ΛΥΡΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ

Παρουσίαση

Η ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΠΟΥ ΚΡΑΤΑΤΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΑΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΘΡΟΙΣΜΑ προσωπικού πάθους και της υποκειμενικής ανάγνωσης και λιγότερο ένα έργο αυστηρά φιλολογικό. Όλα τα ποιήματά της μου αρέσουν διότι με εκφράζουν. Όλα τα έζησα, τα οικειοποιήθηκα. Με πολλά μεγάλωσα, με άλλα που τα βρήκα στο δρόμο μου ώριμος ξαναγύρισα στα παιδικά μου χρόνια. Όλα τα βλέπω να σηματοδοτούν, σαν τις παλιές χιλιομετρικές πλάκες ή τις σημερινές πινακίδες στις διασταυρώσεις των καιρών, το μεγάλο δρόμο που ακολούθησε η ποίησή μας από τον Ρήγα έως τις μέρες μας. [...]
Από την αρχή έθεσα ως γνώμονα να μην υποκύψω στην ευκολία των αποσπασμάτων. Τα αποσπάσματα είναι σπαστικά. Έτσι λογουχάρη μπορεί να μην είναι το καλύτερο ποίημα του Λειβαδίτη αυτό που διάλεξα, αλλά ο Λειβαδίτης ολόκληρος βρίσκεται μέσα σε τούτο το ποίημα. Σε αποσπάσματα κατέφυγα μόνο εκεί όπου αντικειμενικά δεν γινόταν αλλιώς.
Εάν δούμε την Λύρα Ελληνική σαν το κυνήγι του θησαυρού, θα διαπιστώσουμε ότι κάθε ποιητής αφήνοντας ένα σημάδι -για να το βρει ο επόμενος- δημιουργεί μια διαδρομή που για να γίνει περισσότερο βατή στον αναγνώστη έπρεπε εγώ να επιλέξω τα "σημεία" εκείνα που θα τον οδηγήσουν στο τέλος να πει: Ναι, ο μόνος αληθινός θησαυρός είναι η πορεία μου για την ανακάλυψή του.
Για μένα όλοι οι ποιητές της Λύρας είναι ζωντανοί. Εφόσον τα ποιήματά τους απηχούν μέσα μας, ζούνε. Άρα δεν χρειάζονται οι παρενθέσεις δίπλα από τα ονόματα με τις ημερομηνίες γέννησης, παύλα, θανάτου· ή την ακόμα φριχτότερη παύλα που περιμένει την ημερομηνία για να κλείσει την παρένθεση. Όσοι ποιητές της Λύρας είναι νεκροί επιστρέφουν στη ζωή με την ανθολόγησή τους. Όσων δεν έχει λήξει ακόμα η βιολογική επιταγή, καταθέτουν με τα ποιήματά τους ένα γραμμάτιο που θα το εξοφλήσει η Αιωνιότητα. [...] (Από την εισαγωγή του ανθολόγου Βασίλη Βασιλικού)