Ο ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΗΜΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ

To βιβλίο αυτό προτείνουν οι:

Toν/την συγγραφέα αυτόν προτείνουν οι:

Κριτικές για το προϊόν

Ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο πραγματεύεται την "επανάσταση", τις επαναστάσεις των τελευταίων αιώνων στην Ευρώπη και γενικότερα την σύγχρονη ευρωπαϊκή διανόηση. Ο Καμύ βλέπει το 1950 μια κατεστραμμένη Ευρώπη τόσο υλικά, όσο κι πνευματικά και πρακτικά αναρωτιέται γιατί φτάσαμε ως εδώ, στο απόλυτο Μηδέν. Πάει λοιπόν από την αρχή. Από τον διαφωτισμό και την γαλλική επανάσταση ως τον φασισμό του Μουσολίνι κι τους Μπολσεβίκους-κομμουνιστές. Συνειδητοποιεί πως μετά τον "Διαφωτισμό" στην ευρωπαϊκή διανόηση κυριαρχεί αυτό που κατάλαβε στα τέλη του 19ου αιώνα ο Νίτσε ότι "Ο Θεός πέθανε". Δηλαδή φτάσαμε στην κατάργηση της ηθικής, των αξιών και κυρίως του Θεού (παρότι ο ίδιος δήλωνε αθεϊστής). Δεν είναι τυχαίο μάλιστα που οι πρωτεργάτες της Γαλ.επανάστασης ήθελαν να καταργήσουν την θρησκεία ή πως ο Μουσολίνι,ο Χίτλερ και ο Στάλιν ήταν άθεοι... Τώρα το κατά πόσο έχουμε αλλάξει από το 1950 και έχουμε ξετινάξει από πάνω μας αυτόν τον μηδενισμό είναι άλλη συζήτηση. Τώρα δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι αποτελεί ένα καθαρά φιλοσοφικό δοκίμιο, παρότι γενικά έχει απλό λεξιλόγιο και ο καθένας μπορεί να το διαβάσει. Το δύσκολο κομμάτι είναι πως αναφέρει μεγάλα έργα και φιλοσόφους-στοχαστές, τους οποίους κάποιος ενδεχομένως να μην τους ξέρει. Για αυτό πρέπει να αφοσιωθείτε στο βιβλίο κι όταν αναφέρει ένα βιβλίο πχ το "ο μοναδικός και η ιδιοκτησία" Στίρνερ, καθίστε, ψάξτε λίγο-πολύ τι είπε. Φυσικά δεν γίνεται να το διαβάσετε κατευθείαν αλλά να έχετε μια ιδέα. Ταυτόχρονα αυτό αποτελεί ένα μεγάλο θετικό, καθώς μαθαίνεις πολλά ονόματα και έργα τα οποία δεν τα ήξερες και μπορούν να διευρυνθούν οι πνευματικοί σου ορίζοντες. Τέλος η έκδοση είναι ιδιαίτερα ποιοτική, κι όσον αφορά το εξώφυλλο όσο και την ποιότητα των φύλλων. Αξίζει πάρα πολύ και θα βοηθήσει αρκετά τον μέσο αναγνώστη βιβλίων φιλοσοφίας, χωρίς ο ίδιος να δυσκολευτεί. Απλά θα πρέπει να είσαι προσεκτικός και να δώσεις την δέουσα προσοχή

Το έργο αυτό είναι ένα δοκίμιο, μια φιλοσοφική πραγματεία για την εξέγερση και το μηδενισμό. Ξεκινώντας από τους αρχαίους, περνώντας από χριστιανούς, ρομαντικούς, δανδήδες, σουρεαλιστές, μηδενιστές, αναρχικούς, φασίστες, μαρξιστές και πολλούς άλλους, καταπιάνεται με τα είδη της εξέγερσης κάθε εποχής, αναλύοντας τις μηδενιστικές τους τάσεις. Το έργο καταδικάζει τον απόλυτο μηδενισμό, αλλά υπερβαίνει και τον ίδιο το μηδενισμό ορίζοντάς τον έτσι, ακολουθώντας τα νιτσεϊκά πρότυπα: «Μηδενιστής δεν είναι εκείνος που δεν πιστεύει σε τίποτα, αλλά εκείνος που δεν πιστεύει σ’ αυτό που υπάρχει». Είναι ύμνος στην αξία της ελευθερίας και στην επιτακτικότητα της εξέγερσης. Μια καταδίκη του φόνου, του εγκλήματος, ατομικού και συλλογικού, μια κατάφαση στη ζωή, χωρίς όμως να πέφτει στο σφάλμα του κομφορμισμού, της παραίτησης ή της αποθέωσης της αδικίας. Ο Καμύ ήταν πασιφιστής, αν και έβλεπε ως αναπόφευκτη κάποια μορφή βίας και εξάλλου η αλήθεια της βίας στην ιστορία είναι αποστομωτική. Η εποχή στην οποία γράφτηκε (1950), επέβαλλε μια σκληρή και εκτεταμένη κριτική τόσο στο μαρξισμό όσο και στον κρατικό σοσιαλισμό, που με την καισαρική του μορφή πρόδωσε με πολλούς τρόπους την εξέγερση. Πολύ επίκαιρο σήμερα γιατί επαινεί τις αξίες της ζωής και την αντίσταση κατά των αδικιών και της ανελευθερίας, με όπλο τη μεσίτευση και τη σύνθεση, τις αξίες του διάλογου και της ελευθερίας και χρήσιμο, γιατί με την ανάλυσή του, φανερώνει τους κινδύνους του μηδενισμού και του αυταρχισμού. Αναγκαίο ανάγνωσμα εν μέσω κρίσεων-όπως άλλωστε και η εποχή του ήταν ταραγμένη λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β παγκόσμιου πολέμου-γιατί μπορεί να συνετίσει υπερβολικές απόψεις και να καταδείξει την επικίνδυνη, μηδενιστική και αυταρχική ροπή που μπορούν να λάβουν αυτές. Τέλος, δεν πρόκειται για μια εκλαϊκευτική παρουσίαση ούτε για ιστορία της φιλοσοφίας. Είναι ένα αυτοτελές έργο που εντάσσει λογοτεχνικές και φιλοσοφικές παραδόσεις σε ένα συγκεκριμένο πλαίσιο υποθέσεων και ανάλυσης, αυτό του μηδενισμού και της εξέγερσης.