ΚΡΑΤΕΡΟΣ

Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ (ΔΙΓΛΩΣΣΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Στον Προορισμό τον ανθρώπου του Johann Gottlieb Fichte περιλαμβάνονται τρία βιβλία, τα οποία περιγράφουν τρεις διαφορετικούς προσανατολισμούς της φιλοσοφικής σκέψης: η Αμφιβολία, η Γνώση και η Πίστη. Το πρώτο βιβλίο παρουσιάζει τις θεμελιώδεις παραδοχές του Καρτεσιανισμού εν γένει, ο οποίος εν συνόλω λαμβανόμενος εισηγείται ένα σύστημα ετεραρχίας, ήτοι υποτέλειας της ανθρώπινης νόησης σε ξένες προς αυτήν αρχές. Το εναρκτήριο ερώτημα του δεύτερου βιβλίου αφορά στην έννοια του νοούντος εγώ, το οποίο σε αντιδιαστολή προς την παραπάνω θεώρηση ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΝΟΝΕΣ
Η κριτική στην αριστοτελική θεωρία του συλλογισμού αποτελεί κοινό τόπο μεταξύ των ιδρυτών της νεότερης φιλοσοφίας. Σε αντιδιαστολή προς την τυπικότητα, που χαρακτηρίζει την συλλογιστική εξαγωγή γνώσεων από υποτεθείσες προτάσεις, για τους στοχαστές αυτούς ζητούμενη είναι η αυτόχρημα νέα γνώση, δηλαδή η γνώση που στρέφεται συνθετικά προς το ίδιο το πραγματικό. Η σύνθεση ή κατασκευή του πραγματικού επιτυγχάνεται δυνάμει μιας ευρετικής μεθόδου που αποτελεί την κινούσα αρχή της γνώσης. Ο Decartes συνδέει την κριτική στην συλλογιστική διευθέτησ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΥΠΕΡΒΑΤΟΛΟΓΙΚΟΥ ΙΔΕΑΛΙΣΜΟΥ
Με την μετάφραση του Συστήματος του υπερβατολογικού ιδεαλισμού του Schelling κτίζεται ένα ακόμη υποστηρικτικό πέλμα απαραίτητο για την οικοδόμηση της γέφυρας, που ενώνει την κριτική φιλοσοφία του Kant με την διαλεκτική φιλοσοφία του Hegel. Ο στόχος είναι να αποδοθεί στα ελληνικά και να σχολιασθεί, με ύψιστη επιστημονική ακρίβεια, α. η Κριτική του καθαρού Λόγου του Kant, β. τα Θεμέλια της σύνολης Επιστημολογίας του Fichte, γ. το Σύστημα του υπερβατολογικού ιδεαλισμού του Schelling, και δ. η Επιστήμη της Λογικής του Hegel. Μόνον όταν θα ολοκ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΕΣ ΕΡΕΥΝΕΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Μετά την ακόνια πράξη της αυτοαποκάλυψης όλα, δηλαδή, στον κόσμο, όπως τον βλέπουμε τώρα, είναι κανόνας, τάξη και μορφή· πάντοτε, όμως, εξακολουθεί να ευρίσκεται στην υπαρχή το ακανόνιστο, ωσάν να μπορούσε κάποια στιγμή να δραπετεύσει και πάλι· και πουθενά δεν φαίνεται ότι η τάξη και η μορφή είναι το πρωταρχικό, αλλά ότι ένα πρωταρχικώς ακανόνιστο έχει οδηγηθεί σε τάξη. Το εν λόγω ακανόνιστο είναι στα πράγματα η ακατάληπτη βάση της πραγματικότητας, το υπόλειμμα, που πάντα απομένει· εκείνο, το οποίο παρά την μεγίστη προσπάθεια δεν δύναται ν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΗΣ ΣΥΝΟΛΗΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΛΟΓΙΑΣ
Παραδίδουμε στο ελληνικό κοινό τα έργα του Johann Gottlieb Fichte: 1. Θεμέλιο της σύνολης Επιστημολογίας ως εγχειρίδιο για τους ακροατές του (1794/5) και 2. Επιτομή του ιδιάζοντος χαρακτήρα της Επιστημολογίας εν σχέσει προς την θεωρητική ικανότητα ως εγχειρίδιο για τους ακροατές του (1795). Τα δυο αυτά κείμενα αποτελούν από κοινού την πρώτη εκδοχή του φιχτεϊκού συστήματος της φιλοσοφίας, το οποίο άσκησε την πιο μεγάλη επίδραση στην σκέψη του Schelling και του Hegel. Πρόκειται, κατ' αλήθειαν, για τα ιδρυτικά κείμενα του γερμανικού ιδεαλισμο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΑΘΑΡΟΥ ΛΟΓΟΥ ΤΟΥ IMMANUEL KANT
Η "Κριτική του καθαρού λόγου" είναι το σημαντικώτερον έργον του Kant και απετέλεσε σταθμόν εις την εξέλιξιν όχι μόνον της γερμανικής αλλά και γενικώτερον της παγκοσμίου φιλοσοφικής σκέψεως. Η πρώτη έκδοσις του έργου έλαβε χώραν εις την Ρίγαν το 1781, επηκολούθησε δε Δευτέρα το 1787 ο Kant εσκόπευε να προβή εις την συγγραφήν του έργου τούτου ήδη από του έτους 1772 και ήλπιζεν ότι θα ηδύνατο να το περατώσει εντός τριών μηνών. Εν τούτοις μόνον μετά δέκα έτη συνολικώς κατώρθωσε να το φέρη εις πέρας. Ως λέγει ο ίδιος, το έργον του υπήρξεν αποτέ...
Διαβάστε περισσότερα...

DE CONIECTURIS - ΠΕΡΙ ΕΙΚΑΣΙΩΝ
Η έννοια της σύμπτωσης των αντιθέτων στρέφεται επικριτικά σε ολόκληρη την σχολαστική αριστοτελική παράδοση. Σύμφωνα με την παράδοση αυτήν η διάνοια οδεύει προς την αλήθεια, όταν συλλαμβάνει προσφυώς αντιθέσεις, εντοπίζοντας το αληθές είτε από την πλευρά μίας θέσης είτε από την πλευρά μίας αντίθεσης. Καθώς η διάνοια υποτάσσεται στην αρχή της φευκτέας αντίφασης, αναπτύσσει λογικές κατηγορίες που αντλεί από την σύγκριση του νοείν και του πράγματος, τις οποίες εν τέλει συνταυτίζει με τους προσδιορισμούς του Είναι αυτού καθ' εαυτό (κατηγορίες ω...
Διαβάστε περισσότερα...

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ
Η Ιστορία της Αρχαίας Φιλοσοφίας του Βασιλείου Αντωνιάδου, την οποία παραδίδουμε στον αναγνώστη μεταγλωττισμένη στην κοινή νεοελληνική γλώσσα, διαιρεί την αρχαία Φιλοσοφία σε τρεις περιόδους: 1) Πρώτη Περίοδος: από Θαλού μέχρι των Σοφιστών, 2) Δεύτερη Περίοδος: από Σωκράτους μέχρι των Επικούρειων, 3) Τρίτη Περίοδος: από των Σκεπτικών μέχρι των Νεοπλατωνικών. Το εν λόγω κείμενο αποτελεί Εγχειρίδιο και εν ταυτώ Ανθολόγιο της Φιλοσοφίας των αρχαίων Ελλήνων, καθότι περιλαμβάνει έναν τεράστιο όγκο αρχαίων παραθεμάτων, τα οποία ο συγγραφέας είτε...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ (ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Με την δημοσίευση της δίγλωσσης αυτής έκδοσης, η οποία περιλαμβάνει την ελληνική μετάφραση του δευτέρου (1. Η Εξισταμένη Ύπαρξη, 2. Το Φαινόμενο, 3. Ο Ουσιώδης Συσχετίζων Λόγος) και του τρίτου τμήματος (1. Το Απόλυτο, 2. Η Ενεργεία Πραγματικότητα, 3. Ο Απόλυτος Συσχετίζων Λόγος) της εγελιανής Διδασκαλίας περί της Ουσίας, ολοκληρώνεται το δεύτερο βιβλίο της Αντικειμενικής Λογικής, η Ουσία. Ο τόμος αυτός συνδέεται οργανικά με τον πρώτο τόμο της Διδασκαλίας περί της Ουσίας, ο οποίος περιέχει την μετάφραση και τον σχολιασμό του πρώτου τμήματος...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΤΗΣ ΛΟΓΙΚΗΣ (ΠΡΩΤΟΣ ΤΟΜΟΣ)
Στο παρόν κείμενο εκτίθεται η εγελιανή "Διδασκαλία περί της Ουσίας" στους τρεις πρώτους αρμούς της. Αυτοί είναι: 1. Η Φαινομενικότητα, 2. Οι Ενουσίες και 3. Ο εξ υπαρχής Λόγος. Η Επιστήμη της Λογικής διαιρείται σε δυο βασικά μέρη, στην αντικειμενική και την υποκειμενική Λογική. Η Ουσία αποτελεί το δεύτερο μέρος της αντικειμενικής Λογικής και, ως εκ τούτου, περιγράφει την μετάβαση από την "αμεσότητα του Είναι στην ελευθερία της υποκειμενικής καταληπτικής Έννοιας". - Το θέμα της "Λογικής της Ουσίας" είναι η Φαινομενικότητα. Το φαινομενικό ως...
Διαβάστε περισσότερα...

Η Πλατωνική διαλεκτική
Στο επίκεντρο της άγραφης διδασκαλίας του Πλάτωνος βρίσκεται το ζήτημα της αρχής της αορίστου δυάδος καθώς και η σχέση της προς την πρώτη αρχή, αυτή του Ενός. Ιδιαιτέρως, η αόριστη δυάδα αποτελεί καινοτομία του Πλάτωνος, η οποία αναπτύχθηκε στο περιβάλλον της Ακαδημίας, προκειμένου να εδραιωθεί το σύστημα της Διαλεκτικής. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΤΕΥΘΥΝΤΗΡΙΕΣ ΓΡΑΜΜΕΣ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ Η ΦΥΣΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ. ΣΕ ΕΠΙΤΟΜΗ
Η ρήση του Αισώπου "ιδού η Ρόδος, ιδού και το πήδημα" αποδίδεται από τον Hegel ελεύθερα ως: "Εδώ είναι το ρόδο, εδώ χόρευε". Το ρόδο συμβολίζει εν προκειμένω τον λόγο, τον οποίο η φιλοσοφία, με όλες τις πραγματικές αντινομίες του, (ανα)γνωρίζει στον σταυρό του παρόντος." Το να γνωρίζουμε τον λόγο ως το ρόδο στον σταυρό του παρόντος και να ευφραινόμαστε ενώπιόν του, αυτή η έλλογη γνώση είναι η συμφιλίωση με την ενεργεία πραγματικότητα". Η συμφιλίωση, για την οποία ομιλεί ο Hegel, προκύπτει, συνεπώς, από την διαλεκτική σύνθεση της υποκειμενι...
Διαβάστε περισσότερα...