Η ΣΠΗΛΙΑ ΜΕ ΤΑ ΒΕΓΓΑΛΙΚΑ

Παρουσίαση

Εκείνο που χρήζει παρηγορίας
εκείνο που νυχτώνει είναι ορατό
μόνο μες στο σκοτάδι
διακρίνω το βυθό της οδύνης
Το απαγορευμένο,
ως μέλλοντα χρόνο.

(Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

ΜΕ ΞΕΤΥΛΙΓΕΙ Ο ΤΡΟΜΟΣ
Εκείνο που χρήζει παρηγορίας
Ένα μεσονύχτι
Εκεί που πήγαινα
...Παλιά κλειδαριά
Μη λες πως ο ποιητής
Μ' έδιωχνε
Ήθελα να ξενιτευτώ
Με τυλίγει με ξετυλίγει ο τρόμος
Το πρωινό σκισμένη εφημερίδα
Προαιώνιο
Άφησα όλα τα φώτα αναμμένα κι έφυγα
Διαπεραστικό κρύο είσαι
UNDERGROUND BANDA
Το κλάμα είναι ο πιο παλιός στοχασμός
Στα δεκαοχτώ σου λοιπόν
Όταν βράδιαζε
Όλο το απόγευμα
Χυμούσε η μοναξιά
Αγοράζαμε παλαιάς εποχής έπιπλα
Μπήκες νωρίς
Αγορητής
Τίποτα δεν γίνεται
Να σηκωθούνε κήποι δροσεροί
Σκοπεύει στην καρδιά
ΦΥΣΟΥΣΕ
Αθηναίων Πολιτεία
Τώρα ξετύλιγε
Έπειτα σκέφτεται
α', β'
Φυσούσε
Σηκώθηκε βουίζοντας το Αόρατο
Γιατί συναινώ
Με ξεφλούδιζε η μέρα
Το φόρεμα κρεμασμένο
Το άλεκτο ρίγος
Μνήμη
Intermezzo
Η κουρτίνα μισάγγιξε
Σε ολόφωτο άδειο
Συνεχές ερώτημα...
ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΔΩ;
Τι θα πει ποίημα πρωτοσέλιδο
Ποίηση που διευρύνεσαι
Σαν μια αμάθητη κοπέλα
Εν απιστία
Στιχομυθία
Προσπαθώ να ξεμπλέξω
Ο έρωτας παλιά κοίτη
α', β'
Τί παριστάνει αυτός ο τρόμος
Κατέβαινα αργά
Αυτή η σκόνη
Το τέλος προεκτείνεται
Έφυγαν λοιπόν οι περιπατητές
Συνάντησέ με πάλι
Από την άλλη μεριά
Ανεξήγητα
Η λύπη δεν είναι πάντα
Τι θέλει ο άνεμος
Ποτέ μη λες
Μουρμούρισμα
Παραθαλάσσιο μπαλόνι
Αν μάντευες
Σήμερα ο άνεμος είναι δυτικός
Επειδή το χέρι σου