Ο ΚΛΗΡΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΗΜΕΡΙΟΥ

Παρουσίαση

Ο Πωλ Κλωντέλ έζησε την ιστορία που διηγείται, "ο Κλήρος του Μεσημεριού". Στα 1898 σε ηλικία τριάντα χρονών διορίστηκε πρόξενος της Γαλλίας στο Φου Τσεού, λιμάνι καλά προφυλαγμένο της Νότιας Κίνας, με ζωηρό εμπόριο σε δύο κυρίως προϊόντα απ' όσα μπορούσε να προσφέρει η Ανατολή στη Δύση: τσάι και εργατικά χέρια. "Επιστροφή στο Φου Τσεού πάνω στο μικρό γαλάζιο καΐκι. Μια θλίψη χηρευάμενου σε χειμωνιάτικο τοπίο. Το πρωινό πένθιμα ντυμένο σε γκριζοκίτρινους τόνους με πράσινα στολίδια. Γευματίζω στο σπίτι μου". Είναι η πρώτη φορά, ύστερα από δέκα χρόνια υπηρεσίας στο διπλωματικό σώμα, που έχει δικό του σπίτι, γραμματέα, υπηρέτες, προαγωγή, ένα μισθό 30.000 φράγκων το χρόνο, επιδόματα και ένα σταθερό πόστο όπου θα μπορέσει πια να βρίσκει χρόνο για γράψιμο. Βρίσκεται στην καρδιά της Ανατολής πιο βαθιά απ' ό,τι γύρεψαν ο Ρεμπώ στην Αβησσυνία και ο Γκωγκέν στην Ταϊτή. Από αυτό το "χρωματικό παράδεισο" στέλνει στον Μαλλαρμέ ένα από τα πιο όμορφα γραφτά του τη "Γνωριμία με την Ανατολή", ποιητικές πρόζες -"ό,τι οι σπουδές και οι ασκήσεις για έναν πιανίστα"- όπου διαβάζει την Ανατολή κοιτάζοντας τα τοπία και μελετώντας τα ιδεογράμματα. Σε υπηρεσιακό ημερολόγιο της εποχής σημειώνει (10/10/1899): "Δείπνο με τον κ. V..." και δίπλα σ' αυτό με άλλο χρώμα μελάνι "1η εμφάνιση". Εννοεί την κ. Rosalie Vetch, κεντρικό πρόσωπο του δράματος που άρχισε εκείνη τη στιγμή και κράτησε ως τις 4 Αυγούστου 1904, ημερομηνία όπου εκείνη επιβιβάζεται στο Αμόυ σ' ένα καράβι με προορισμό την Ευρώπη via Σαγκάη, Ναγκασάκι, Βανκούβερ, αποφασισμένη να μην τον ξαναδεί. Τα πρώτα σχεδιάσματα του έργου γράφτηκαν το φθινόπωρο του 1904 λίγο μετά το χωρισμό. Καταλαμβάνουν 23 φύλλα χαρτιού διαφορετικών μεγεθών, είναι το χειρόγραφο Α. Το κείμενο σταματά ξαφνικά στο 20ο φύλλο όπου υπάρχει μια σημείωση ξεχωριστή: "24 Φεβρουαρίου 1905 / Είδηση της φριχτής προδοσίας". Τη μέρα αυτή ο Κλωντέλ πληροφορείται ότι δεν εγκαταλείφθηκε απλά αλλά και ότι ένας άλλος άντρας -όχι ο σύζυγος- έχει πάρει τη θέση του. Λίγους μήνες αργότερα με την ένδειξη "Βρυξέλλες, 26 Μαΐου 1905" ξεκινά τη δεύτερη προσπάθεια συγγραφής προσθέτοντας στο δράμα ένα τέταρτο πρόσωπο, τον Αμαλρίκ (χειρόγραφο Β). Γι' αυτό και κράτησε από τότε αυτή τη σειρά στα πρόσωπα του έργου: Υζέ, Μεζά, Ντε Σιζ, Αμαλρίκ. Ακολουθεί το χειρόγραφο C με τις ενδείξεις "Villeneuve, 30 Αυγούστου 1905" ως έναρξη και "21 Νοέμβρη 1905" ως τέλος. Αυτό είναι και το πρώτο πλήρες κείμενο του έργου, η λεγόμενη "πρώτη γραφή". Ύστερα από μικροδιορθώσεις και καθαρογραφή, παραδόθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1906 στον Alber Chapon, επιμελητή των εκδόσεων Bibliotheque de l' Occident (...) και εκδόθηκε στον πολύ περιορισμένο αριθμό των 150 αντιτύπων εκτός εμπορίου, (...) με τη σημείωση: "Απαγορεύεται απολύτως η αναπαραγωγή του". (Από την παρουσίαση της έκδοσης)