ΒΕΡΟΛΙΝΕΖΙΚΑ ΧΡΟΝΙΚΑ, 1920-1933

Παρουσίαση

Το 1920, ο Γιόζεφ Ροτ, ο πιο διάσημος γερμανόφωνος ανταποκριτής της εποχής του, έφτασε στο Βερολίνο. Τα άρθρα του για αυτό επηρέασαν μια ολόκληρη γενιά συγγραφέων, ανάμεσα τους και τον Τόμας Μανν. Αντηχούν τους βίαιους κοινωνικούς και πολιτικούς παροξυσμούς που αδιάκοπα απειλούσαν την εύθραυστη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
Ο Ροτ κινήθηκε πίσω από το παραπέτασμα της πιο ξακουστής μητρόπολης της εποχής της τζαζ, όπως δεν έκανε κανένας άλλος Γερμανός συγγραφέας της εποχής του. Έγινε ο χρονικογράφος της ζωής των κατοίκων της που ήταν ξεχασμένοι από όλους: ανάπηροι του Πρώτου Παγκόσμιου πολέμου, Εβραίοι μετανάστες από την Ανατολική Ευρώπη που κατέκλυζαν την πόλη, άστεγοι στα άσυλα, αστοί στα δημόσια λουτρά, όλα τα ανώνυμα πτώματα στα νεκροτομεία, ενώ ταυτόχρονα περιέγραψε τις πιο φαντασμαγορικές όψεις της πρωτεύουσας, τους δημόσιους κήπους και τις μεικτές πισίνες, τα τρένα και τα τραμ, τους ουρανοξύστες και την αναδυόμενη βιομηχανία του θεάματος. Αντιλήφθηκε από τους πρώτους τη διαφαινόμενη απειλή του ναζιστικού κόμματος, που τελικά θα τον οδηγήσει στην αναγκαστική υπερορία. Γι' αυτό είχε βαλθεί να χαρτογραφήσει το τοπίο της ηθικής χρεοκοπίας και της απατηλής ομορφιάς της πόλης, και να μας δώσει ένα απαράμιλλο πορτραίτο της σε μια στιγμή κομβική για την Ιστορία της.
Ο Ροτ έπιασε το σφυγμό της Ευρώπης αυτών των αβέβαιων ήμερων που προηγήθηκαν της μεγάλης κατάρρευσης μιας ηπείρου και του χαμού ενός ολόκληρου πολιτισμού.
Το τελευταίο συγκλονιστικό κείμενο, "Το Auto-da-fe του πνεύματος", γραμμένο το 1933, μιλάει ακριβώς για το κάψιμο των βιβλίων από τους Ναζί έξω από το Ράιχσταγκ και την τραγική θέση των συγγραφέων που καταργήθηκε το έργο τους στη μητρική τους γλώσσα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Το βιβλίο αυτό προσφέρει μεγάλη απόλαυση χωρίς να καταφεύγει σε ψευδείς εντυπώσεις ή προκατασκευασμένες σκέψεις. Θα μπορούσα να παραθέσω ξεχωριστά κάθε φράση του για να εκθειάσω την αστείρευτη διαύγειά του, την ακαταμάχητη γοητεία του και την αδιατάραχτη συνοχή του. (Jeffrey Eugenides, New York Times)

Περιεχόμενα

MICHAEL HOFMANN: Εισαγωγή
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΩ
Περίπατος
ΣΤΑ ΣΙΛΟ
Η Ανατολή στη Χίρτενστράσσε, το Δρόμο των Βοσκών. Επίσκεψη στο Ιπτάμενο Χρηματιστήριο
Πρόσφυγες από την Ανατολή
Ο Ναός του Σολομώντα στο Βερολίνο. Στον ξενώνα της Ανατολής
Σκέψεις στο Τείχος των Δακρύων
ΑΣΥΛΑ
Νύχτες στα καταγώγια
ΤΟ ΚΑΦΕ ΝΤΑΛΛΕΣ
ΤΑ ΡΕΕΖΕ
ΤΟ ΚΑΠΗΛΕΙΟ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡΤ
ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΩΝ ΠΟΥΡΩΝ
ΣΤΗ ΜΟΥΛΑΚΣΤΡΑΣΣΕ
ΤΟ ΤΑΒΕΡΝΑΚΙ ΤΗΣ ΑΛΗΤΕΙΑΣ
ΤΟ ΜΠΑΡ ΤΟΥ ΓΥΨΟΥ
Με τους άστεγους - Η δήλωση
ΤΟ ΑΣΥΛΟ
ΚΟΙΤΩΝΕΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ
ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ
Ο ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΑΡΧΗΣ
Νύχτα στο χαμάμ. Το άσυλο των καθαρών
Πάρκο Σίλλερ
Οι ανώνυμοι νεκροί
ΣΤΗΝ ΚΥΚΛΟΦΟΡΙΑ
Ο αναστημένος άνθρωπος. Μισόν αιώνα στη φυλακή
Ταξίδι μέσα στην πόλη
Επιβάτες με μεγάλες βαριές αποσκευές
Σκέψεις για την κυκλοφορία
Ομολογία πίστης στο Σιδηροδρομικό Τρίγωνο
ΤΟ ΒΕΡΟΛΙΝΟ ΣΕ ΑΝΟΙΚΟΔΟΜΗΣΗ
Ουρανοξύστης
Αρχιτεκτονική
Το πολύ μεγάλο εμπορικό
"Βερολίνο, πέτρινη πόλη"
ΠΟΛΙΤΕΣ ΚΑΙ ΜΠΟΕΜ
Άντρας στο κουρείο
Ριχάρδος, βασιλιάς χωρίς βασίλειο
Ψίθυροι και φήμες στο Σβάννεκε
Η Κουρφύρστενταμ
Η ΒΕΡΟΛΙΝΕΖΙΚΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΗΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ
Η φιλοσοφία του Μουσείου Κέρινων Ομοιομάτων
Μια βόλτα στο Λούνα Παρκ της Άνοιξης
Ο δέκατος τρίτος εξαήμερος ποδηλατικός αγώνας του Βερολίνου
Η μεταστροφή ενός αμαρτωλού στο Μέγαρο του Σινεμά, στο Βερολίνο
Η βερολινέζικη βιομηχανία της διασκέδασης
ΕΝΑΣ ΑΠΟΛΙΤΙΚΟΣ ΣΤΟ ΡΑΪΧΣΤΑΓΚ
Περίπατος γύρω από τη Στήλη της Νίκης
Επίσκεψη στο Μουσείο Ράτεναου. Στην επέτειο του θανάτου του Βάλτερ Ράτεναου
Προεκλογικός αγώνας στο Βερολίνο
Ένας απολιτικός στο Ράιχσταγκ
Αποχαιρετισμός του νεκρού
ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΘΥΜΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ
Το Auto-da-fe του πνεύματος
Εργοβιογραφία του Γιόζεφ Ροτ