ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΠΑΙΓΝΙΔΙΑ ΤΟΥ ΧΩΡΙΟΥ ΜΟΥ

Παρουσίαση

Δεν θα επιχειρήσω να ασχοληθώ εδώ με τη σημασία πού έχει το παιγνίδι γενικά για κάθε νεαρό άτομο. Το θέμα αυτό από πολλά χρόνια απασχόλησε και απασχολεί πλήθος ειδικούς ερευνητές: παιδαγωγούς, υγειονολόγους, παιδίατρους, ψυχολόγους κ.λπ. Δεν έχουν δε καταλήξει σε θετικά από κάθε άποψη συμπεράσματα, ώστε να είναι δυνατό να δοθεί ο σωστός ορισμός του παιγνιδιού. Ούτε και έχουν αποσαφηνήσει ακόμα με ακρίβεια γιατί παίζει το παιδί. Αφήνοντας τους αρμόδιους επιστήμονες να εξακολουθούν τις σχετικές έρευνές τους πάνω στο σπουδαίο αυτό πρόβλημα, τονίζουμε μονάχα πως όλα τα φυσιολογικά παιδιά παίζουν. Αν κανένα παιδί δεν παίζει, είναι απόδειξη πως το παιδί αυτό είναι ελαττωματικό. Δε θα 'χει αυτό, την απαιτούμενη εξέλιξη, ούτε ως προς τη διαμόρφωση του χαρακτήρα του, ούτε ως προς τη σταδιοδρομίας του και κατά συνέπεια την προκοπή του στην κοινωνία. [...] (Από την εισαγωγή της έκδοσης)