ΠΑΡΑΚΜΗ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΒΥΖΑΝΤΙΝΗΣ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ 1204-1453

Παρουσίαση

Η Βυζαντινή αυτοκρατορία, μετά την άλωση από τους Φράγκους το έτος 1204 και μέχρι την οριστική της πτώση από το Μωάμεθ Β' τον Πορθητή, δεν μπόρεσε ποτέ να ανακτήση την χαμένη της μεγαλοπρέπεια. Με διασπασμένο τον κοινωνικό της ιστό και την εδαφική της συνοχή και ακεραιότητα, χωρίς ικανό στρατό και χωρίς θέληση και όραμα ταλαντευόταν ανάμεσα στην ύπαρξη και την ανυπαρξία για 250 περίπου χρόνια. Οι ελάχιστες προσπάθειες που έγιναν από προικισμένους ανθρώπους που προσπάθησαν να αντιστρέψουν την καταστροφική τους πορεία, προσέκρουαν, πάντοτε, πάνω σε τείχη φανατισμού ή σε προσωπικά συμφέροντα. Στη δυναστεία των Παλαιολόγων, την τελευταία και μακροβιότερη δυναστεία, βλέπουμε πεντακάθαρα το προδιαγεγραμμένο τέλος της. Παρόλα αυτά, ο Ελληνισμός, με μία τελευταία πολιτισμική έκρηξη, φώτισε με το πνεύμα του τα πέρατα της οικουμένης. Η Βυζαντινή αυτοκρατορία καταστράφηκε αλλά το πνεύμα της όχι. Εξακολουθεί να ζη ως τις μέρες μας και να προκαλή συναισθήματα θαυμασμού και ρίγη συγκινήσεως σε όλους όσους εμβαθύνουν στην ιστορική της πραγματικότητα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)