ΑΔΕΙΑΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΓΟΝΙΩΝ ΜΟΥ

Παρουσίαση

Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΩΡΟ. Πώς να πάρεις πράγματα που δεν σου έδωσαν; Πώς να αδειάσεις το σπίτι των γονιών σου χωρίς να βγάλεις απ’ τη μέση και το παρελθόν τους, το δικό σου παρελθόν; Τις πρώτες ημέρες, έλεγα στον εαυτό μου ότι θα «τακτοποιούσα», δεν θα «άδειαζα», το σπίτι των γονιών μου. Μου συνέβη πολλές φορές να χρησιμοποιήσω το πρώτο ρήμα αντί για το δεύτερο. Πόσοι από εμάς ζούμε αυτό το πένθος που μας συγκλονίζει χωρίς να το συζητάμε με κανέναν; Πώς να μπορέσεις να μιλήσεις γι’ αυτή την αναστάτωση των συναισθημάτων, για το κράμα οργής, κατάθλιψης, απέραντου πόνου, αίσθησης εξωπραγματικού, εξέγερσης, τύψεων και αλλόκοτης αίσθησης ελευθερίας που σε κατακλύζει; Σε ποιον να ομολογήσεις χωρίς ντροπή και ενοχή αυτόν το στρόβιλο παθών; Το ορφάνεμα δεν έχει ηλικία. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

Περιεχόμενα

Θύελλα συγκινήσεων
Η δοκιμασία του αδειάσματος
Στα σκαλοπάτια του θανάτου
Ground Zero
Το τίποτα και το πάρα πολύ
Σαν ένα μήλο πάνω σ’ ένα κατσικάκι
Στο πλάι του κρεβατιού
Άσπιλη αιμομιξία
Μητρική παρακαταθήκη
Ορφανεμένα αντικείμενα
Άνω κάτω
Διασχίζοντας το πένθος