ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ

Παρουσίαση

Στη δίνη των γεγονότων του ταραγμένου εικοστού αιώνα, τρεις μεγάλοι έρωτες κι ένα "περιθωριακό" μαθηματικό πρόβλημα συνθέτουν τον καμβά του νέου μυθιστορήματος του Τεύκρου Μιχαηλίδη. Στο κέντρο του κύκλου, που οι ακτίνες του περνούν απ' το Παρίσι, το Γκέτινγκεν και την Αθήνα, βρίσκεται η Σέριφος: η Σέριφος των πρώτων εργατικών κινητοποιήσεων του 1916, η Σέριφος του οικονομικού μαρασμού που ακολούθησε το κλείσιμο των μεταλλείων το 1963, η Σέριφος της άλογης τουριστικής ανάπτυξης που ζούμε σήμερα. Τρεις Σερφιώτισσες, γιαγιά, μάνα και κόρη, ζουν η καθεμιά το δικό της ερωτικό δράμα με φόντο έναν μαθηματικό γρίφο που, αφού επί ένα περίπου αιώνα παίδεψε μερικές από τις λαμπρότερες μαθηματικές ιδιοφυίες, έβαλε, με τη λύση του, μια μικρή βόμβα στον τρόπο που σκεφτόμαστε τα μαθηματικά: πόσο μπορούμε να εμπιστευτούμε μια λύση που βασίζεται σε δεδομένα ηλεκτρονικού υπολογιστή τα οποία δεν μπορούμε να ελέγξουμε; Άραγε στον αιώνα της πληροφορικής "απόδειξη" σημαίνει το ίδιο που σήμαινε και την εποχή του Ευκλείδη; Κι ακόμα, πόσο μπορεί ένα μαθηματικό πρόβλημα να επηρεάσει τις συγκλίνουσες τροχιές μιας γυναίκας κι ενός άντρα που οι καρδιές τους μοιάζουν να έχουν φτιαχτεί για να χτυπούν συντονισμένα; Αφού στα δύο προηγούμενα βιβλία του ενέπλεξε τα μαθηματικά με το αστυνομικό και το ιστορικό αφήγημα, ο Μιχαηλίδης παρουσιάζει τώρα το πρώτο ερωτικό-μαθηματικό μυθιστόρημα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

[...] Ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, με αφορμή το πρόβλημα των τεσσάρων χρωμάτων, βρίσκει την ευκαιρία να θέσει ένα άλλο πρόβλημα, αυτό της "απόδειξης" στον αιώνα της πληροφορικής. Αδυνατώντας οι μαθηματικοί να δώσουν μόνοι τους τη λύση κατέφυγαν στη βοήθεια του ηλεκτρονικού υπολογιστή. Άραγε n "απόδειξη" μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή έχει την ίδια αξία όπως στην εποχή του Ευκλείδη; Ο αναγνώστης θα μείνει με ένα σοβαρό φιλοσοφικό ερώτημα, αλλά θα έχει απολαύσει ένα ωραίο μυθιστόρημα. (ΔΗΜΗΤΡΑ ΡΟΥΜΠΟΥΛΑ, ΕΘΝΟΣ, 16/1/2012)

Ε: Η έμπνευση του βιβλίου πώς προέκυψε;
Α: Θα προσέξατε πως κάθε κεφάλαιο ξεκινάει με ένα τραγούδι. Ένας φίλος, παραγωγός ραδιοφώνου, μου πρότεινε να δημιουργήσω μια ιστορία που να συνδέει τραγούδια που αγαπάω. Μου άρεσε ως ιδέα, δεν είμαι και άνθρωπος που λέει όχι, και την ξεκίνησα. Η ραδιοφωνική εκπομπή δεν έγινε ποτέ, αλλά η ιστορία που έφτιαξα συνειδητοποίησα πως μπορούσε να εξελιχθεί σε μυθιστόρημα. Όλα αυτά συνέβησαν καλοκαίρι, και επειδή καλοκαίρι σκέφτεσαι τον έρωτα, η υπόθεση κατέληξε ερωτική με φόντο τη Σέριφο, το νησί των πρώτων διακοπών μου με την παρέα μου. Την έφτιαχνα κολυμπώντας και περπατώντας. Αν και πρώτη φορά το λέω αυτό, την εξέλιξη των βιβλίων μου, πολλές φορές, τη σκέφτομαι την ώρα που επιτηρώ σε διαγωνίσματα. (Από συνέντευξη του Τ. Μιχαηλίδη στον Δημήτρη Μαστρογιαννίτη, ATHENS VOICE, 27/1/2012)