ΟΙ ΒΑΡΒΑΡΟΙ, ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ Η ΕΙΡΩΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ ΤΟΥ ΕΥΡΙΠΙΔΗ
-ΜΗΔΕΙΑ: ΧΡΗΣΜΟΣ ΚΑΙ ΧΡΗΣΜΙΚΗ ΔΙΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΛΟΓΟΥ
-ΤΑ «ΕΝ ΤΑΙΣ ΦΙΛΙΑΙΣ ΠΑΘΗ» ΚΑΙ ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΗΣ ΜΗΔΕΙΑΣ
-ΟΙ ΖΩΤΙΚΕΣ ΑΞΙΕΣ ΤΗΣ ΙΟΚΑΣΤΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΝΤΙΓΟΝΗΣ
-Ο ΠΟΘΟΣ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΔΕΙΚΤΗΣ. ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΤΟΥ ΙΠΠΟΛΥΤΟΥ
-Η ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΕΙΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
-Η ΕΛΕΝΗ, Η ΟΥΤΟΠΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΤΟΥ ΟΥΡΑΝΟΥ
-ΤΟ ΗΘΟΣ ΤΟΥ ΕΧΘΡΟΥ: ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΙΣΧΥΛΟ ΣΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ
-ΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΙ ΣΤΟΝ ΗΡΟΔΟΤΟ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΑΤΤΙΚΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
-Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΤΟ ΔΡΑΜΑ
-Η «ΠΕΡΙ ΦΑΝΤΑΣΙΑΣ» ΘΕΩΡΙΑ ΤΟΥ ΧΡΥΣΙΠΠΟΥ ΚΑΙ Η ΜΑΝΙΑ ΤΟΥ ΟΡΕΣΤΗ
-ΠΙΝΑΚΑΣ ΚΥΡΙΩΝ ΟΝΟΜΑΤΩΝ
-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ