ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

Πολλά μικρά απλά
Όσα είδα, άκουσα, γνώρισα, χάρηκα, έζησα, έμαθα, έπαθα, πόνεσα, διάβασα, ερεύνησα, στον προσπάθειά μου να εννοήσω τον κόσμο κι εμένα, τα παραθέτω ένα ένα, σαν μικρά βοτσαλάκια μνήμης, για εσάς που έρχεστε μετά από μένα, μην τυχόν και κάτι απ' όλα αυτά σας φανεί χρήσιμο. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

35
Ο Πέτρος και ο Μάριος, δύο φίλοι στα 35 τους χρόνια, απολαμβάνουν τις στιγμές τους ακολουθώντας το τελετουργικό που έχουν καθιερώσει στις συναντήσεις τους: πίνοντας το αγαπημένο τους ποτό, συζητούν για τα προβλήματα που τους απασχολούν, μικρά και μεγάλα. Όμως, δεν θα μπορούσαν ποτέ να φανταστούν τι τους επιφύλασσε η ζωή κάποιο συνηθισμένο, κατά τα φαινόμενα, βροχερό απόγευμα: μια αγάπη από το παρελθόν αναδύεται, ιστορίες μισοτελειωμένες γυρεύουν να ολοκληρωθούν. Όλα ξεκινούν απρόσμενα, σχεδόν ονειρικά. Τελικά, τι πυροδοτεί την πορεία της ζ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΕΛΕΙΑ
«...είμαι επιρρεπής στα λάθη. Λες και τα κάνω επίτηδες. Δεν μου αρέσει που υποπίπτω σε αυτά αλλά είναι καλό σημάδι που συμβαίνουν. Δεικνύουν μια ειλικρίνεια αυθόρμητη που από μόνος μου δεν μπορώ να εκφράσω και να διαπιστώσω. Έρχονται λοιπόν τα λάθη για να αποδώσουν δικαιοσύνη. Δεν Θέλω να σταματήσω να τα κάνω. Η τελειότητα με τρομάζει και με αγχώνει. Μου κόβει το οξυγόνο που μου αναλογεί.» Υπάρχει ένα σημείο, ένα μοναδικό σημείο, από όπου ξεκινούν όλα ή που καταλήγουν όλα. Ένα σημείο που ορίζει την αρχή ή το τέλος. Μία κουκίδα απειροελάχισ...
Διαβάστε περισσότερα...

Πες της
«Καμιά φορά, όταν το φως χαμηλώνει και μεγαλώνουν οι σκιές, μου φαίνεται ότι κυκλοφορώ σ' αυτούς τους δρόμους χρόνια και χρόνια ατέλειωτα, ολόκληρο αιώνα, ότι ξέρω πια κάθε δέντρο, κάθε λακκούβα, κάθε σπίτι, πηγαίνω πια με τα μάτια κλειστά, είμαι πια δρόμος κι εγώ, πότε άδειος πότε γεμάτος, πότε με φως πότε σκοτεινός, για να βρεις τον δρόμο πρέπει να γίνεις δρόμος, ναι, αλλά ο δρόμος είναι δρόμος αν δεν τον περπατήσεις, η λαμπάδα είναι λαμπάδα αν δεν ανάψει, το μαχαίρι είναι μαχαίρι αν δεν κόψει; Πες της σ' αγαπάω πολύ και δεν θα το ξανακά...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΕΚΑΤΟ ΗΜΕΡΩΝ
Πρόκειται για ένα εκπληκτικό βιβλίο. Ίσως από εκείνα που συγκροτούν το κύριο σώμα της σκέψης και της προσφοράς στα γράμματα του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη. Γραμμένο το 1966 και ξανακοιταγμένο το 1972 ήταν κακότυχο στην πρώτη του έκδοση το 1973. Ο εκδότης που το κυκλοφόρησε το απέσυρε μετά από λίγο καιρό, γνωστοποιώντας στο συγγραφέα την πρόθεσή του να το πολτοποιήσει, ίσως επειδή το θεωρούσε αντιεμπορικό και «αιρετικό». Αρκετά αντίτυπα γλύτωσαν την πολτοποίηση, επειδή τα παρέλαβε ο συγγραφέας για συμψηφισμό των συγγραφικών του δικαιωμάτων. Στη...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΟ ΛΟΝΔΙΝΟ
Έχετε ταξιδέψει ποτέ στο Λονδίνο; Εγώ, ναι. Μιλάτε αγγλικά; Κι εγώ. Μέχρι που μετακόμισα εκεί, και όλα άλλαξαν. Ούτε το Λονδίνο ήταν αλλιώτικο ούτε τα αγγλικά ακατανόητα. Αλλά κάτι μου διέφευγε: καταλάβαινα τι έλεγαν, αλλά όχι τι εννοούσαν. Και συνειδητοποιούσα ότι καταλάβαινα όλο και λιγότερα. Έπρεπε να τα γράφω για να τα καταλαβαίνω. Το βιβλίο αυτό δεν αποτελεί μια καθημερινή καταγραφή -ποτέ δεν κράτησα ημερολόγιο-, αλλά σκέψεις για την πόλη και τους κατοίκους της, με τον τρόπο που θα προσέγγιζε το θέμα ένας εθνογράφος. Πρώτα τα κλισέ. Γ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑΣ ΚΑΜΠΟΣ
Μέσα από τις ημερολογιακές σημειώσεις ενός Κύπριου δημοσιογράφου ξεδιπλώνεται η ιστορία των βρετανικών στρατοπέδων της Αμμοχώστου - των "camps", που οι Κύπριοι τα είπαν "Κάμπους"· εκεί όπου, μετά το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και λίγο πριν από την ίδρυση του Ισραήλ, κρατήθηκαν Εβραίοι πρόσφυγες. Ακούγοντας τις μαρτυρίες των προσφύγων, ο δημοσιογράφος ανασυνθέτει την παροντική τους κατάσταση και τις προσδοκίες τους για το μέλλον, όλα με φόντο το πιο ακραίο κακό που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα. Τα απόκοσμα όνειρα που ταράζουν τις νύχτες ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ ΤΟΥ ΦΙΝ
"Δειλά δειλά φύτρωσαν στην αυλή μας τα μαλλιά του Φιν. Είναι κίτρινα και ψηλά σαν στάχυα. Δεν τα ποτίζουμε πολύ για να μη μαλακώσουν. Τα απογεύματα σκαρφαλώνουμε πάνω τους και πλέκουμε κοτσίδες. Μερικοί κρύβονται πίσω από τις τεράστιες αλογοουρές και λένε μυστικά. Όταν βρέχει τα μαλλιά του Φιν ζαρώνουν και μπερδεύονται. Βγαίνουμε τότε με σκληρές βούρτσες και χτενίζουμε την αυλή". (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) Γιατί να αποτελεί έκπληξη το πρώτο λογοτεχνικό βιβλίο της Εύας Στεφανή; Η γυναίκα που έχει καταφέρει να βγάλει α...
Διαβάστε περισσότερα...

ΡΥΖΟΧΑΡΤΟ
Μικρά αμελητέα συμβάντα, όπως το κυνήγι μιας ενοχλητικής μύγας ή μιας τελευταίας μπουκιάς, το στρίψιμο ενός τσιγάρου, η αϋπνία από τις γοερές κραυγές ενός κουταβιού, ξεστρατίζουν κάποτε σε μια απρόσμενη λεπτομέρεια, ανασυνθέτοντας τον θραυσματικό κόσμο που μας περιβάλλει, όπως όταν κάποιος ξαφνικά αντικρίζει μια εικόνα που κρύβεται πίσω από το ρυζόχαρτο που την προστατεύει. Δοσμένα με ακραία ενίοτε ελλειπτικότητα, τα σπινθηροβόλα μικροδιηγήματα της συλλογής κατεργάζονται με μαύρο χιούμορ την τέχνη της απόλαυσης. (Από την παρουσίαση στο οπι...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΤΟΥ ΕΝΒΕΡ ΧΟΤΖΑ
Αλβανία 1978. Η γειτονική μας χώρα βιώνει την πιο στυγνή δικτατορία στην ιστορία της. Πώς ήταν η ζωή επί Χότζα; Ποιοι περιορισμοί υπήρχαν; Πώς ήταν να βιώνεις ένα καθεστώς συνεχούς προπαγάνδας και φόβου; Τι μαρτυρούσαν τα σφιγμένα πρόσωπα των πολιτών; Και πώς ήταν η ζωή εκεί για τους ξένους επισκέπτες; Η Μαρίνα Λυκούδη μάς μεταφέρει στη Γη των Αετών, στη Σκιπερία, στη γνωστή σε εμάς Αλβανία, καταγράφοντας την εμπειρία της από την παραμονή της εκεί, όταν ακολούθησε τον σύζυγό της που υπηρετούσε ως Γραμματέας της Ελληνικής Πρεσβείας στα Τίρα...
Διαβάστε περισσότερα...

ΩΠΑ, ΩΠΑ, ΜΠΛΑΤΙΜΟΙ
Ακολουθάω τρέχοντας, μέχρι το παρεκκλήσι του γκαβού, ένα σμήνος από φυγόκεντρα μελίσσια. Και τα βλέπω έκθαμβος, με το που μπαίνω, να γλυκοπλέκουνε, μπροστά στο Άγιο Βήμα, μια δεύτερη, δική τους, θεόρατη κηρήθρα-τέμπλο. Όπου το κάθε κελί της κηρήθρας, αποτελεί κι από έναν ζυμωτό, εξαπτέρυγο μικρόκοσμο -ιστορίες αλλόκοτες, του Φέγγου, που δουλεύουνε με φοβικά. Αίφνης, μπαίνω στο νόημα: Ότι σαν με πλακώσει κι ο τελευταίος μπαξές, με αυτές θα ανοίξω δρόμο - άλλο δεν έχω. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «Μέσα απ’ τις ιστορίες ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΣΚΛΑΒΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΟΥΣ
". . . Ο Κ. Θεοτόκης συνθέτει στο έργο αυτό έναν επιβλητικό πίνακα της κοινωνίας. . . "Οι σκλάβοι στα δεσμά τους" αποτελούν αναμφισβήτητα μία από τις πιο μεγάλες λογοτεχνικές δημιουργίες του Κ. Θεοτόκη. Είναι ορόσημο και αφετηρία για το ρεαλιστικό σοσιαλιστικό μυθιστόρημα. Με το έργο αυτό, όπως και με όλα τα άλλα πνευματικά του δημιουργήματα, ο Κ. Θεοτόκης έχει κατακτήσει επάξια μια από τις κορυφαίες θέσεις στα ελληνικά γράμματα. Και είναι πολύ σωστό αυτό που είπε για τον Θεοτόκη ένας ξένος ιστορικός της λογοτεχνίας μας, ο Έσσελιγκ: πώς αν...
Διαβάστε περισσότερα...

Μη με ξεχάσεις
Η πρώτη σκέψη που έκανε έντρομη η Κορνίλια μόλις άνοιξε τα μάτια της κι αντίκρισε τα αμέτρητα σωληνάκια και τα τελευταίας τεχνολογίας ιατρικά μηχανήματα, ήταν ότι στη μνήμη της δεν υπήρχε η παραμικρή πληροφορία. Αδύνατον να θυμηθεί το όνομά της, να μαντέψει την ηλικία της ή την πόλη στην οποία βρισκόταν. Ήταν παντρεμένη; Υπήρχαν άραγε παιδιά; Ποιος πλήρωνε την ακριβή της νοσηλεία και πόσοι κοντινοί της άνθρωποι θα έρχονταν να την επισκεφτούν με τη χαρμόσυνη είδηση ότι η αγαπημένη τους είχε συνέλθει από το κώμα; Η πόρτα του δωματίου της άνο...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΦΟΝΙΣΣΑ
«Η "δυστυχής" και "δύστηνος" Φραγκογιαννού δεν είναι τώρα, απλά, μια παραλοϊσμένη φόνισσα. Με την εκπληκτική αντοχή της και το μαχητικό της πείσμα απέναντι στους πραγματικούς ένοχους, τα κρατικά όργανα που ενσαρκώνουν στα μάτια της τη βαρβαρότητα του κόσμου όπως τον γνώρισε, ακλόνητα βέβαιη πως οι πράξεις της ήταν για το καλό των παιδιών και των γονιών, μετατρέπεται σ' ένα φοβερό σύμβολο εξέγερσης. Είναι σαν να μας λέει ο συγγραφέας: χρειάζεται, λοιπόν, μια Φραγκογιαννού για να μας ανοίξει τα μάτια στο κατά συρροή και κατ' εξακολούθηση κοι...
Διαβάστε περισσότερα...

Όλα στη θέση τους
Μία "κουτσομπόλα" γίνεται (σχεδόν) η τέλεια σύντροφος. Ένας πατέρας προσπαθεί να θυμηθεί το όνομα του γιου του. Σπίτια προς πώληση, μετανάστες σε χώρα ξένη. Οι χαρακτήρες των διηγημιάτων της συλλογής αυτής, παρά τις έντονες εσωτερικές συγκρούσεις που βιώνουν, εξεγείρονται και καταφέρνουν να πουν ό,τι έπρεπε να είχαν πει εδώ και καιρό, βάζοντας τα πράγματα στη θέση τους... (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΞΕΝΟΔΟΧΕΙΑ
Τα ξενοδοχεία είναι σαν τους ανθρώπους. Εντός τους κατοικούν ιστορίες. Μερικές από τις ιστορίες που ακολουθούν είναι αληθινές - κάπως έτσι θυμάμαι να συνέβησαν. Κάποιες είναι εξ ολοκλήρου φανταστικές. Ίσως όχι ακριβώς "εξ ολοκλήρου", με την έννοια ότι τα περισσότερα ξενοδοχεία σπάνια έχουν ηχομόνωση της προκοπής, άρα συνήθως μπορείς να μαντέψεις τι γίνεται με τους διπλανούς. Αλλά και στο φουαγιέ ή στο σαλόνι ή ακόμα και μέσα στο δικό σου δωμάτιο, συχνά οι προηγούμενοι επισκέπτες αφήνουν "ίχνη" που σε βοηθούν να μαντέψεις μια ιστορία. Ή να ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΟΥ ΕΧΕΙ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΘΟΛΟΥ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ;
Ενώ η Ελλάδα μαστίζεται από μία πρωτοφανή οικονομική κρίση και οι άνθρωποι αρχίζουν να φοβούνται στ’ αλήθεια μήπως κατρακυλήσουν από τον παράδεισο της μικρομεσαίας ευημερίας στην κόλαση της φτώχειας, μια Νέα Μεγάλη Ιδέα σκάει ξαφνικά και διαδίδεται σαν τη σπίθα που βάζει φωτιά στον ξερό κάμπο: για να ξανάρθουν τα λεφτά, οι Έλληνες θα γκρεμίσουν τα σπίτια και τα μαγαζιά τους, τις εκκλησίες και τα γήπεδα, πρώτα στην Αθήνα κι έπειτα σε ολόκληρη τη χώρα, για να τα ξαναχτίσουν από την αρχή -όπως έγινε μετά τον Πόλεμο! (. . .) (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΟΥ ΣΕΡΒΙΡΕΤΕ ΕΝΑ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟ ΠΑΡΑΚΑΛΩ
Όσοι τρέφονται με πλάνες γαμήλιας ευτυχίας, ουρανοκατέβατα βασιλόπουλα κι αγνές ελληνοπούλες, καλό είναι να μη διαβάσουν τούτο το βιβλίο, που εισβάλλει στα σπίτια σαν καβαλάρης ληστής και σαρώνει όλη την ψευδολογία της κοινωνικής αρετολογίας και ευτυχιολογίας, καρατομώντας μύθους, βασιλόπουλα και σταχτοπούτες. Μέσα στις τρεις νουβέλες του βιβλίου, η συγγραφέας μας παρασύρει, με το σπαρταριστό της χιούμορ, να βιώσουμε τρεις ολότελα διαφορετικούς κόσμους, όπου οι ήρωές τους κυνηγούν με τον τρόπο τους την ευτυχία. Ένα κουβάρι άνθρωποι χάλια, ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΣΙΧΛΟΦΟΥΣΚΑ
Τι κοινό έχει μια γυναίκα που αγγίζει κάθε επιφάνεια στο μετρό της Αθήνας με τα απολυμαντικά της μαντιλάκια, με μιαν άλλη γυναίκα, που ακουμπά πάντα την πλάτη στον τοίχο από φόβο να μην πέσει στο κενό της αποβάθρας; Έναν σκληρό διαδικτυακό εκβιασμό; Την ακλόνητη πεποίθηση ότι οι ιντερνετικές ζωές τους μοιάζουν τραγικά με μια ροζ ζαχαρωμένη τσιχλόφουσκα, έτοιμη να σκάσει στο ρετουσαρισμένο τους πρόσωπο; ΠΡΟΣΟΧΗ Η Τσιχλόφουσκα δεν έχει δίχτυ ασφαλείας. Η Τσιχλόφουσκα πρέπει να φυλάσσεται μακριά από εκείνους που φοβούνται υπερβολικά το κενό. ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΧΑΜΟΥ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΝΟΠΛΙΑΣ
Όλα τα πρόσωπα βλέπουν. Ακόμα κι όταν κλείνουν τα μάτια τους βλέπουν. Όποιο σχήμα κι αν έχουν τα μάτια, αυτές οι ζυγές λίμνες, οι κλειστές θάλασσες, οι καθρέφτες του εσωτερικού βυθού, του χάους, του απείρου, η ποικίλη σε αποχρώσεις ίριδα, που άλλοτε πάει προς τα πάνω, κρύβεται σχεδόν κάτω από το βλέφαρο, σκιάζεται από τα χόρτα που ναι στην άκρη της όχθης, άλλοτε κατεβαίνει χαμηλά, διακρίνεται ολόκληρη κυκλική σαν πυρήνας κυττάρου ζωής, πυρήνας με τον πυρηνίσκο και τον πυρήνα του πυρηνίσκου, κολυμπάει φορές δεξιά, φορές αριστερά, πουλί, ένα...
Διαβάστε περισσότερα...