ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΔΟΙΠΟΡΙΚΟ ΣΤΟ ΧΘΕΣ ΤΗΣ ΤΖΙΑΣ ΜΑΣ

Παρουσίαση

Λες και ήταν χθες. Ο νους μου γυρνάει προς τα πίσω, αναθυμάται παλιές εικόνες και μνήμες, αφού τις συντηρεί ακόμα ζωντανές. Θυμάμαι παλιές φιγούρες του τόπου μας· η κάθε μια από αυτές με τη δική της γραφικότητα. Τους καλοσυνάτους ανθρώπους που πάλευαν καθημερινά να κερδίσουν τη ζωή τους στα "μαρμαρένια αλώνια". Στο μυαλό μου αναβιώνει η παλιά εικόνα της Τζιας που επιζεί αλώβητη και τρέχει στους αλησμόνητους εκείνους καιρούς, που τους ανθρώπους τους διέκρινε η αμεσότητα του απλού λόγου και ο σεβασμός σ' αυτόν τον "λόγο-συμβόλαιο". Οι παλιοί Τζιώτες, στην πλειονότητά τους ήταν απλοί και ταπεινοί, ολιγαρκείς, καταδεκτικοί, εργατικοί, καλάγαθοι και θρησκευόμενοι. Ζούσαν με λιγότερα αγαθά και ανέσεις, με τα αμέσως απαραίτητα, ήταν ευτυχισμένοι και ισορροπούσαν την καθημερινή τους ζωή, χωρίς να έχουν όλο αυτό το σημερινό πλήθος των ανέσεων που απλόχερα τους προσφέρει σήμερα η καταναλωτική εποχή. Δοξάζανε το Θεό για τα λίγα που αποκτούσαν, λάτρευαν με ευλάβεια τη Φύση και προσπαθούσαν να συμπορεύονται με τους νόμους της. Κοίταζαν πάντα με ελπίδα προς τον ουρανό. Μια αξιόλογη κληρονομιά μας άφησαν με τα αθάνατα έργα τους. Όλα φτιαγμένα με γούστο, φαντασία, σοφία, ευαισθησία και σεβασμό στο περιβάλλον, και τα περισσότερα απ' αυτά με προσωπική εργασία και χωρίς σύγχρονα τεχνικά μέσα. Δύσκολες εποχές εκείνες, με πολλές στερήσεις στην καθημερινή ζωή τους. Κυριαρχούσε όμως η αισιοδοξία, το κέφι, το τραγούδι, ο χορός. Ήταν πάντα χαρούμενοι και γελαστοί. (...) (ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΟΛΟΓΟ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)