ΤΟΥΡΚΟΙ ΠΟΙΗΤΕΣ ΥΜΝΟΥΝ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ

Παρουσίαση

Η Κωνσταντινούπολη, η Ασιτανέ (η μητέρα των πόλεων), η Ντερσααντέτ (η πύλη της ευδαιμονίας), η Σταμπούλ, η Πόλη μας, «αυτό το τέλειο κόσμημα ανάμεσα σε δύο θάλασσες, που είναι άξιο να συγκριθεί μονάχα με τον ήλιο που φωτίζει αυτόν τον κόσμο», όπως έγραψε ο Νεντήμ, ο πιο λαμπρός ποιητής της οθωμανικής αυλής του 17ου αιώνα, η πιο δοξασμένη βασίλισσα της ευρασιατικής ιστορίας, η πιο φλογισμένη μάγισσα της Ανατολής, γεννήθηκε μ' ένα δροσερό τραγουδάκι στα χείλη την εποχή των μύθων, το 'κανε σάλπισμα πολεμιστήριο και βαπορίσια μπουρού, μισμαγιά και μακελάρικο χασάπικο, ουσάκ και νιαβέντι, μπεκτασίδικο ιλαχί και πατριαρχική ψαλμουδιά, καρσιλαμά και ταγκό, τύμπανο του Ραμαζανιού και «Υπερμάχω», χόρεψε σ' όλους τους ασιατικούς και ευρωπαϊκούς ρυθμούς [. . .] (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)