Το στρίψιμο της βίδας

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Από τα ευσύνοπτα αναγνώσματα που καταφέρνουν να σε απορροφήσουν. Απλό και συνάμα ιδιαίτερα δυεισδυτικό στην ψυχολογία της κεντρικής ηρωίδας. Γενικά έχει πολλές αναγνώσεις. Αξίζει να διαβαστεί.

Η ιστορία μιας γκουβερνάντας που προσλαμβάνεται για να διδάξει δύο μικρά παιδιά, με τα οποία ο θείος και κηδεμόνας τους δεν θέλει να έχει καμία σχέση. Η γυναίκα ζει με τα παιδιά σε ένα εξοχικό που σύντομα γίνεται σκηνικό αγωνίας καθώς η γκουβερνάντα είναι πεπεισμένη ότι τα φαντάσματα δύο προηγούμενων υπηρετών απειλούν να κυριεύσουν τις ψυχές των μικρών. Το βασικό ερώτημα που γεννάται κατά την ανάγνωση είναι η αξιοπιστία της γκουβερνάντας, το κατά πόσο δηλαδή αυτά τα δύο φαντάσματα είναι πραγματικά ή υπάρχουν μόνο στο μυαλό της, καθιστώντας την στα μάτια του αναγνώστη εμμονική και επικίνδυνη.
Το βιβλίο είναι μια μελέτη των ηθών και των προκαταλήψεων της εποχής, όπως και της φύσης του κακού. Μπορεί να φαντάζει παρωχημένο σήμερα, όμως αξίζει κάθε λεπτό που θα του αφιερώσετε.

Με αυτή την κλασική νουβέλα μυστηρίου και γοτθικού τρόμου που είχε μεγάλη επίδραση καί στον κινηματογράφο (1898), ο Τζέιμς αναδείχθηκε σε ένα από τους χαρακτηριστικότερους συγγραφείς του 19ου αιώνα και των αρχών του 20ου.

Φανερά επηρεασμένος από την τάση της Βικτωριανής εποχής προς τον πνευματισμό και τις θεωρίες περί φαντασμάτων ή οντοτήτων που στοιχειώνουν, ειδικά, μεγάλους χώρους όπως μια έπαυλη, 'πλάθει' με αρκετά πρωτότυπο τρόπο μια μεταφυσική ιστορία με έντονα στοιχεία παραψυχολογικού και κοινωνικού θρίλερ, η οποία, με μια πρώτη ανάγνωση, μπορεί να φανεί σε κάποια άτομα ξεπερασμένη, πομπώδης ή ακόμα και αστεία.

Μια νουβέλα που αντικατοπτρίζει επάξια την εποχή της, αλλά που διαθέτει, τελικά, και διαχρονικότητα. Θα μπορούσε άνετα να έχει επηρρεάσει τον Paul Halter να γράψει την 'Τέταρτη πόρτα' (1987) ή, ακόμα, και τον Stephen King.

Βαθμολογία: 4/5 ή 8/10.

Ίσως να φταίει η χρονική απόσταση απο την εποχή που γράφτηκε, αλλά το βιβλίο δεν έχει γεράσει καλά. Απο άποψη πλοκής γίνονται πολύ λίγα και η ιστορία μου φαντάζει αναιμική. Αντιλαμβάνομαι διανοητικά τί ήθελε να πετύχει ο συγγραφέας με την αναξιόπιστη αφηγήτριά του, αλλά δεν το ένιωσα. Αξίζει πάντως να διαβαστεί, έστω και εγκυκλοπαιδικά.

Γνήσιο ψυχολογικό ανάγνωσμα το οποίο διαβάζεται απνευστί. Διεισδυτική ψυχογραφική ανάλυση των σκέψεων των κεντρικών ηρώων. Αριστοτεχνική κλιμάκωση κι αποκλιμάκωση της έντασης μεταξύ αυτών σαν ένας κόμπος που λύνεται και ξανασφίγγει διαρκώς. Ο συγγραφέας αφήνει στον αναγνώστη ελευθερία ερμηνείας ανοιγοκλείνοντας το μάτι στην αέναη διαμάχη μεταξύ καλού και κακού. Εξαίσια κι η μεταφορά του στον κινηματογράφο με πρωταγωνίστρια την Deborah Kerr με τίτλο ''The Innocents'' ( 1961) η οποία μεταφέρει σε μεγάλο βαθμό την φόρτιση και την υποβλητική ατμόσφαιρα του βιβλίου.