ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΠΛΑΤΩΝΙΚΗΣ ΑΚΑΔΗΜΙΑΣ

Παρουσίαση

Το ανά χείρας πόνημα, με το οποίο "εκτίθεμαι" στην ερευνητική και στην αξιολογική κρίση της επιστημονικής και της εκπαιδευτικής κοινότητας, συνιστά το, έως το εδώ ιστορικό προσωπικό σημείο, αποτέλεσμα της πορείας μου στις δαιδαλώδεις κατακόμβες, στις γοητευτικές πολυμορφίες του άμεσα απτού καθώς και στις υπερβατικές διαυγάσεις της πλατωνικής σκέψης. Άρα, ενέχει τον χαρακτήρα του πρόσκαιρου, όπως συμβαίνει άλλωστε και με οιοδήποτε άλλο ανιχνευτικό εγχείρημα το οποίο θα έθετε κανονιστικά στον εαυτό του αυστηρούς όρους αιτιολόγησης της ενεστωτικής παρουσίας του και νομιμοποίησης της συνέχειάς του, έως ότου θα εμφανισθούν οι νέες εκείνες υποθέσεις-προτάσεις για την μεταρρύθμισή του ή, έτι μάλλον, και για την ανατροπή του. Κατά τις διδακτικές και τις απορηματικές, μέσα από εσωτερικούς διάλογους, περιοδολογήσεις μου στην πλατωνική Ακαδημία, συνήντησα την αυθεντική πηγή όχι μόνον της φιλοσοφικής σκέψης αλλά και των ερωτικών αναζητήσεων και αναγωγών της ανθρώπινης ύπαρξης, ό,τι κατέγραφε την πνευματικότητα κατά τους αυτόνομους (ως άπειρα εκρηκτικούς) αλλά και εσωτερικά ελεγχόμενους (ως περατοειδώς μορφοποιημένους) βηματισμούς της. Συγχρόνως όμως, επικοινώνησα και με το πώς της σημασιοδότησης εκείνης που διαδοχικά λαμβάνει η ενθαδικότητα της ύπαρξης ως ανακατασκευαστική του εκάστοτε ισχύοντος, σαφώς υπό πολυπρισματικές προσεγγίσεις καταγράφουσα τις ανησυχίες της, οδεύουσα στην προοπτική να αποτρέψει τον απολυταρχισμό της μονοσημαντότητας, των μονοδιάστατων συμβάσεων. Ανέγνωσα αλλά και αναγιγνώσκω την πολυδιάστατη περιπέτεια ενός διεκδικούντος - δια της εδραιότητας που εξασφάλιζαν οι γοητευτικοί σκεπτικισμοί του - την ακμαιότητα του στοχασμού, στο εγχείρημά του να αποκτήσει, όσον ένεστι, συνείδηση του εαυτού του και να τον διακλαδίσει ακολούθως στα πεδία των κοινωνικών αναμετρήσεων, των πρακτικών εφαρμογών και των πολιτικών μεταρρυθμίσεων. Να καταστεί τέτοια "χρηματιστηριακή" αξία, ώστε να πολλαπλασιάζει ποιοτικά τις θελκτικές κεφαλαιοποιήσεις του διάπλου του και του νόστου του. Να αναδείξει δηλαδή την συνάφεια του θεωρητικού με τον πρακτικό Λόγο, αλλά και υπό την μόνιμη προοπτική της πραγμάτωσης του αισθητικά αξιόλογου, του κάλλους ως προ(σ)κλητικής έμπνευσης. Να "κατακτήσει", άλλοις λόγοις, τις πολιτιστικές κορυφές του απομυθοποιούντος μύθου, οι οποίες αποτυπώνουν την αξιοπρέπεια του ανθρωπίνου πνεύματος, τον τρόπο με τον οποίο το ίδιο κατέστησε τον χρόνον έκφανση του καιρού, και όχι μόνον το αντίστροφο, προσφέροντας έτσι κυματοειδείς ποικιλίες στους παράγοντες εκείνους που κατά την πηγαία υφή τους υπάγονται σε στερεοτυπικές επαναληπτικότητες. [...] (Από τον πρόλογο του συγγραφέα)

Περιεχόμενα

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΜΕΡΟΣ 1ον: Ο ΠΛΑΤΩΝ ΚΑΙ Η ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΟ "ΕΝ" ΚΑΙ ΤΗΝ "ΑΟΡΙΣΤΟΝ ΔΥΑΛΑ"
ΚΕΦ.1ον Η ίδρυση της Ακαδημίας και οι συστηματικές απαρχές των αφηγήσεων
Ι. Η πλατωνική "Οδύσσεια"
II. Η πολιτική ως συνείδηση του νόστου
III. Ο διάπλους της ουτοπίας προς την πραγμάτωσή της
IV. Η εναγώνια συμβολή της επιστήμης στις μορφοποιήσεις του κυματόεντους βίου
V. Το θείον ως έμπνευση και ως συγκρότηση του ανθρώπινου πλου
VI. Η συνείδηση-εαυτός ως αλγούσα πλοηγητικώς εμπειρία ενώπιον των κοινωνικών εκτροπών
VII. Η έκσταση του προσώπου και η επιστημονική νηοπομπή προς το Αγαθόν
ΚΕ.2ον: Ο εννοιολογικός κόσμος και οι ρασιοναλιστικές τροφοδοτήσεις του προς το συλλογικό πράττειν
Ι. Οι συναρθρώσεις της συνείδησης και οι σχεδιασμοί των πολιτικών ανακατασκευών
II. Προς τις ρεαλιστικές αναγνώσεις-μεταρρυθμίσεις της "βασιλικής επιστήμης"
III. Ο νόστος του παρελθόντος
IV. Η αναγωγή στο προ-οντολογικό ως μεθερμηνεία του παρελθόντος
V. Ο φωτισμός των αρετών από το Θείον
VI. Η διαλεκτική θεώρηση της προσωπικής-πολιτικής αρετολογίας
VII. Η σύγκρουση ουτοπίας και επικαιρότητας
VIII. Η διαμεσολάβηση του νέου αφηγηματικού μύθου
IX. Η φαντασία και τα νέα ερωτήματα
Χ. Η πρόταση για το νέο ιστορικό υποκείμενο
ΚΕΦ.3ον Ο χώρος ως έμπνευση και ως διαμορφωτής προσωπικών και συλλογικών γεγονότων
Ι. Ο Ακάδημος και ο χώρος ως παρελθόν
II. Ο χώρος ως το αισθητικά αξιόλογο
III. Ο χώρος ως ερέθισμα για μεταμορφώσεις
IV. Η Ακαδημία και οι πολιτικοί οραματισμοί
V. Η πνευματικότητα αναζητεί τις "σχολαίες" κατοχυρώσεις της
ΚΕΦ.4ον Όροι συγκρότησης μίας συστηματικής επιστημολογίας
Ι. Το νέο επιστημονικό παράδειγμα
ΙΙ. Η αφηγηματική επιστημολογία ως (και πολιτική) νεωτερικότητα
ΙΙΙ. Το αγαθόν ως όρος μετάβασης από την επιστημολογία στην πολιτειολογία
IV. Η αρεταϊκή τροφοδοσία των επιλογών
V. Ο πολιτικός ως ο φορέας του πρακτικού Λόγου στις συλλογικές διακλαδώσεις
VI. Η πολιτική αποστολή της επιστημονικής κοινότητας
VII. Η διαλεκτική του προσωπικού υποκειμένου με το συλλογικό υποκείμενο στο πεδίο της επιστήμης
VIII. Η παλινωδία του παρελθόντος ως οψόμενης αλήθειας
ΚΕΦ.5ον Η δημοκρατική μετοίκηση των Πυθαγορείων Σχολών στην Αθήνα
Ι. Η αρχική διαμόρφωση των "σχολαίων" υποψιασμών
II. Η διέλευση των πολιτικών ανησυχιών από τις Ηράκλειες Στήλες της αγωγής
III. Η εσωτερική περιπέτεια του Πλάτωνα και οι υπό περιοδολόγηση προοπτικές του
IV. Η αγωγή και η διαμόρφωση της νέας πολιτικής συνείδησης
ΚΕΦ.6ον Η άγραφη διδασκαλία του Πλάτωνα
Ι. Η γραπτή κορύφωση της προτεραιότητας
II. Οι κοινωνιολογικές προ-αναγνώσεις της άγραφης διδασκαλίας
III. Η άγραφη διδασκαλία και η ανακατασκευαστική αυτοανάγνωσης της διαλεκτικής
IV. Η άγραφη διδασκαλία ως προϊόν της πλατωνικής αυτογνωσίας και πραγματογνωσίας
V. Η άγραφη διδασκαλία και η σύνδεση της με το οντολογικό "παρελθόν" του Πλάτωνα
VI. Ο Αριστοτέλης και ο μόχθος του για διευκρινίσεις
VII. Περιοδεύσεις της άγραφης διδασκαλίας στο αρχαίο ελληνικό φιλοσοφικό περιβάλλον
ΜΕΡΟΣ 2ον: Η ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΠΕΡΙΟΔΟΛΟΓΕΙ ΣΤΟΝ ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΧΡΟΝΟ ΚΑΙ ΧΩΡΟ
ΚΕΦ.1ον Οι διάδοχοι της Αρχαίας Ακαδημίας
Ι. Η Ακαδημία και ο ιστορικός πλους των σχολαρχών της
II. Οι αρχοντικές περιπέτειες του Σπεύσιππου και του Ξενοκράτη
III. Προς ένα διάλειμμα των επιδόσεων
ΚΕΦ.2ον Μέση και Νέα Ακαδημία
Ι. Από την βεβαιότητα στην πιθανότητα
ΙΙ. Ο Αρκεσίλαος και οι "σχολαίες" οδοιπορίες
III. Ο Σκεπτικισμός και το "αντίπαλον δέος" του Στωϊκισμού
IV. Οι διάδοχοι του Αρκεσίλαου
V. Ο Καρνεάδης ως η αρχοντική φυσιολογία του Σκεπτικισμού
VI. Ο Σκεπτικισμός οδεύει στις απολήξεις του
VII. Η αυγή του Εκλεκτικισμού (Φίλων-Αντίοχος ο Ασκαλωνίτης)
ΚΕΦ.3ον Νεοπλατωνισμός - Η ιστορία συναντά εκ νέου τον Πλάτωνα
Ι. Η ιστορία διαλέγεται με τον Νεοπλατωνισμό
ΙΙ. Θεωρία και μέθοδος στους νεοπλατωνικούς
III. Ο Νεοπλατωνισμός αναζητεί το παρελθόν
IV. Νεοπλατωνισμός: το παρελθόν αναζητεί το νεωτερικό
V. Οι γενικές θεωρητικές αρχές του Νεοπλατωνισμού
VI. Αντί επιλόγου: ο Νεοπλατωνισμός ως η αυτοκριτική της ιστορίας
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
ΒΑΣΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ