ΣΠΟΥΤΝΙΚ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ

Παρουσίαση

"Ήταν άνοιξη, όταν η Σουμίρε, στα είκοσι δύο της χρόνια, ερωτεύτηκε για πρώτη φορά. Και ήταν μια αγάπη δυνατή, ένας πραγματικός τυφώνας που σάρωσε το τοπίο της ζωής της -ισοπεδώνοντας τα πάντα στο διάβα του, παρασέρνοντας ό,τι ήταν όρθιο, διαλύοντας το, συνθλίβοντάς το. Η ένταση του τυφώνα δεν μειώθηκε καθόλου καθώς διέσχιζε τον ωκεανό, έκανε στάχτη το Άνγκορ Βατ, κατάκαψε μια ινδική ζούγκλα, μαζί με τις τίγρεις και τα άλλα ζώα, για να μετατραπεί σε αμμοθύελλα στην περσική έρημο θάβοντας ένα εξωτικό φρούριο κάτω από μια θάλασσα άμμου. Με άλλα λόγια, ήταν ένας έρωτας τεραστίων διαστάσεων. Το αντικείμενο του έρωτά της έτυχε να είναι δεκαεφτά χρόνια μεγαλύτερό της και παντρεμένο. Και το σημαντικότερο: ήταν γένους θηλυκού. Απ' αυτό ξεκίνησαν όλα και σ' αυτό κατέληξαν. Σχεδόν".

Ο Κ. είναι ερωτευμένος με τη Σουμίρε, όμως η Σουμίρε είν' ερωτευμένη με τη Μίου. Κι ενώ η Σουμίρε περνάει μια φάση ενδοσκόπησης για να καταλάβει αν το ότι είν' ερωτευμένη με τη Μίου σημαίνει πως είναι ομοφυλόφιλη, ο Κ. παρηγοριέται στην αγκαλιά της μητέρας ενός μαθητή του.
Το ερωτικό τρίγωνο που έγινε κουβάρι θα μπερδευτεί ακόμη περισσότερο όταν η Μίου θα τηλεφωνήσει στον Κ. από ένα ελληνικό νησί για να του ανακοινώσει πως η Σουμίρε εξαφανίστηκε.
Τη λύση του αινίγματος θα δώσει η συγγραφική ιδιοφυΐα του Μουρακάμι, που ξέρει να βρίσκει την ποιητική διάσταση και της πιο πεζής καθημερινής κατάστασης. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Εδώ ο Μουρακάμι ακολουθεί τα χνάρια του ιδιοφυούς Μπουνιουέλ. Δεν φοβάται μήπως με αυτή τη σουρεαλιστική τεχνική, που κλείνει το μάτι στον Φρόιντ, θεωρηθεί παρωχημένος. Τον ενδιαφέρει πάνω από όλα η αμείλικτη υφή των ονείρων. Οπως εξήγησε σε μια διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο του Princeton: "Δεν αναλύεις ένα όνειρο. Απλά το διαπερνάς. Ένα όνειρο άλλοτε σε ανακουφίζει, άλλοτε σε στρεσάρει. Η αφήγηση είναι το ίδιο πράγμα - απλά σε απορροφάει. Ο συγγραφέας ονειρεύεται ξύπνιος". Στο τέλος πρέπει εσύ, ο αφηγητής, να αποφασίσεις εάν βίωσες μαζί με τον ήρωα-αφηγητή την πραγματικότητα ή το όνειρο. (Κατερίνα Δαφέρμου, Το Βήμα, 22/06/2008)