ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ: ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ
Μια ομάδα από χαριτωμένες και αξιοβίαστες κυρίες, λέει ο Αριστοφάνης, εξορμούν εν χορδαίς και οργάνοις (κυρίως «οργάνοις») να ακυρώσουν τον πόλεμο. Τα όπλα των κυριών, μόνιμοι και λαχταριστοί πειρατές, θα κατισχύσουν, ο πόλεμος θα κατατροπωθεί, οι κυρίες θα πιστέψουν την ουτοπία. Όχι όμως και ο Αριστοφάνης, ούτε ο τέταρτος των τραγικών Θουκυδίδης. Αυτοί «ξέρουν». Ο Σικελικός όλεθρος τραυμάτισε καίρια την ηγεμονίδα Αθήνα. Και παρά τη μερική ανάκαμψη, μια συνθήκη ειρήνης με τη Σπάρτη θα ήταν οδυνηρά επιθυμητή. Η συνθήκη δεν πραγματοποιήθηκε...
Διαβάστε περισσότερα...

Πάρτυ γενεθλίων (3η έκδοση)
Το "Πάρτυ Γενεθλίων" ανέβηκε για πρώτη φορά το 1958 στο Arts Theatre στο Cambridge. Ο Στάνλεϋ, κεντρικός ήρωας του έργου, βρίσκει καταφύγιο σε μια μίζερη, παραθαλάσσια πανσιόν. Εκεί αισθάνεται ασφαλής, αποδεχόμενος τις περιποιήσεις της Μεγκ, της σπιτονοικοκυράς του. Μέχρι τη στιγμή που καταφθάνουν ο Γκόλντμπεργκ και ο Μακ Καν και γίνεται φανερό ότι τον κυνηγούν. Μετά από μια παράλογη ανάκριση, στην οποία τον υποβάλλουν, του οργανώνουν ένα Πάρτυ Γενεθλίων το οποίο σταδιακά μετατρέπεται σε εφιάλτη. Το ερώτημα ποια είναι αυτά τα πρόσωπα δεν θ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ
"Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα" πρωτανεβάστηκε στη Νέα Υόρκη τον Οκτώβριο του 1931. Στο "Ημερολόγιο εργασίας" του έργου, ο συγγραφέας παρατηρεί: "Μοντέρνο ψυχολογικό δράμα με βασικό θέμα του μια απ' τις ιστορίες της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας... Είναι πραγματοποιήσιμη σ' ένα τέτοιο έργο η προσέγγιση, απ' τη σύγχρονη ψυχολογική σκοπιά, της ελληνικής έννοιας του μοιραίου έτσι που να μπορέσει το σημερινό θεατρικό κοινό, που δεν πιστεύει σε θεούς ή υπερφυσικές τιμωρίες, να την παραδεχτεί και να συγκινηθεί;... Το τοπικό χρώμα της Νέας Αγγλί...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΟΥ
Οι θεατές των κινηματογραφικών λεσχών μπορούν να δουν σήμερα τον Αρτώ στο φιλμ Fait-Divers του Ωτάν - Λαρά (1922). Μια ευαίσθητη, σεραφική εφηβική μορφή. Ο Αντονέν Αρτώ γεννήθηκε στη Μασαλία στα 1896, και πέθανε στο Παρίσι στα 1948. Ύστερα από μια εφηβεία που την έσκιαζαν συμπτώματα σοβαρών νευρικών διαταραχών (αργότερα θα εκδηλωθούν αγριώτερα και με άγρια αποτελέσματα), ο Αρτώ φτάνει στα 1920 στο Παρίσι, όπου γνωρίζεται με το Θέατρο, τον Κινηματογράφο και τον κόσμο τους. Είχε την τύχη να συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα: τον Ντυλλέν, τους Πι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ : ΒΑΤΡΑΧΟΙ
Η Αριστοφάνους "επίσκεψις" δεν θα είναι εύθυμη και ευφυολογούσα. Επειδή από τον Αριστοφάνη περιμένουμε κάτι πιο χαρωπό: την χάριν. Η κωμωδία, συχνά, είναι ο λυγμός του συγγραφέα που δεν μπορεί, ή δεν του επιτρέπεται, να γράψει τραγωδία. Στην κωμωδία, απόληξη είναι η τιμωρία κάποιου. Άφεση δεν υπάρχει. Ο Αριστοφάνης είδε την πατρίδα του Αθήνα να "αμαρτάνει" (με την αρχαία της έννοια η λέξη εδώ). Δοκίμασε, αρχικά, να αγνοήσει τη ροη της Ιστορίας. Ύστερα δοκίμασε να την ανακόψει (ουτοπία). Επιθύμησε την Ιστορία καθηλωμένη στη στιγμή της πλέο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ: ΣΦΗΚΕΣ
Αθήνα, 5ος αιώνας (π.Χ. περιττεύει). Η χρυσελεφάντινη Αθηνά κατοικεί στον Παρθενώνα από το 438. Έτος 422, ο Αριστοφάνης, διάσημος, τέταρτη φορά βραβευμένος, μεγαλοφυής και εκθαμβωτικά νέος - περίπου 25 ετών. Η Αθήνα («δαιμόνιον πτολίεθρον») ηγέτης και φόβητρο. Ο Κλέων, θριαμβεύων δημαγωγός, ποδηγετεί Δικαιοσύνη και Πολιτική. Ο Αριστοφάνης προειδοποιεί και επιτίθεται με τους "Σφήκες". Με ήρωά του τον δικομανή Φιλοκλέωνα (Κλεωνόφιλος). Ο απλοϊκός «λυτρωτής» γυιος του θα περισώσει τον πατέρα από το σαθρό δικαστικο-πολιτικό κύκλωμα, για να τον...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ : ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΑΙ
Η Αριστοφάνους "επίσκεψις" δεν θα είναι εύθυμη και ευφυολογούσα. Επειδή από τον Αριστοφάνη περιμένουμε κάτι πιο χαρωπό: την χάριν. Η κωμωδία, συχνά, είναι ο λυγμός του συγγραφέα που δεν μπορεί, ή δεν του επιτρέπεται, να γράψει τραγωδία. Στην κωμωδία, απόληξη είναι η τιμωρία κάποιου. Άφεση δεν υπάρχει. Ο Αριστοφάνης είδε την πατρίδα του Αθήνα να "αμαρτάνει" (με την αρχαία της έννοια η λέξη εδώ). Δοκίμασε, αρχικά, να αγνοήσει τη ροή της Ιστορίας. Ύστερα δοκίμασε να την ανακόψει (ουτοπία). Επιθύμησε την Ιστορία καθηλωμένη στη στιγμή της πλέο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΙΔΕ Ο ΜΠΑΤΛΕΡ
Σαν όλους τους σημαντικούς σατιριστές, ο Όρτον ήταν ρεαλιστής. Πάντα έτοιμος να εκφέρει, να εκθέσει, αυτό που γενικά οι άλλοι δεν αποτολμούν να πουν. Και απ' αυτό προβαίνει η αγαλλίαση, η ευφορία και, μαζί, το στοιχείο κινδύνου που αναδίνουν τα έργα του. Την ίδια στιγμή ιλαρύνει και τρομοκρατεί. Για τον Όρτον δεν υπάρχουν "θεμελιώδεις ανθρώπινες αξίες". Ο Άνθρωπος είναι ικανός για κάθε κτηνωδία. Του άρεσε να στέκει απέναντι στο κοινό σαν πειρασμός, ή πειραστής: να θίγει το κοινό στα ιερά και όσιά του. [...] (Από την παρουσίαση της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ : ΠΛΟΥΤΟΣ
Η Αριστοφάνους "επίσκεψις" δεν θα είναι εύθυμη και ευφυολογούσα. Επειδή από τον Αριστοφάνη περιμένουμε κάτι πιο χαροποιό: "την χάριν". Η κωμωδία, συχνά, είναι ο λυγμός του συγγραφέα που δεν μπορεί, ή δεν του επιτρέπεται, να γράψει τραγωδία. Στην κωμωδία, απόληξη είναι η τιμωρία κάποιου. Άφεση δεν υπάρχει. Ο Αριστοφάνης είδε την πατρίδα του Αθήνα να "αμαρτάνει" (με την αρχαία της έννοια η λέξη εδώ). Δοκίμασε, αρχικά, να αγνοήσει τη ροή της Ιστορίας. Ύστερα δοκίμασε να την ανακόψει (ουτοπία). Επιθύμησε την Ιστορία καθηλωμένη στη στιγμή της π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΠΡΟΣΧΑΡΕΣ ΚΥΡΙΕΣ ΤΟΥ ΓΟΥΙΝΔΣΟΡ
Οι κυρίες της ανωτέρας κοινωνίας του Γουΐνδσορ, με σκοπό να αποδείξουν στη βασίλισσά τους και στους συζύγους τους - που προσέβλεπαν στο παράσημο της Περικνημίδας, το Νόμπελ ευγενείας της εποχής - πως, εκτός από παιχνιδιάρες και ζαβολιάρες, είναι και ενάρετες, κάλεσαν τον μυθικό Γουλιέλμο να τους τα γράψει όλα αυτά σε ένα θεατρικό έργο. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΣΤΟ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ)...
Διαβάστε περισσότερα...

Βικτόρ
Ο Βικτόρ, εννιάχρονο παιδί με ανάστημα, μυαλό και ευαισθησία ώριμου άντρα, ανακαλύπτει μέσα σε μια βραδιά τον κόσμο. Κοινωνεί όλες τις εμπειρίες της ζωής και στο τέλος της βραδιάς πεθαίνει, αφού αναλώθηκε. Οι οικογένειες Πωμέλ και Μανιώ έχουν κοινωνικές σχέσεις. Ο κύριος Πωμέλ, πατέρας του Βικτόρ, και η κυρία Μανιώ, μητέρα της Εσθήρ, έχουν ερωτικές σχέσεις. Ο Βικτόρ και η μικρή Εσθήρ είναι αδέλφια. Ο κύριος Μανιώ προτιμάει να αγνοεί τα γεγονότα. Ο Βικτόρ αποκαλύπτει το σκάνδαλο. Σπρώχνει τον κύριο Μανιώ στην τρέλα πρώτα, και στον θάνατο με...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑΝΓΚΟ
Ένα τεράστιο, ψηλοτάβανο δωμάτιο. Ο δεξιός του τοίχος δεν φαίνεται. (Οι όροι "δεξιά - αριστερά" από τη μεριά του θεατή). Το δεξί μέρος του δωματίου κόβεται από το άκρο της σκηνής. Δηλαδή, μονάχα ένα μέρος απ' το δωμάτιο βλέπουμε. Το υπόλοιπο συνεχίζεται έξω από τη σκηνή. Στην αριστερή πλευρά, ο τοίχος δεν φτάνει μέχρι τη ράμπα, αλλά κόβεται σε ορθή γωνία και σχηματίζει διάδρομο που συνεχίζεται παράλληλος προς τη ράμπα και φάτσα στο Κοινό. Στον τοίχο αυτού του διάδρομου, που συνεχίζεται πέρα από τις κουίντες, μια πόρτα που βγάζει σε άλλο δω...
Διαβάστε περισσότερα...

Τζον Γαβριήλ Μπόρκμαν
"Ο Μπόρκμαν είναι ένας Ναπολέων της δημοσιονομίας, με κλίση στα οικονομικά και ένα έμφυτο πάθος για το χρήμα. Συναντά τις δεσποινίδες Ρέντχαϊμ· δύο αδελφές, η μεγαλύτερη πλουσιότερη από τη μικρότερη. Ερωτεύεται τη μικρή, που ανταποδίδει τον έρωτά του· όμως η αγάπη του χρυσού είναι το κυρίαρχο πάθος του κι έτσι παντρεύεται τη μεγάλη. Την ώρα που είναι έτοιμος να κάνει ένα μεγάλο οικονομικό άλμα, φυλακίζεται για κατάχρηση. Αυτό είναι το τέλος του. Βγαίνει από τη φυλακή, κατεστραμμένος και ουσιαστικά νεκρός· και δεν θα είχε ούτε καν έναν τάφο...
Διαβάστε περισσότερα...

Η συλλογή - Ο εραστής
Το έργο Συλλογή ξεκινά σαν μια συμβατική αστυνομική ιστορία. Έχουμε δυο χώρους, δυο δωμάτια και δυο ζευγάρια ατόμων, που το ένα μέλος του κάθε ζευγαριού συνιστά απειλή για την ειρήνη του άλλου ζευγαριού. Τα τέσσερα πρόσωπα παρουσιάζονται δεμένα μεταξύ τους με συγκινησιακές ενδοαεξαρτήσεις. Οι διαφορετικές εκδοχές των ίδιων περιστατικών που ο καθένας τους θέτει ίσως είναι αληθινές, ίσως διάθλαση της αλήθειας, ίσως και ψέμα. Η κόπωση, οι φαντασιώσεις, οι συνειδητές και ασυνείδητες επιθυμίες ενός ζευγαριού έρχονται στην επιφάνεια εξαιτίας του...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΡΧΑΙΟΣ ΗΛΙΟΣ ΝΕΟ ΦΩΣ
Πρωταρχικός μου στόχος στην παρουσίαση ορισμένων συγχρόνων εκδοχών-διασκευών πάνω στο αρχαίο ελληνικό δράμα στο βιβλίο αυτό, βιβλίο μη-θεατρικής μορφής, είναι να μελετηθεί κατά πόσο οι κλασικοί αυτοί παραμένουν ζώντες και σχετικοί προς σημερινά ερωτήματα, τι είναι αυτό που διατηρεί συνταρακτικούς μέχρι τις μέρες μας αυτούς τους κλασικούς. [...] (Από τον πρόλογο της έκδοσης)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΝΑΝΟΙ
Το μόνο μυθιστόρημα του Χάρολντ Πίντερ. Η μοναδική ευκαιρία για όσους πιστεύουν στον μεγαλύτερο αγγλόφωνο θεατρογράφο του αιώνα μας να δουν ακάλυπτο το πρόσωπο της ευαισθησίας του Πίντερ, προτού περιχαρακωθεί οριστικά μέσα στην ευφυΐα του, την αινιγματικότητά του, προτού γίνει ο ίδιος και το έργο του ένα αίνιγμα με προσωπείο το καθημερινά δήθεν ασήμαντο. Ο Πίντερ δεν «εξηγεί», επειδή τότε θα παρέμβει στο έργο του θεατή-αναγνώστη. Παραθέτει εικόνα, δράση ή απραξία, προκαλεί (ή παγιδεύει) τον αναγνώστη να γίνει μοχλός. Η ποιότης και η ένταση...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΦΥΓΗΣ
O Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες διερευνά εδώ τη φύση του εγκλεισμού, τις έννοιες της επιτήρησης και της τιμωρίας, τις επιπτώσεις της πειθαρχικής εξουσίας πάνω στα σώματα των φυλακισμένων. Πολύ πριν από την ιδιοφυή ανάλυση των σωφρονιστικών συστημάτων που επιχείρησε ο Μισέλ Φουκό, ο Αργεντινός συγγραφέας μιλάει για τη «βιο-εξουσία» που ασκεί ο τιμωρός πάνω στον τιμωρημένο, αναλύει την εξίσωση καταναγκασμού και υποταγής, αναδεικνύει την παρανοϊκή διάσταση της δίψας για χειραγώγηση. Όμως πηγαίνει ακόμα μακρύτερα. Η ιδέα που βλαστάνει στο διαταραγμένο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ - ΤΟ ΤΡΙΚΥΚΛΟ
Παράλογο δεν είναι το έργο, ούτε ο συγγραφέας που αντιμετωπίζει, παρουσιάζει και μεγεθύνει τον παραλογισμό που διαπιστώνει μέσα στον κόσμο. Προσές που ζητάει λογική συγκρότηση, φιλοσοφικό έρεισμα, αιτιολόγηση, και χέρια γερά να κρατάνε τα γκέμια του έργου. Δηλαδή, το νέο τούτο θέατρο δεν είναι, καθώς αισιοδοξούν μερικοί, μια νέα ευκαιρία για αγυρτεία. Ούτε ευκαιρία για τους παραληρούντες, τους επιληπτικούς, τους που πάνε να μετουσιώσουν το ολότελα προσωπικό τους πρόβλημα σε τέχνη. Το έργο που θα προβεί από τέτοια διεργασία χρησιμεύει, για ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΓΟΥΣΤΑ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΣΛΟΑΝ
(. . .) Όταν παίζεται το "Τα γούστα του κυρίου Σλόαν", (1964), γίνεται σαφές πως η φωνή του Όρτον είναι ασυνήθιστη και ανησυχαστική. "Το καλύτερο πρωτάρικο έργο των τελευταίων τριάντα χρόνων", δηλώνει ο Τέρενς Ράτιγκαν. Το έργο παίζεται σε όλες σχεδόν τις χώρες, γίνεται φίλμ, τηλεοπτικό έργο. Η παράστασή του προκαλεί αντίδραση: "ένα βρόμικο, σνομπίστικο έργο, που δεν επιτρεπόταν να παρουσιαστεί σε λονδρέζικο θέατρο". Ο Όρτον χαίρεται την κατακραυγή και ρίχνει λάδι στην φωτιά με βίαια γράμματα διαμαρτυρίας κατά του έργου του, που τα στέλνει...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ, ΚΥΡΙΕ ΟΣΚΑΡ ΟΥΑΙΛΝΤ
Ο κύριος Όσκαρ Ουάιλντ επιθυμεί να μας πει καληνύχτα. Ακκισμός φιλάρεσκος: ίσως η καληνύχτα αυτή θα είναι η τελική. Ο ίδιος προσποιείται πώς δεν μας αποχαιρετάει οριστικά. Είναι στο Παρίσι, άρρωστος, άπορος, διαπομπευμένος, είναι πρώην ένδοξος, πρώην εμπνευσμένος, περίγελως. Και χαριτολογεί σε πρώτο πρόσωπο, με χθαμαλό μελοδραματισμό, μία προκαταβολή επικήδειου με χαριτολογήματα. Δεν θα ζήσει άλλον χειμώνα. Ένα εξαίσιο μυθιστόρημα από τον πολυβραβευμένο Πήτερ Ακρόυντ, με ρυθμό, ύφος, πνεύμα και βάθος, που μόνο από ζήλεια δεν θα το υπέγραφε...
Διαβάστε περισσότερα...