PRESTO O TARDI

Παρουσίαση

Το Presto o tardi είναι ένα θεματικό λεξικό, όπου με το ξεχωριστό του στυλ ο γνωστός συγγραφέας (Μπαχαρικό Λεξικό, Κάμα Τσούχτρα, Ουαλικό Λεξικό του Σεξ, Black Out/Το Μαύρο Λεξικό, Αθωνικό Λεξικό, κ.ά.) προσεγγίζει τον θάνατο με τρυφερό, γλυκόπικρο και χιουμοριστικό τρόπο. Περιλαμβάνει εκατοντάδες λήμματα και σπάνιες εικόνες (αρκετές από τις οποίες είναι έγχρωμες). Στο νέο του βιβλίο ο Νίκος Πλατής υιοθετώντας τη ρήση πως το "να πεθαίνεις είναι μια τέχνη, όπως κάθε τι άλλο", ταυτίζεται (απόλυτα, όμως) με τη σχετικά ... αισιόδοξη (και πάντα επίκαιρη) άποψη "Περί θανάτου" του Επίκουρου : "[...] Κανένας δεν καταλήγει στο βάραθρο και στα σκοτεινά Τάρταρα : χρειάζεται η ύλη σου για ν' αναπτυχθούν οι νέες γενιές, που κι αυτές θα σ' ακολουθήσουν σαν κλείσει ο κύκλος της ζωής τους. Το ίδιο κι εκείνες που ζήσαν πριν από σένα κι έχουν ήδη χαθεί ή χάνονται. Έτσι λοιπόν αδιάκοπα γεννιέται το νέο από το παλιό η ζωή δεν δίνεται σε κανένα ως ιδιοκτησία - δίνεται για προσωρινή χρήση [...]". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Πέρα από την αναγνωστική αξία που παρουσιάζει το τετραπέρατο λεξικό του Πλατή, υπάρχει και η αμιγώς οπτική πλευρά, που χαρίζει στον αναγνώστη ιλαρή διάθεση και ανανεωμένο ενδιαφέρον. Μιλάμε για δεκάδες κι εκατοντάδες φωτογραφικά στιγμιότυπα, γελοιογραφίες, σκηνές δρόμου, νεκροταφεία, σκίτσα, φάτσες διασήμων που, εικονικά, αλλάζουν τρόπον τινά τις ταχύτητες του κειμένου. Ο λεξικογράφος, μετά από τόση πείρα που αποταμίευσε με τις έρευνές του, έχει αποκτήσει ανθηρό ήθος, έκτακτη ευγένεια κι ένα είδος ανθρωπιστικής ανωτερότητας, καθότι βλέπει όλους τους τομείς των λεξικών του ως μια ισόβια προσήλωση στις σοβαρές και γελοίες στιγμές του ανθρώπου. Ασφαλώς η αντιστροφή είναι μέσα στα πράγματα: η σοβαρότητα έχει πάντα (και) το τικ της γελοιότητας, όπως και η γελοιότητα συχνά πυκνά αποδεικνύεται πιο σοβαρή κι από κηδεία... (ΚΩΣΤΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗΣ, Lifo, 15/2/2012)

Το πιο δύσκολο κεφάλαιο αυτού του βιβλίου είναι το χιούμορ, η σάτιρα, το καλαμπούρι, ο σαρκασμός, το "παιχνίδι" δηλαδή με τον θάνατο. Εδώ, ο Πλατής παίρνει άριστα! Επιστρατεύει τον Γκρούσο Μαρξ ("Ή αυτός ο άνθρωπος είναι νεκρός ή το ρολόι μου σταμάτησε") και τον Ντίνο Ηλιόπουλο ("κουνήσου απ' τη θέση σου, χριστιανέ μου!"), τον Γιάννη Μαρή ή τον Νίκο Χατζηκυριάκο-Γκίκα, κεφαλονίτικες παροιμίες, γαλλικές εκφράσεις, γελοιογραφίες του Κώστα Μητρόπουλου κ.ο.κ. Και βρίσκει τον σωστό τόνο: ούτε πληγώνει με το γέλιο τον πονεμένο ούτε κοροϊδεύει τον απελπισμένο. (Μικέλα Χαρτουλάρη, Τα Νέα, Βιβλιοδρόμιο, 13/4/2012)