ΑΛΦΑ ΒΗΤΑ
"Μεταίχμια οριακά": Δύναμη παιδιού σπαθί και κνούτο και κριός πολιορκητικός που γκρεμίζει το επίμονο μαύρο τύμπανο βουερό που καίει τα πέλματα των γιγάντων λουλούδια θυσιασμένα αστέρια στα χέρια σου λαμποκοπώντας χαράματα και θεοσκότεινες νύχτες πρόσεξε μη σκοτώσεις το πουλί πρόσεξε τον ήχο της φωνής και τη σιωπή που βλέπει γελώντας κρυμμένη. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΥΝΗΓΟΡΙΑ ΠΟΙΗΣΕΩΣ
"ΛΕΞΕΙΣ ΤΑΡΑΓΜΕΝΕΣ, άγνωστος υπόγειος ρυθμός, ότι το Ποίημα χτυπάει με την οπλή του το χώμα. Σε λίγο, οι έμμονες ιδέες μαζί του θα τρέξουν πετώντας." "ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΥ ΧΑΡΤΙΟΥ ένας ποιητής κάποτε σημείωνε: "Δώστε μου τρεις λέξεις να σας φτιάξω το καράβι του Κόσμου! Τρεις λέξεις μόνο"." "ΟΙ ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟΙ, ταμένοι ποιητές ισχυρίζονται πώς κατάφεραν να γίνουν ένα μουσικόν όργανο όπως κι αν χαϊδέψεις τις χορδές του, εκείνο θα σημάνει Ποίηση. - Αν, εσύ, μπορείς να σηκώσεις το άχθος, πάρε τον δρόμο." (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗΝ ΟΧΘΗ ΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ
Σ' αγαπούσα - το 'ξερες; (Κράτησες εσύ το μυστικό σου για τον άλλον Κόσμο τον άγνωστον...) Μαζί ποτέ δεν θ' ανταμώναμε στον κήπο του Παραδείσου πιστό σκυλί πάρε με πίσω στο Δάσος με την ψιλή χλόη νανουρισμένον. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΝΕΙΡΑ ΣΤΟΝ ΑΔΗ
"Όνειρα στον Άδη", εδώ στην άκρη του κόσμου δεν θα πάψει να ονειρεύεται. Άλλη Εποχή συνέχεια των προηγουμένων αναζητώντας τις καλές συμπτώσεις και τους ωραίους ανθρώπους που αντάμωσε. Τώρα γνωρίζει, το κενό δεν το φοβάται. Βλέπει τώρα καθαρότερα το τραγικό νόημα όσων έζησε. Ωσάν συνολική εκτίμηση λίγες κορφές διακρίνονται απέναντι (ή κάτω;). Είναι αυτές οι αξίες που θα πίστευε και αγωνίζονταν πάλι για να μείνουν περισσότερο στο στερέωμα. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟΝ ΙΣΚΙΟ ΤΗΣ ΓΗΣ
Θα βραδιάσει σε λίγο και δάφνες στη βροχή σαπίζουν τους ανθρώπους πόλη στην καταχνιά κόκκινα σήματα συγκρούονται θα βραδιάσει σε λίγο με τη νύχτα του ο καθείς μα πριν θ' ανοίξει ο ουρανός δυο μινούτια εκεί κατά το μπλε δειλινό το δέντρο και τον Οσμανάκο. [Από την έκδοση]...
Διαβάστε περισσότερα...

ΚΟΜΜΕΝΗ ΓΛΩΣΣΑ
Η "Κομμένη γλώσσα", βιβλίο με ονόματα και ιστορίες, χαρακτηρίζει το ήθος των πεζογραφημάτων του ποιητή Μάρκου Μέσκου. Οχτώ κείμενα που αφηγούνται τη δεκαετία του '40, η σκυτάλη από την "Κομπαρσίτα" στον "Αύγουστο" του 1949, ιδίως. Ακόμα μία άποψη του πρόσφατου Εμφυλίου πολέμου, διαφορετική από αυτές που γνωρίζουμε. Απλές και υποβλητικές ιστορίες (πλέον), αναδεικνύουν τη δραματικότητα των γεγονότων στην κυριολεξία, η μνήμη ενός δεκατριάχρονου αγοριού που καταγράφει τη σύγκρουση, χρόνο τον χρόνο, αδέκαστα. Φόβος και πόνος και σπαραγμός εκείν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΝΕΡΟ ΚΑΡΚΑΓΙΑ
Μικρές, «προφορικές» ιστορίες, σχεδόν άγνωστες και μηδέποτε ειπωμένες, ενός κόσμου πέραν από τις ορεσίβιες συγκρούσεις του Εμφυλίου (κυρίως) πολέμου, τα μετόπισθεν της καθημερινής ζωής του αμάχου πληθυσμού που πλαγιάζει, υπερβαίνοντας την Εποχή, σε μια λίμνη αίματος και στον απόηχό του ακόμη. Νερό Καρκάγια, νερό καρά-καγιά, νερό του μαύρου βράχου - δυο συνθηματικές λέξεις που δηλώνουν τα μυστικά θεμέλια της μικρής πόλης (και εκτός των ορίων της) παρατεταμένα. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΟΥΧΑΡΕΜ
Στα δέκα μου ήξευρα πολλές δουλειές του χωριού. Με την κόσα να κόβω τριφύλλι, να κόβω τη βρίζα κι έπειτα να τη δίνω για τα δεμάτια, στάρι-κριθάρι το καλοκαίρι, ν' αλωνίζω με τα βόδια από τα χαράματα, με τον «κριβάκι», το αεράκι που σηκώνεται το απόγιομα, το λίχνισμα πριν πέσει η νύχτα να μαντρώνω τα ζώα φροντίζοντάς τα, να τσαπίζω καλαμπόκι, καλέμια στα νέα δέντρα να βάζω -γράμματα ελάχιστα, να 'ναι καλά το στόμα των μεγάλων, δεν χρειάστηκαν και πολλά. Ταχιά όμως έμαθα και τον φόβο. Που έσφιγγε την ψυχή μου σαν νύχτα σκοτεινή όταν ακούγον...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Πέρασε καιρός. Κάποια μέρα τον έπιασα να αφηγείται στο βιβλιοπωλείο του κυρ Θανάση του Ζαχαρόπουλου, εκεί μαζεύονταν οι δάσκαλοι (στην Έδεσσα πάντα, κάτω από την κλινική του καλότατου γιατρού Κασσιμιάν), τον έπιασα λοιπόν ν' αφηγείται στον κυρ Θανάση το προψεσινό του τσάκισμα με τον κωλικό του νεφρού του, «εσφάδαζα», έλεγε, «και δεν ήξερα τι να κάμω». Κι αργότερα πολύ, στο σπίτι του μπαρμπα-Μήτσου του Μακρή, μπροστά στη Βένη και τον Χρήστο Βέσκα, έκαμνε στα τόσα χωρατά και ανάλυση της υγείας του, τι βλέπαμε εμείς απ' όξω κι εκείνος τι του ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΙ

ΑΝΘΗ ΣΤΟ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΟ ΦΙΔΙ

ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ
Τα πεζογραφήματα του βιβλίου «Παιχνίδια στον Παράδεισο» του ποιητή Μάρκου Μέσκου έχουν γραφεί και πρωτοεκδοθεί το 1978. Αποτελούν, εκ πρώτης όψεως, μια «καταγραφή» παιδικών παιχνιδιών (δεκαπέντε συνολικά), στην πόλη της Έδεσσας τη δεκαετία 1935-1945 - η οποία βαθμιαία εξελίσσεται σε μία επιστροφή στον χαμένο παράδεισο των παιδιών χρόνων του συγγραφέα, έναν παράδεισο όπου οι τοποθεσίες της πόλης ανακαλούνται νοσταλγικά μέσα από τα ονόματά τους και οι απόηχοι των ιστορικών γεγονότων φθάνουν αλλά και αφομοιώνονται γρήγορα μέσα στις παιδικές σ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΨΙΛΟΒΡΟΧΟ

ΑΛΟΓΑ ΣΤΟΝ ΙΠΠΟΔΡΟΜΟ

ΠΟΛΥΕΔΡΟΝ
Το λυκόφως της ρωμαντικής ποίησης στην Ελλάδα συνοδεύεται από μια διαφοροποίηση της ποιητικής μυθολογίας των νεοαναδεικνυομένων σχολών, ίσα ίσα επειδή οι πεσιμιστικές επιβαρύνσεις που δάνεισε στην ποίηση των Παράσχων, των Σούτσων και του Παπαρρηγόπουλου... ο σε οριστικό μαρασμό πια ευρισκόμενος ευρωπαϊκός ρωμαντισμός, συνειδητοποιήθηκαν σαν ανεδαφικές και υποβολιμαίες. Η νέα μυθολογία αναζητήθηκε μ' επιμονή και συνέπεια είτε στα τρέχοντα αισθητικά ρεύματα που συνέπαιρναν την εποχή εκείνη την Ευρώπη (παρνασσισμός, συμβολισμός, κ.λπ.), είτε ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΥΡΟ ΔΑΣΟΣ Ι
"Μια μέρα θα βγάλω τους στίχους στον δρόμο έν δυό, έν δυό, έν δυό -άλτ! εμπρός μάρς! Έν δυό, έν δυό ευθυτενείς, σιδερωμένοι σε κάθε γωνιά να χαιρετούν τ' άστρα με το χέρι στο πηλίκιο, έν δυό έν δυό μια μέρα θα βγάλω τους στίχους στον δρόμο ν' αναπνεύσουν τα πράσινα φύλλα"....
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΥΡΟ ΔΑΣΟΣ ΙΙ
"Κάτασπρα σύννεφα φτερά της σελήνης στον ουρανό να μη μαυρίσουν να μη ραγίσει η φτέρνα της από τα βάσανα και τις οδοιπορίες μα λόχμη δάσους που στοιβάζει τ' άσπρα οστά του θανάτου στο χώμα"....
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΦΑΝΤΑΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
Μάλλον χρόνιες εξομολογήσεις, τα "προσωπικά κείμενα" κατάφεραν να ξεφύγουν από την τροχιά εκείνη των στίχων μα που μιλούν πάλι εν ενόματί τους, συγκεντρώνονται εδώ (μνήμες ζωντανών μετά θάνατον τα πιο πολλά) και αφιερώνονται στους ορατούς συνοδοιπόρους. Ο προφορικός και γραπτός τους λόγος, οικεία, θαρρώ, και με όλα τα δικαιώματα συμπαρατάσσεται. (Από την έκδοση)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ
Απλά μιλώντας, για τα παιχνίδια της δεκαετίας '35 - '45 (τόσο άραγε διαρκεί μια παιδική ηλικία;), έχουμε κιόλας τον αριθμό δεκαπέντε, χωρίς τούτο να σημαίνει και την πλήρη καταγραφή τους. Στην ίδια πόλη, Βοδενά ας την ονομάσουμε, από γειτονιά σε γειτονιά πολλά αλλάζουν. Όχι λίγες φορές διακλαδίζονται με άλλον τρόπο, ενώ κρατούνε τον ίδιο κορμό, σίγουρα. Έτσι δικαιολογούνται, ίσως, τυχόν παραλείψεις. Και βέβαια οι κάποιες υπερβάσεις θα οφείλονται στην εξασθενημένη μνήμη και, πιθανόν, στην αγάπη του γράφοντος για τον τόπο του και την εποχή τ...
Διαβάστε περισσότερα...