Η ΛΟΓΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΕΠΙΚΟΥΡΟΥ

Παρουσίαση

"Όπως όλοι οι Έλληνες φιλόσοφοι, ο Επίκουρος, στοχαστής του πολυσύμπαντος, προσκαλεί να συλλάβωμε τους ενδεχόμενους καιρούς. Έτσι διδάσκει να μετατρέπωμε ένα ζωτικόν ελάχιστον καταλλήλου καιρού σ' ένα υπαρξιακόν βέλτιστον. Στοχαστής της αναδύσεως, γνωρίζει πώς εκ της κατά συμβεβηκός προσθέσεως ποικίλων στοιχείων δύναται να προκύψει μια ετερογενής σύνθεση προικισμένη με ιδιότητες μη αναγώγιμες στα συστατικά των στοιχεία. Παρόμοια οιονεί δημιουργικότης εφαρμόζεται ακόμη κι επί της ανθρώπινης συμπεριφοράς, αφού ο καιρός συνιστά ένα δώρον χωρο-χρονικής αναδύσεως. Η υπερτάτη ευδαιμονία αποβαίνει το έπαθλον μιας τέχνης των καιρικών ανανεώσεων της υπαρξιακής ευχαριστήσεως.
Κατά την σημερινήν εποχή της επιταχύνσεως της ιστορίας, που μας στερεί του χρόνου ν' απολαύσωμε το παρόν, δεν αρμόζει άραγε στον καθέναν μας να εκτιμήσει πλήρως, κατά την επικούρειον σοφίαν, την προσωρινήν μας παρουσία μέσα στον μηχανισμό του κόσμου και μέσα στην ζωή, που εκπληρούνται αενάως εδώ ή εκεί; Ο επικουρισμός καθιστά ορθολογικώς συμπληρωματικές παραμέτρους την απειροκρατίαν και την οριοκρατίαν, το αμετάβλητον του Όλου, το αέναον, την αταξίαν του πολυσύμπαντος και την διάταξιν ενός κόσμου προσωρινώς συγκροτημένου, το άμετρον και την μονιμότητα του μέτρου, τις ασυνέχειες και την συνέχεια, το απώτατον όριον του ελαχίστου και το απεριόριστον ενός μεγίστου. Μια ειδική διαλεκτικότης τίθεται σ' εφαρμογήν από τον επικουρισμόν, όπως κι από καθεμιάν από τις ελληνικές θεωρίες". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Προλογικό σημείωμα
Προλεγόμενα του συγγραφέως
Οι αρχές της ατομοκρατίας
Ο περιορισμός του υπεραπείρου
Κανονιστική και επιστημολογία
Η διαλεκτικότης της φυσικής
Ανάγκη και τύχη: κριτική της τελεοκρατίας
Θεολογούσα προτυποκρατία
Η έλλογος ηδονή
Συμπέρασμα
Πίναξ των αρχαίων πηγών
Βιβλιογραφικός πίναξ