«ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΕΣΣΔ...»

Παρουσίαση

"Τίποτα τίποτα δεν μας σταματά... Πραγματικά είμαστε τόσο κοντά... Η πρόκριση στα χέρια αυτού του τίμιου γίγαντα... Αργύρης Καμπούρης... 101 -102..."

Ο Γιώργος νευριασμένος περπατούσε με τα χέρια στις τσέπες και δεν ήθελε να συναντήσει κανέναν συμμαθητή του. Είχε τσαντιστεί, συνέχεια στροβέλιζε στο μυαλό του ο Συρίγος και η κωλοφωνή του. Στα αυτιά του είχε ακόμα τις στρακαστρούκες του πασόκου που δούλευε στον ΟΤΕ από την απέναντι πολυκατοικία, που είχε βγει και φώναζε ελλάδαρα ομαδάρα με το λευκό αμάνικο και το σταυρουδάκι που πλεκόταν με τις τρίχες του στέρνου και που πετάγονταν απ' έξω. Στρακαστρούκες πέταγε και ο ψιλικατζής όλο το βράδυ, ο ψιλικατζής που στραβοκοιτούσε όταν ο πατέρας του τον έστελνε να πάρει τον Ριζοσπάστη. Η κουφάλα λες και το 'κανε επίτηδες. [...] (Από την έκδοση)