ΜΑΓΙΣΣΕΣ ΚΑΙ ΜΑΓΟΙ

Παρουσίαση

Δεν το χωράει, το μυαλό μου. Μια ολόκληρη πόλη, οργισμένα πρόσωπα που με κοιτούν λες και είμαι καμιά διεστραμμένη εγκληματίας. Το στάδιο δεν είναι απλώς γεμάτο. Εκατοντάδες χιλιάδες πρόσωπα - περίεργα, ανάλγητα, στην καλύτερη περίπτωση αδιάφορα... Και δεν βλέπεις ούτε ένα ζευγάρι βουρκωμένα μάτια, πόσο μάλλον δάκρυα. Ούτε μισή λέξη διαμαρτυρίας. Ούτε πόδια να βροντούν. Ούτε γροθιές υψωμένες σε ένδειξη αλληλεγγύης. Καθώς τα ψηφία της αντίστροφης μέτρησης αστράφτουν στις γιγαντοοθόνες στα δύο άκρα του σταδίου, φαίνεται ότι αυτή θα 'ναι η τελευταία μας μέρα ως οικογένεια. Βλέπω τον αδελφό μου τον Γουίτ να αναρωτιέται αν υπάρχει διέξοδος της τελευταίας στιγμής. Βλέπω τη μητέρα μου να κλαίει σιγανά για μένα και τον Γουίτ. Βλέπω τον πατέρα μου, σκυφτό απ' την παραίτηση, αλλά να χαμογελά σ' εμένα και τον αδελφό μου πασχίζοντας να κρατήσει το ηθικό μας ακμαίο, θυμίζοντας μας πως είναι μάταιο να περάσουμε τις τελευταίες μας στιγμές σ' αυτόν τον πλανήτη δυστυχισμένοι. Αλλά προτρέχω. Υπάρχουν πολλά που πρέπει ν' αφηγηθώ προτού φτάσουμε στις λεπτομέρειες της δημόσιας εκτέλεσης μας. Οπότε, ας γυρίσουμε λίγο πίσω στον χρόνο... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)