ΙΩΝΟΣ ΔΕΛΑΛΙΔΗ (ΑΠΟΒΙΩΣΑΝΤΟΣ)

Παρουσίαση

Αναμένοντας το θάνατο και αποκομμένος από τη ροή της επιστήμης του, ο Καθηγητής Ίων Δελαλίδης επιστρέφει σε κάποιους στίχους που έγραψε στα φοιτητικά χρόνια και τα χρόνια της νιότης του και τους μεταπλάθει σε ιστορίες, μέσα από τις οποίες μπορεί τώρα να μιλήσει και για τα χρόνια του ώριμου βίου του.
Ανοίγοντας για πρώτη και τελευταία φορά τα φτερά του προς τον κόσμο του έντεχνου λόγου, ζητά εκδίκηση από την άκαμπτη γλώσσα της επιστήμης με την οποία μιλούσε σ' όλη του τη ζωή. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Αντί προλόγου
Συνοδευτικό
ΤΑ ΕΜΜΕΤΡΑ
Κασμογονία
Ύπαρξη και ανυπαρξία
Το σαλονάκι
Παρασκευή σαν σουρουπώνει
Συνέβη το 2038
Του Απριλιού το αίμα
Η προσευχή της Ευθαλίας
Στιγμές
Μαζί γεράσαμε
Παρά τον αιγιαλόν
Η κρίση
Ο Ιωάννης Μπουρμπουρλής δεν ήταν ποιητής
ΤΑ ΠΕΖΑ
Και όλοι οι παλιοί θεοί γκρεμίστηκαν στον Άδη
Τη χαμένη ανυπαρξία μου θρηνώ
Από πότε άρχισε να βρέχει;
Ούτε στους δακρυγόνους αδένες
Κι ένιωσε μίσος
Ρόδινη η ανατολή, αιμόφυρτη η δύση
Με τις σελήνες, τους σταυρούς και τα αστέρια
Βάζω εγώ τους στίχους, βάζεις εσύ την μουσική
Κάθε βραδιά τέτοια στιγμή χτυπάει δέκα
Και με ανέστησαν τα δάχτυλά σου
Απόψε διάβασα Καβάφη από ανία
Σιδώνιε νέε, μην οργιστείς