Θαυμάσιο βιβλίο καί πῶς νά μήν εἶναι ὅταν τή μετάφραση τήν ἔχει κάνει ὁ Ἐλύτης! Ὁ συγγραφέας στά πρόσωπα τῶν δύο ὑπηρετριῶν σκιαγραφεῖ τόν ἑαυτό του. Παντοῦ διάχυτη ἡ ἐχθρότητα του, μέσῳ τῶν ὑπηρετριῶν, στόν καθωσπρεπισμό τῆς ἀστικῆς τάξης, ἡ ὁποία ἐχθρότητα ἐναλλάσσεται μέ τίς στιγμές πού γίνεται μιμητισμός στούς τρόπους τῆς κυρίας, τῆς κυρίας πού μισοῦν, τῆς κυρίας πού ποτέ δέν θά γίνουν. Καί τό τέλος τραγικό, ὅταν πλέον καταλαβαίνουν οἱ δύο ἀδελφές τό ἀδιέξοδο· πάντοτε θά μείνουν δοῦλες, πάντοτε θά φοροῦν τά ἀποφόρια τῆς κυρίας καί θά ἔχουν καί ὑποχρέωση.