Ο ΘΕΟΣ ΑΓΑΠΑ ΤΙΣ ΝΕΡΑΙΔΕΣ

Παρουσίαση

"Σ' ένα φαινομενικά απλό παραμύθι για νεράιδες, τα πράγματα παύουν να είναι τόσο απλά όταν εμπλέκονται ζητήματα θεολογικά, κοινωνικής συμπεριφοράς, ανθρώπινων σχέσεων, ελευθερίας και υποταγής, πλούτου και φτώχειας, απληστίας, θάρρους, φόβου, μαγείας και τελικά απομάγευσης.
Ο Διονύσης Ηλιόπουλος επανέρχεται με ένα παραμύθι όπου οι άνθρωποι βρίσκονται αντιμέτωποι με τον Θεό της πανίσχυρης Εκκλησίας, με απόκοσμες νεράιδες και τον φόβο των μαγισσών για ό,τι δεν καταλαβαίνουν. Αναμετριούνται με αόρατες δυνάμεις, με όψεις του καλού και του κακού και εκδοχές της πίστης και της απιστίας.
Η μικρή, ορφανή Αβρίλ επινοεί μια δυνατή φιλία με πλάσματα της φύσης που αποδιώχνουν το αίσθημα απαξίωσης που προκαλεί στην ψυχή της ο κοινωνικός περίγυρος εξαιτίας της φτώχειας της. Παράλληλα, όμως στοχοποιείται στα μάτια των συγχωριανών της εξαιτίας της υποτιθέμενης απιστίας στον καθολικό Θεό. Τίθεται το ηθικό ερώτημα πως γίνεται άνθρωποι άπληστοι, εκμεταλλευτές και αλαζόνες να έχουν την ευλογία του ιερέα, άρα και του Δημιουργού, όμως τα διαφορετικά πλάσματα όπως οι νεράιδες της Αβρίλ να πρέπει να εξαλειφθούν από προσώπου γης και φαντασίας, να καούν μαζί της; Γιατί οι άνθρωποι δεν μπορούν να είναι ελεύθεροι να πιστεύουν ό,τι τους ωφελεί όταν δεν βλάπτουν τους άλλους;
Ο Διονύσης Ηλιόπουλος θέτει ερωτήματα και διλήμματα στα οποία αξίζει να σταθούμε. Η αφήγηση, με την ενδιαφέρουσα, ιδιαίτερη γλώσσα που χειρίζεται ο συγγραφέας, πλάθει ζωντανές εικόνες που παρασύρουν τον αναγνώστη και διατηρεί το σασπένς μέχρι τέλους. Τι θα γίνει, λοιπόν, σε αυτό; Σε ένα παραμύθι, πέραν του καλού και του κακού, υπάρχει αλήθεια καλό ή κακό τέλος;" (Μιρέλλα Καλοστύπη, δημοσιογράφος)

"Μέσα από το όμορφο αυτό παραμύθι, ο Διονύσης Ηλιόπουλος καταπιάνεται με το δύσκολο θέμα της πίστης προς τον Θεό. Η περιπέτεια της Αβρίλ και η αλήθεια που αποκαλύπτεται στο τέλος μας υπενθυμίζουν πως πολλές φορές η πίστη ερμηνεύεται με βάση την απληστία και τα συμφέροντα. Διεφθαρμένοι ηγέτες και ομάδες που βολεύονται μέσα στο ψέμα μισούν όσους δεν ακολουθούν τον "Θείο Νόμο" και τιμωρούν ή εκδικούνται όσους αντιστέκονται. Όμως η Θεία Δίκη υπάρχει, και αποκαθιστά με τρόπο μοναδικό την ισορροπία, διδάσκοντας στους βολεμένους πως το μίσος και η απληστία συνεπάγονται την καταστροφή". (Ιωάννα Μπιμπλή - Ιστορικός, Ιορδάνης Ψημμένος - Πανεπιστημιακός)