ΚΑΠΑ ΕΚΔΟΤΙΚΗ

Η ΤΡΙΚΥΜΙΑ
Το κίνητρό μου για να μεταφράσω αυτό το αριστουργηματικό έργο του Σαίξπηρ βρίσκεται κατά έναν παράξενο τρόπο στο τέλος του έργου, στον επίλογό του. Έναν επίλογο που απευθύνεται ξεκάθαρα στο κοινό της παράστασης. Ειπωμένος από τον Πρόσπερο. Όχι από τον ηθοποιό που τον υποδύεται, αλλά από τον χαρακτήρα του έργου που δεν έχει εγκαταλείψει τον ρόλο, εξακολουθεί να είναι αδιαμφισβήτητα μέσα στην αφηγηματική του κατασκευή, κομμάτι της, εκεί στο έρημο νησί της μαγείας και της μοναξιάς, έχοντας όμως ταυτόχρονα συνείδηση της παρουσίας του κοινού. Έ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΡΦΑΝΑ
Το βάθος του κοινωνικού προβληματισμού και το εύρος των συνδηλώσεων που γεννούν στον αναγνώστη-θεατή η επαφή με τα Ορφανά είναι τα στοιχεία που κάνουν αυτό το αριστουργηματικό δραματικό κείμενο του Ντένις Κέλι να παραμένει, σχεδόν δεκαπέντε χρόνια μετά τη συγγραφή του, τραγικά επίκαιρο. Με φόντο τις δυσλειτουργικές ενδοοικογενειακές σχέσεις, το έργο κρύβει στον πυρήνα του έναν πολυδιάστατο κριτικό στοχασμό απέναντι στις έννοιες "ασφάλεια", "προστασία", "συνείδηση", "αποδοχή του διαφορετικού". Αποδεικνύεται διαχρονικό έδαφος γόνιμου επαναπρ...
Διαβάστε περισσότερα...

Μ.Ε.Μ.
Στα χρόνια του Σερν το Μ.Ε.Μ. είναι το σωματίδιο για τον Έρωτα. Πάνω από Φύλα. Και Σώματα. Και Πλάσματα. Το ίδιο Ωδή, Ύμνος και Θρήνος του εαυτού Του. Του Ίδιου προς το Ίδιο. Του Ίδιου προς το Άλλο. Το Μ.Ε.Μ. είναι το Σωματίδιο του Θεού που παραμένει αδιάσπαστο. Από τον Έρωτα. Για τον Έρωτα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο) Το δύσκολο έργο του ποιητή συνίσταται στο να συνδυάσει σκέψη και ποίηση. Και μάλιστα, με τρόπο απλό. Ασκούμενος στην απλότητα ο ποιητής μπορεί να γίνει μύστης. Πώς όμως με τρόπο απλό να ανοίξει κανείς στη φυσική το...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΓΛΑΡΟΣ
Ο Γλάρος είναι το πλέον σηματοδοτημένο φορμαλιστικά έργο του παγκόσμιου θεάτρου. Η εμβληματική παράσταση του Θεάτρου Τέχνης της Μόσχας του 1898 με την σκηνοθεσία του Κωνσταντίν Στανισλάφσκι υπήρξε η πρώτη σκηνική εφαρμογή της κλασικής πια υποκριτικής μεθόδου που έμεινε στην Ιστορία του Θεάτρου ως η Μέθοδος Στανισλάφσκι και η οποία κυριάρχησε στο παγκόσμιο θέατρο του 20ού αιώνα. Ξεκίνησα να μεταφράζω το έργο έχοντας την υποψία πως ο Γλάρος είναι κάτι μεγαλύτερο από τη Μέθοδο Στανισλάφσκι, της οποίας ο ρεαλισμός μου προκαλούσε -ειδικά για αυ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΗΔΕΙΑ / ΜΗΔΕΙΑΣ ΠΑΤΟΥΣΕΣ, ΜΗΔΕΙΑΣ ΜΠΟΥΡΚΑ, ΜΗΔΕΙΑΣ ΠΟΛΕΙΣ
Αυτή είναι η μεγαλύτερη τιμωρία μου: να μην τιμωρούμαι. Αλίμονο στον επόμενο που θα βρεθεί στον δρόμο μου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Η τριλογία Μήδεια περιλαμβάνει τα θεατρικά έργα Μήδειας Πατούσες, Μήδειας Μπούρκα, Μήδειας Πόλεις. Πρόκειται για τρία έργα, καθένα από τα οποία έχει μια ξεχωριστή θεατρική αυθυπαρξία και σημασία. Το Μήδειας Μπούρκα γράφτηκε το 2010 και παρουσιάστηκε στο Θέατρο Επί Κολωνώ (Αθήνα, 2014), στην 1η Πλατφόρμα Μονοδράματος (Πάφος, 2016), στο Εθνικό Θέατρο Αλβανίας (Τίρανα, 2016), στο Teatrit ...
Διαβάστε περισσότερα...

Σ' ΕΣΑΣ ΠΟΥ ΜΕ ΑΚΟΥΤΕ

ΠΑΡΑΛΗΡΗΜΑ ΓΙΑ ΔΥΟ
Πήγαινε να δεις αν υπάρχει κάτι τέτοιο, ένας άλλος τρόπος ύπαρξης. Ένα ανώνυμο ζευγάρι ζει απομονωμένο στο εσωτερικό ενός διαμερίσματος, καθώς έξω επικρατεί πολεμική ατμόσφαιρα επειδή οι άνθρωποι έχουν επιδοθεί σε έναν πόλεμο-παιχνίδι προκειμένου να διασκεδάσουν την πλήξη τους. Επηρεασμένο από τη φθορά του χρόνου, το ζευγάρι καβγαδίζει συνεχώς για ασήμαντα θέματα και ανταγωνίζεται στο ποιος έχει δίκιο χρησιμοποιώντας γελοία επιχειρήματα. Κι ενώ ο πόλεμος είναι μια καλή δικαιολογία για να μένουν σε αδράνεια και παραίτηση από τη ζωή, η ειρή...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΑΡΧΗ ΤΟΥ ΑΡΧΙΜΗΔΗ
Διαβάζοντας το αριστουργηματικά δομημένο κείμενο του Ζουζέπ Μαρία Μιρό (κάθε φορά που το διαβάζω ή το βλέπω στη σκηνή ανακαλύπτω κάποιο νέο στοιχείο που αναγεννά τον θαυμασμό μου γι' αυτό το έργο), διαπιστώνουμε ότι ούτε η "πέτρα του σκανδάλου", ο μικρός Άλεξ, ούτε οι γονείς του εμφανίζονται ως dramatis personae στην ιστορία, ούτε διαδραματίζουν κανέναν ρόλο στη μετέπειτα εξέλιξή της. Η εκκωφαντική απουσία τους δεν είναι βέβαια τυχαία. Είναι τα μόνα άτομα που διακρίνονται από τον όχλο που σχηματίζουν οι υπόλοιποι γονείς. Το παιδί τους, ο Ά...
Διαβάστε περισσότερα...

Κακούργα πεθερά
Να ξέρεις, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα απ' την ταμπέλα που σου βάζουνε. Στο τέλος, ζεις μόνο για να πληρώνεις την ταμπέλα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΓΩ ΘΑ ΣΟΥ ΜΑΘΩ ΠΟΥΛΑΚΙ ΜΟΥ
κάθε μέρα εφευρίσκω και από μία νέα θρησκεία μήπως τυχόν την ασπαστείς και συναντηθούμε σε καμιά εκκλησία (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΧΩΡΙΣΕΙ...
Πολλά χρόνια πριν, στις Σέρρες, ο καλύτερός μου φίλος μού είχε πει: "Εσένα το ταλέντο σου είναι να μαζεύεις κόσμο, να κάθεσαι στο κέντρο και να τους λες ιστορίες. Δεν ξέρω πώς μπορεί να γίνει αυτό επάγγελμα, αλλά μακάρι να το καταφέρεις". Ακολούθησα τη συμβουλή του. Ξεκίνησα να διηγούμαι ιστορίες, μέσα από τηλεοπτικά σενάρια. Στην πορεία, όμως, ανακάλυψα πως περισσότερο από το να διηγούμαι μια ιστορία, να φτιάχνω την πλοκή και να καταστρώνω εκπλήξεις, που θα ξαφνιάσουν τον θεατή ή τον αναγνώστη, μου άρεσε να δημιουργώ τους ήρωες. Να αποφασ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΖΩΗ ΤΟΥ ΓΑΛΙΛΑΙΟΥ
Το έργο Η ζωή του Γαλιλαίου του Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι ένα σημαντικό βοήθημα για κάθε ανήσυχο πνεύμα, και κυρίως για τους νέους ανθρώπους που πρέπει να αντιμετωπίζουν την Τέχνη και την Επιστήμη με τον ίδιο σεβασμό... Η ίδια η ζωή του πολύπαθου επιστήμονα, το πάθος του για την Έρευνα και για την αποκάλυψη της Αλήθειας, η πεποίθησή του ότι η Επιστήμη πρέπει να κατακτά τη Γνώση -αυστηρά και μόνο για το καλό της ανθρωπότητας-, οι ανθρώπινες αδυναμίες του και η τρομερή αυτοκριτική του, μπορεί να είναι ένας αξιόπιστος οδηγός, μια πυξίδα, στον φου...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΑΚΙΝΑΣ: ΦΑΙΔΡΑ
Η κλασική γαλλική τραγωδία αποτελεί τον θρίαμβο μιας καθαρά τραγικής συγκίνησης. Ο Κορνέιγ (PIERRE CORNEILLE, 1606-1684), αφήνοντας βαθμιαία πίσω του το πνεύμα του μπαρόκ, καλλιεργεί στις δραματικές του συγκρούσεις το μεγαλειώδες και το υψηλό, και ο Ρακίνας (JEAN RACINE, 1639-1699), βαθύς μελετητής και θαυμαστής των αρχαίων Ελλήνων τραγικών, ιδίως του Ευριπίδη, επιχειρεί να ενσαρκώσει το ιδεώδες του καθαρού, του απόλυτου τραγικού, διαφοροποιούνται δηλαδή από το προγενέστερο παθητικό και δραματικό στοιχείο. Η τραγικότητα εμπεριέχει ασφαλώς ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ: ΙΠΠΟΛΥΤΟΣ
Ο Ιππόλυτος, δραματουργικά, είναι ένα έργο "σπασμένο" σε δύο κομμάτια. Το πρώτο θα 'λεγε κανείς πως ανήκει στην "Αφροδίτη-έναρξη" και το δεύτερο στην "Αρτέμιδα-έκβαση". Στη μέση τέμνει το δράμα η αυτοκτονία της Φαίδρας. Μέχρις εκεί, διαποτίζει τα πάντα το ευώδες δηλητήριο της θεάς που μείζον γίγνεται θεού - της ίδιας, δηλαδή, της Μητέρας Φύσης. Όλα συντελούνται κάτω από την εναρκτήρια σκιά του σκαιού λόγου της που ενσπείρει το πάθος και το κάνει να γεννήσει το άνθος του Κακού μέσα στον Οίκο του Θησέα. Θεολογικές αναφορές στον θεό Έρωτα, μυ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΣΟΝΑΤΑ ΤΩΝ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΩΝ
Η Σονάτα των φαντασμάτων που ο Στρίντμπεργκ έγραψε για το οικείο θέατρό του, για μια μικρή σκηνή με μόνιμους συντελεστές, για περιορισμένο αριθμό θεατών, στην παραγωγή του Εθνικού ξεπέρασε το αυστηρό πλαίσιο που έθεσε ο συγγραφέας για τα έργα δωματίου και αντιμετωπίστηκε ως «εκκωφαντική έκρηξη». Με τα πρόσωπα να ζουν μόνο «στη φαντασία και στο ασυνείδητο». Η πρόταση του Χουβαρδά ήταν για τη δεκαετία του 1980 τολμηρή και ενδιαφέρουσα, αν και σε κατοπινές παραγωγές, νέοι σκηνοθέτες, κυρίως στον βορρά, αντιμετώπισαν τη "Σονάτα των φαντασμάτων...
Διαβάστε περισσότερα...

Κανένα φτυάρι δεν έθαψε την άνοιξη
Δώσε ψίχουλα κι ας πεινάω Μόνο μη με πεις ψυχούλα Όλα τα υποκοριστικά από αναίσθητο στόμα Γίνονται μανταλάκια για να κρεμάμε μουσκεμένες μεγαλοστομίες (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Και ο κόσμος τι θα πει;
ΕΤΣΙ Υπάρχουν κάποιες μέρες πιο ήσυχες από τις άλλες που δε χτυπούν τηλέφωνα οι καμπάνες και οι φλέβες μας για ζωή εκείνες τις μέρες προσέχω μετράω ξανά και ξανά ό,τι έχω στις μύτες πατάω την ανάσα κρατάω και στον φόβο μου λέω αν έρθει κάπως έτσι θα είναι του θανάτου μου η βόλτα μια παχιά ησυχία να ξαπλώσουν πουλιά και εγώ πια απρόσεχτη [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΟΠΕΡΑ ΤΗΣ ΠΕΝΤΑΡΑΣ
Η αρχική ιδέα για την Όπερα της Πεντάρας προέρχεται από τον Τζόναθαν Σουίφτ, τον συγγραφέα του Γκιούλιβερ, ο οποίος έγραψε στις 30 Αυγούστου του 1716 στον Αλεξάντερ Πόουπ: «...τι θα έλεγες για ένα Παστοράλε ανάμεσα στους κλέφτες και τις πόρνες του Νιούγκεητ;». Ο φίλος τους, ο Τζον Γκέι, σκέφτηκε πως μια σάτιρα θα ήταν προτιμότερη από μια Όπερα Παστοράλε και το 1728, διακόσια χρόνια πριν της δώσει ο Μπέρτολτ Μπρεχτ τη σημερινή μορφή της, έγραψε την "Όπερα του Ζητιάνου", που είχε μάλιστα ιστορικό υπόβαθρο: τον 18ο αιώνα υπήρχε πράγματι στο Λ...
Διαβάστε περισσότερα...

GIRLS AND BOYS
Ο λόγος που το συγκεκριμένο κείμενο με μάγεψε ως μεταφράστρια είναι η σχεδόν ποιητική αρτιότητά του, ως σκηνοθέτρια η ιστορία, η δομή και οι χαρακτήρες του και ως άτομο μία -από τις άλλες- θεματική του, η βασικότερη ίσως κατά τη γνώμη μου: το πώς δηλαδή φερόμαστε στα παιδιά μας. Πώς οι συμπεριφορές και τα ελλείμματα των ενηλίκων επιβαρύνουν τα παιδιά και γιατί. Θυμάμαι να δακτυλογραφώ την ήδη τελειωμένη στο χειρόγραφο μετάφραση και να συγκινούμαι μέχρι δακρύων σε διάφορα σημεία. Αναρωτιόμουν τότε πώς θα ήταν δυνατό να βοηθήσω τον ηθοποιό ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η κασέτα
Προχωράνε όλοι δίπλα σου, κι άμα εσύ μείνεις στάσιμος έρχεται ένα χέρι και σε πνίγει και νιώθεις ένα τίποτα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...