Η ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ ΜΙΛΑΕΙ ΣΤΟΝ ΙΑΣΟΝΑ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΗ

Παρουσίαση

Η Αλίκη που γνώρισα εγώ τα τελευταία εννέα χρόνια της ζωής της ήταν μία πανέξυπνη, βαθιά φιλοσοφημένη, εξαιρετικά καλλιεργημένη γυναίκα, πολύ μπροστά από την εποχή της, όπου όλα αυτά όμως θα μπορούσαν να γίνουν παρανάλωμα μπροστά σε μια άδεια πλατεία θεάτρου. Η Αλίκη ήθελε να την αγαπούν, όλοι αν ήταν δυνατόν, και να είναι το θέατρό της γεμάτο, όπως πολύ δημοφιλές να είναι οτιδήποτε κάνει ή λέει.
Ακόμη κι αν έκανε προσπάθειες για να αλλάξει ρεπερτόριο, για να "ωριμάσει" τη δημόσια προσωπικότητά της ή ακόμα και την εμφάνισή της, μπροστά σε μια άδεια πλατεία θεάτρου, έπεφταν στο κενό. Δεν ήταν από αυτές που θα μπορούσαν να προσπαθούν ασταμάτητα ή να "κάνει τέχνη για τον εαυτό της". Η Αλίκη ζητούσε κι είχε απόλυτη ανάγκη την αγάπη του κόσμου γι' αυτήν. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)