ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ

Παρουσίαση

Τοιχοποιία είναι η κατακόρυφη κατασκευή από δομικά υλικά που ορίζει ένα χώρο, τον περικλείει ή τον διαχωρίζει από έναν άλλο. Η εξωτερική τοιχοποιία προσδιορίζει το χώρο σε σχέση με το εξωτερικό του περιβάλλον, ενώ η εσωτερική τον προσδιορίζει σε σχέση με κάποιον άλλο εσωτερικό χώρο.
Η τοιχοποιία αποτελεί μια από τις παλαιότερες ανθρώπινες κατασκευές και συναντάται με τη μια ή την άλλη μορφή σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς. Από την παλαιολιθική εποχή ακόμη τα τοιχώματα των σπηλαίων και αργότερα των καταλυμάτων από πλεγμένα κλαδιά δένδρων, από καλάμια και άχυρα, φύλλα δένδρων ή δέρματα ζώων αποτελούσαν τις πρόδρομες μορφές της μετέπειτα τοιχοποιίας.
Ωστόσο, ως δομημένη από ακατέργαστη πέτρα ή ως κατασκευή από πηλό, η τοιχοποιία εμφανίστηκε πολλά χρόνια αργότερα. Η αρχαιολογική έρευνα έχει φέρει στο φως κατασκευές από πηλό που χρονολογούνται τουλάχιστον από την τέταρτη χιλιετηρίδα προ Χριστού σε πολλούς πολιτισμούς, από τη Μεσοποταμία μέχρι τη Συρία και από την Αίγυπτο μέχρι την προϊστορική Ελλάδα.
Η πέτρα ως βασικό δομικό υλικό επικράτησε τα μετέπειτα χρόνια στην Αίγυπτο με τα περίτεχνα λαξευτά μνημεία και αργότερα στη μινωική Κρήτη σε ξηρολιθοδομές και αργολιθοδομές, σε συνδυασμό με τη χρήση του ξύλου.
Στην αρχαία Ελλάδα χρησιμοποιήθηκαν όλων των ειδών οι λίθινες κατασκευές, παράλληλα με τον πηλό και το ξύλο. Η ανακάλυψη αργότερα από τους Ρωμαίους του πουζολανικού κονιάματος πλούτισε τον τύπο της κατασκευής και κυρίως του έδωσε μεγαλύτερη αντοχή. Μετεξελιγμένες, ανάλογα με τα μέσα της εποχής, οι κατασκευές από οπτοπλίνθους (ψημένα τούβλα) και πέτρες κυριάρχησαν μέχρι το 19ο αιώνα, οπότε και έκανε την εμφάνισή του ο χάλυβας, και λίγα χρόνια αργότερα, στην αυγή του 20ού αιώνα, το τσιμέντο. Σήμερα, σκυρόδεμα, τούβλα, κατεργασμένες ή ακατέργαστες πέτρες, ξύλο, γυαλί θερμομονωτικά υλικά και πολλά άλλα της σύγχρονης τεχνολογίας εναλλάσσονται μεταξύ τους σε πλήθος συνδυασμών στις πολυποίκιλες και πολύμορφες κατασκευές. Σε όλες αυτές η τοιχοποιία, αδιαφόρως των υλικών και της τεχνικής της, παραμένει το κυρίαρχο δομικό στοιχείο.
Ανάλογα με τον τρόπο κατασκευής τους διακρίνονται σε ισόδομες, ψευδοϊσόδομες, ανισόδομες, μπατικές, δρομικές, υπερμπατικές, δικέλυφες κτλ.
Ανάλογα με τα υλικά κατασκευής τους, οι τοιχοποιίες διακρίνονται σε:
-λιθοδομές (ξηρολιθοδομές, αργολιθοδομές, λαξευτές λιθοδομές),
-πλινθοδομές (ωμοπλινθοδομές και οπτοπλινθοδομές),
-τσιμεντολιθοδομές κτλ.
Το σύνολο αυτών των υλικών, που είναι διαμορφωμένα κατάλληλα, ώστε να χρησιμοποιηθούν για την κατασκευή μιας τοιχοποιίας, ορίζονται από τον Ευρωκώδικα 6 ως λιθοσώματα. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)

Περιεχόμενα

ΕΙΣΑΓΩΓΗ
ΦΥΣΙΚΟΙ ΛΙΘΟΙ ΚΑΙ ΛΙΘΟΔΟΜΕΣ
ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ ΑΠΟ ΤΕΧΝΗΤΟΥΣ ΛΙΘΟΥΣ
Η ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΤΗΣ ΟΠΤΟΠΛΙΝΘΟΔΟΜΗΣ
ΟΙ ΕΠΙΧΡΙΣΜΕΝΕΣ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ
ΟΙ ΒΑΦΕΣ
ΟΙ ΑΝΕΠΙΧΡΙΣΤΕΣ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΕΣ
Η ΞΥΛΟΠΗΚΤΗ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ
ΔΙΚΕΛΥΦΗ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ
Η ΘΕΡΜΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΗΣ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑΣ
ΑΝΑΔΡΟΜΙΚΗ ΘΕΡΜΟΜΟΝΩΤΙΚΗ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ
ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ ΥΔΡΑΤΜΩΝ ΣΤΗΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ
Η ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΙΧΟΠΟΙΙΑ
ΟΙ ΦΘΟΡΕΣ ΣΤΙΣ ΟΨΕΙΣ ΤΩΝ ΚΤΙΡΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ