ΜΙΚΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ 85 ΧΡΟΝΙΑ ΑΞΙΟΣ ΕΣΤΙ - Ο ΣΥΝΘΕΤΗΣ ΑΦΗΓΕΙΤΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΩΡΓΙΟ Π. ΜΑΛΟΥΧΟ ΚΑΙ ΜΙΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΝΕΟΤΕΡΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

Παρουσίαση

Αν και είναι ο πιο διάσημος Έλληνας στα μήκη και τα πλάτη της γης, ο Μίκης Θεοδωράκης, που φέτος, το 2010, έκλεισε αισίως τα 85 του χρόνια, για πολλούς είναι ένας γρίφος. Και δεν είναι παράδοξο. Από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, που βρέθηκε στο επίκεντρο του δημόσιου πνευματικού και πολιτικού χώρου μέχρι σήμερα, έχει συγκρουστεί περίπου με τους πάντες: Με το Παλάτι, με τη Δεξιά, με την Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της, με τη Χούντα, με το ΠΑΣΟΚ, με τους Σοβιετικούς, με τους Αμερικανούς, με τους Εβραίους, με τον Καραμανλή, με τον Μητσοτάκη, με τους Παπανδρέου...
Παραδόξως αυτό το "γρίφο Θεοδωράκη" μέχρι σήμερα, δεν επιχείρησε να τον "λύσει" κανείς, αν και ο ίδιος έχει δώσει τις απαντήσεις - κλειδιά. Απαντήσεις, που ανιχνεύονται πολύ πίσω στο χρόνο, χωρίς τις οποίες η στερεή ερμηνεία όσων ακολούθησαν - και ίσως ακολουθήσουν - είναι αδύνατη. Απαντήσεις, που δίνονται στις σελίδες αυτού του βιβλίου αναλυτικά αλλά που, ίσως είναι χρήσιμο, ορισμένα τους στοιχεία να επισημανθούν ήδη από αυτή τη νέα εισαγωγή της νέας έκδοσης του Άξιος εστί. [...] (Από την έκδοση)

Περιεχόμενα

Εισαγωγή στην έκδοση του 2010: Ένας ζωντανός, ανυπότακτος γρίφος, ετών 85.
Εισαγωγή στον πρώτο τόμο της πρώτης έκδοσης (2004):
Άξιος εστί, το δικαίωμα να διαβάζεις τον ουρανό.
Εισαγωγή στο δεύτερο τόμο της πρώτης έκδοσης (2005):
Από το δικαίωμα να διαβάζεις τον ουρανό, στην ευθύνη να οδηγείς την Ιστορία.
Ι. ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟ ΣΤΗΝ 21Η ΑΠΡΙΛΙΟΥ.
1925-1937: Μεγαλώνοντας στον ελληνικό Μεσοπόλεμο.
Από τη Χίο στην Πάτρα.
Οι κρητικές καταβολές και οι πρώτες νότες: "Πίστευα ότι ένας αξιοπρεπής συνθέτης δεν μπορεί να είναι Έλληνας".
Αντίστροφη μέτρηση Ι: Τα χρόνια μέχρι να ξεσπάσει ο πόλεμος.
Έρχεται η Γκεστάπο, φέρνει την Ενάτη.
Χριστιανισμός, σοσιαλισμός και Κατοχή.
Διαμορφώνονται οι "σταθερές αξίες": Η Μυρτώ, η μουσική, η πρώτη φυλακή, το πρώτο ξύλο.
Αντίστροφη μέτρηση II: Πώς φτάσαμε στο Δεκέμβρη του '44.
3 του Δεκέμβρη: "Γιατί το μυαλό μου όλο εκεί γυρίζει"...
"Στο ΕΑΜ κάναμε εθνικό, όχι ταξικό αγώνα".
Μόνος στο νεκροθάλαμο: Η αποχή του '46, "Ο πατήρ του ελασίτου", ο διχασμός των αριστερών ανάμεσα στους Μακρονησιώτες και τους αντάρτες του βουνού.
Ένας συμφωνικός συνθέτης στη Μακρόνησο: Πώς γεννιέται ένα μεγάλο όραμα.
Λίγο πριν: Ο ξαφνικός έρωτας με τη λαϊκή μουσική στην Ικαρία.
Από την ΕΟΝ στην ΕΠΟΝ: "Βάλαμε ένα "Π" και πήγαμε να σκοτωθούμε".
Η "μεγάλη νύχτα": Ζώντας κυνηγημένος στην Αθήνα.
Διδάσκοντας το Ρέκβιεμ του Μότσαρτ στους φυλακισμένους.
"Ένας ποιητής έφτιαξε την επανάσταση".
"Κι έτσι έχασα δυο φίλους: έναν του λαϊκού κι έναν του εθνικού στρατού".
Καταπίνοντας μπαρούτι στην Αλεξανδρούπολη. Οι ρίζες του Ζορμπά στα Χανιά.
Ο γάμος με τη Μυρτώ και το πρώτο ταξίδι στην Ευρώπη: Απών από τη μεγάλη πρεμιέρα της Ρώμης για ένα φράκο.
Υποτροφία, Παρίσι, Αμερικανοί, Μητρόπουλος.
Τα ψώνια που άλλαξαν την ιστορία της ελληνικής μουσικής.
Σκοτεινές ώρες στην Πόλη του Φωτός: Με "διακοσμητή" τον Ξενάκη.
Στη Μόσχα με το πρώτο βραβείο από τα χέρια του Σοστακόβιτς.
Επιστροφή στην Αθήνα. Ο Επιτάφιος επί δύο και η συναυλία στο "Κεντρικόν".
Πώς οι διώξεις γέννησαν τις πολιτικές συναυλίες.
"Αν αγαπάς τη ζωή σου, να φύγεις. Θα γίνει σφαγή".
"Δεν άλλαξα εγώ, τα κόμματα άλλαξαν".
Βουκουρέστι και Αθήνα: Ο θανάσιμος διχασμός της Αριστεράς.
Το τραγούδι της σιωπής, η βίλα και το κότερο.
Συμφωνική μουσική, λαϊκό τραγούδι, Κάστρο, Τσε, Κομσομόλ και Μπιτλς.
Πάνω απ' το πτώμα του Λαμπράκη: "Υπάρχει μαζικό κίνημα; Έλα να το αποδείξεις!".
"Η εποχή έφτιαξε Παπαδόπουλους". Έργα και ημέρες της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη.
Καραμανλής και Δεξιά, Μακάριος και Κύπρος. Το Άξιον Εστί.
Γοργοπόταμος, Ιουλιανά, Πέτρουλας. Γεννιέται το "αβγό του φιδιού".
"Η παραίτηση του Γέρου ήταν φυγή". Αποστασία και Ανένδοτος αγώνας.
Αντίστροφη μέτρηση III: Η πορεία προς την 21η Απριλίου 1967.
ΙΙ. ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ, ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΠΟΡΕΙΑ, ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗ.
Τα τανκς στους δρόμους: Παρανομία, Ασφάλεια, φυλακές Αβέρωφ.
Οι μήνες στο Βραχάτι: Σοβιετικοί, Αμερικανοί, Σεφέρης, "1-1-4".
"Τα σοβιετικά τανκς είναι η μόνη μου ελπίδα. Δεν έχω άλλη, όπως με κάνατε".
Ζάτουνα: "Οι Λαμπράκηδες χωροφυλακές σου, σου εύχονται χρόνια πολλά!".
Κι εσύ, λαέ βασανισμένε, μάθε για τον Ωρωπό.
"Τι συμβολίζει η παπαρούνα;"
Η μυθιστορηματική απελευθέρωση.
Παρίσι: "Η γεύση της ελευθερίας είναι πικρή".
Η παγκόσμια εκστρατεία αρχίζει, ο εσωτερικός σπαραγμός φουντώνει.
"Αυτόν το νεκρό δε θα μου τον πάρετε!"
Διπλό ραντεβού με το θάνατο και γέννηση του ευρωκομουνισμού στη Ρώμη.
Το Πολίτ Μπιρό βγάζει τα νύχια του. "Αν ψάχνουμε για "θείους", να πάμε στο μεγάλο".
Το αίνιγμα του Ανδρέα με το ΝΑΤΟ.
"Όλα στηρίζονταν σ' ένα ψέμα".
Η παράνοια για τις λιμουζίνες του Τίτο, ο θαυμασμός του Τσαουσέσκου για τον Παπαδόπουλο.
Πένθιμη υποδοχή στη Μόσχα και διακοπές για βασιλιάδες στη Γιάλτα.
Οι μυθικές συναυλίες. Από τη Γερμανία στον Καναδά κι από την Αυστραλία στην Τασκένδη, χωρίς διαβατήριο.
Το Canto General
Λονδίνο, 1973: Πώς φτάσαμε στη "λύση Καραμανλή".
Έζησα έναν Καραμανλή που δεν τον ξέρουν άλλοι".
Στη Νέα Υόρκη για το Σέρπικο. Η Μελίνα από το ΠΑΜ στο ΠΑΚ.
[. . .]