ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΗΤΑΝ ΒΡΟΜΙΚΟ

Παρουσίαση

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΥ ΚΑΚΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ πού ζει σε πολύ σκοτεινούς καιρούς. "Το χιόνι ήταν βρόμικο", που εκδόθηκε το 1948, είναι το πιο ζοφερό, το πιο σκοτεινό μυθιστόρημα του Σιμενόν. Ανήκει στη σειρά των romans durs [σκληρά μυθιστορήματα], όπως τα αποκαλούσε ο συγγραφέας τους. Μια κατεχόμενη χώρα στον Δεύτερο Παγκόσμιο πόλεμο. Ο Φράνκ Φριντμάιερ, δεκαοκτώ ετών, λύκος μες στους λύκους, πεινασμένος κι ανελέητος. Μόνο στο αίμα και στο χρήμα βρίσκει ικανοποίηση. Χωρίς ηθικές αρχές και χωρίς στόχο, ξεκινά την καριέρα του εγκληματία, με πρώτη πράξη το μαχαίρωμα ενός Γερμανού αξιωματικού αργά το βράδυ. Έπειτα διαπράττει κι άλλον φόνο -με θύμα κάποια συγχωριανή του- στη διάρκεια μιας διάρρηξης. Εξαπατά και ταπεινώνει ερωτικά μια νεαρή γυναίκα που μένει δίπλα στο διαμέρισμα της μητέρας του, που διατηρεί πορνείο μέσα στο σπίτι της, για να την τιμωρήσει καταπώς φαίνεται για την έλξη που νιώθει προς αυτόν. Καθώς στο τέλος τον φυλακίζουν για ένα έγκλημα που δεν έκανε, βιώνοντας τη βία των κατακτητών, ο Φράνκ γίνεται ένας σκληροτράχηλος ασκητής, στο πρότυπο που έκανε διάσημο αργότερα ο Ζάν Ζενέ στην Παναγία των λουλουδιών. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

ΤΟ ΧΙΟΝΙ ΗΤΑΝ ΒΡΟΜΙΚΟ είναι μεν το ψυχογράφημα ενός δολοφόνου, αλλά ταυτόχρονα κλείνει μέσα του την αγωνία του ανθρώπου για το πρόβλημα της ζωής - όπως στο Υπόγειο του Ντοστογέφσκι. Ο Φρανκ δεν αισθάνεται φόβο για τίποτε, μισεί τους ανθρώπους, δεν νιώθει οίκτο για κανέναν, ούτε καν για τον εαυτό του. Του φαίνονται όλα εύκολα και περιμένει κάτι που θα αλλάξει τη ζωή του. Δεν μπορεί να φανταστεί τι θα είναι αυτό, ξέρει όμως πως θα συμβεί, είναι μοιραίο να συμβεί.
Πράγματι, κάτι συμβαίνει σύντομα: συλλαμβάνεται, ανακρίνεται (οι ανακρίσεις θυμίζουν πολύ το ανάλογο κλίμα στη Δίκη του Κάφκα) και βασανίζεται. Τότε του φανερώνεται μια τρομερή δύναμη, η οποία ίσως προέρχεται από την περιφρόνηση που του δείχνουν οι άλλοι, εκείνοι που γνωρίζουν ότι είναι κακός και επικίνδυνος. Σε κάθε περίπτωση ο Σιμενόν, ο οποίος θεωρούνταν από τον Αντρέ Ζιντ μεγάλος και "αληθινός" μυθιστοριογράφος, με αυτό το έργο, που μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο το 1952 από τον Λουίς Σασλάφσκι, δείχνει την αξία του συγγραφικού του ταλέντου και την αφηγηματική του δεξιοτεχνία. (ΦΙΛΙΠΠΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΥ, ΤΟ ΒΗΜΑ, 22/1/2011)

Περιεχόμενα

ΜΕΡΟΣ ΠΡΩΤΟ
ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ ΤΟΥ ΤΙΜΟ
ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ
Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ ΣΙΣΣΥ
ΜΕΡΟΣ ΤΡΙΤΟ
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΥΡΟ