ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ > ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

ΜΗΝ ΠΑΤΑΣ ΞΥΠΟΛΥΤΗ (ΣΚΛΗΡΟΔΕΤΗ ΕΚΔΟΣΗ)
Κι αν η Σταχτοπούτα ζητούσε γοβάκι σε μεγαλύτερο νούμερο; Πόση ψυχοθεραπεία αντέχει κάποιος μέχρι να "αποφοιτήσει"; Ποια είναι τα ζευγάρια "συνταξιοδοτικό πρόγραμμα"; Ποια είναι η "Πυγμαλέαινα" και γιατί υποφέρει από "καταραμένους ποιητές"; Υπάρχει Έρωτας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης; Κι αν ναι, αντέχεις να μην ξεμαλλιάσεις τις "καρδιόλες" που βάζουν καρδούλες στις αναρτήσεις του αγαπημένου σου; Μπορείς να ξαναβγείς στον έξω κόσμο, αν βρεθείς στο πατρικό σου στα σαράντα σου; Πώς συνεχίζεις να ζεις, όταν έχουν πεθάνει οι γονείς σου; Πόσο μ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΚΡΑ ΑΓΓΛΙΑ
Η ιστορία διαθέτει ναυτικό φυλλάδιο και ταξιδεύει επί μία εικοσαετία μεταφέροντας θαλασσοφαγωμένους άντρες και θαλασσοφαγωμένες γυναίκες στους μεγάλους και ασήμαντους πλόες της ζωής, από τη Σουραμπάγια στα βυσσινοχώραφα της Άνδρου, από τα τζενεραλάδικα και τα υπερωκεάνια στη χρυσαφένια αμμουδιά του Νειμποριού και στις ασκήσεις μελαγχολίας μιας παρέας κοριτσιών, από ένα ντοματοπίλαφο στο Μπουένος Άιρες στις πιστές λαρδομούνες που κρέμονται από το στόμα της Μούραινας κι από τις συμμαχικές νηοπομπές κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πο...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΑ ΚΑΜΙΝΙΑ ΕΝΤΟΣ
"...Είναι αλήθεια ότι θα μας κάνουν ταινία;" ρώτησε ο Πέτρος. Ο Παυλάρας τους βεβαίωσε ότι σε λίγο καιρό θα μιλούσε όλη η Ελλάδα για τα Καμίνια. Γιατί ο Αλεξανδράκης είναι και καλός ηθοποιός και ομορφάντρας. "Τον έχεις δει ποτέ σου στο σινεμά;", του μπήκε ο Ζάχος. Ο Παυλάρας μπορεί όχι, αλλά η γυναίκα του τον έχει δει πολλές φορές. Άλλωστε δεν είχε σημασία το πώς και γιατί, σημασία έχει να φανεί η γειτονιά, ο κόσμος της εργατιάς, οι άνθρωποι οι ξεχασμένοι κι απ' το Θεό. Λίγο είναι αυτό;..." Μυκόνου, Πάρου, Κύθνου, Άνδρου, Θήρας, νησιά που ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΟΙ ΝΕΡΑΙΔΕΣ ΤΟΥ ΚΙΣΜΕΤ
"Τη μέρα που οι νεράιδες της θάλασσας πήραν μαζί τους στα άπατα παλάτια τους τον Στρατή, τον μεγαλύτερο αδελφό μου, την ίδια εκείνη μέρα μου έδωσαν το χάρισμα να ξεχωρίζω τα χρώματα, να αφουγκράζομαι την ανάσα τους, να βλέπω το φως τους, να νιώθω τη ζεστασιά και την ψύχρα τους, την ημεράδα και την αγριάδα τους, να καταλαβαίνω τη γλώσσα τους και να οσφραίνομαι το άρωμά τους. Ήταν ένα χάρισμα, που αν και ήμουν μονάχα πέντε χρονών, το ένιωσα να μπαίνει βαθιά στο πετσί μου, να μου διαπερνάει τις φλέβες, να χώνεται στο αίμα μου, να ποτίζει τον ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΟΡΤΜΑΝΤΟ
Η κληρονομιά της Έλενας είναι ένα βαρύ ξύλινο πορτμαντό. Στέκει στην είσοδο του σπιτιού της και κάθε του σημείο, από τα ταλαιπωρημένα κρεμαστάρια ως τον διαβρωμένο καθρέφτη, μαρτυρά την ιστορία των γυναικών της οικογένειάς της από τα τέλη του 19ου αιώνα έως και σήμερα. Όνειρα κι ελπίδες, αγώνες κι αγωνίες, απογοητεύσεις και μυστικά, νίκες και ήττες, κρέμονται από το έπιπλο μαζί με τα πανωφόρια. Τότε, τώρα, πάντα... Πόσα όνειρα μπορούν να μείνουν ξεχασμένα πάνω σε ένα κρεμαστάρι; Το είδωλο στον καθρέφτη δείχνει ό,τι επιθυμεί η καρδιά ή όσα ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΑΟΥΤΧΑΟΥΖΕΝ
Στις 5 του Μάη, λίγο πριν απ' το μεσημέρι, ένα θεόρατο αμερικάνικο τανκ, καπνισμένο και σημαδεμένο απ' τον πόλεμο, γκρέμισε την πύλη του Μαουτχάουζεν και μπήκε στον περίβολο. Κι αυτό το θεόσταλτο άρμα της ελευθερίας ήταν, λέει, ένα από τα αμέτρητα και ακατανίκητα της ενδέκατης ταξιαρχίας αρμάτων της τρίτης αμερικανικής στρατιάς, που διοικούσε κάποιος σπουδαίος στρατηγός ονόματι Τζορτζ Πάττον!...Τι ωραία λόγια, τι ουράνιες ειδήσεις... Οι πολεμιστές μας κοίταζαν σαστισμένοι, περήφανοι, περίλυποι... Καλά που κάνανε και μείνανε εκεί ψηλά, στη ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΚΑΜΙΝΙ
Το καλοκαίρι του 2008 η Ελληνοκαναδέζα Ολυμπία Περνέλη επισκέπτεται τη Σύρο. Θέλει να ερευνήσει τα μοναστηριακά αρχεία των καθολικών για να ολοκληρώσει την πανεπιστημιακή της εργασία σχετικά με την ενέργεια των αγαλμάτων και την αλχημεία. Άθελά της μπλέκει με μια διεθνή σπείρα αρχαιοκαπήλων και γίνεται μάρτυρας τριπλού φονικού. Η Ολυμπία τρομοκρατημένη φεύγει για τη Σικελία, όπου θα συνεχίσει τις έρευνές της. Στον Ακράγαντα θα συναντήσει τον συνεργάτη της Λούτσιο Ντολφίνι και ο έρωτας που υπέβοσκε ανάμεσά τους θα φουντώσει. Μια σειρά από δ...
Διαβάστε περισσότερα...

Λιμάνια ονείρων
Η Βασιλική, διάσημη ηθοποιός του σινεμά και του θεάτρου, είναι αδύνατον να ξεφύγει από τις αναμνήσεις της. Παρά τα χρόνια που έχουν περάσει, η αγάπη που χάραξε τη ζωή της εξακολουθεί να παραμένει μέσα της ζωντανή. Αλλά και ο Διονύσης, πάμπλουτος επιχειρηματίας πλέον, ανατρέχει διαρκώς στο παρελθόν, που καθόρισε διά παντός το μέλλον του. Στο νησί της Χίου, η Μυρτώ και ο Σιδεράς ζουν έναν μεγάλο έρωτα, κόντρα σε στερεότυπα, ταξικές διαφορές και κοινωνικές συμβάσεις, που ορθώνονται σαν τείχη μπροστά τους. Εκείνη βυζαντινή αρχαιολόγος με μεταπ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΘΕΛΕΤΕ ΝΑ ΧΟΡΕΨΟΜΕ ΜΑΡΙΑ;
Η ιστορία μιας ζωής. Η Άννα, ο Γιάννης, Η Μάρθα, η κυρία Θαλή, άνθρωποι που ξεκίνησαν από αλλού, με το τρέμουλο να τα γνωρίσουν όλα γύρω τους (...) Γλείφουν χρόνια, λόγια, σιωπές, τρατάρουν την τύχη τους γέλια και δάκρυα, και κάποτε σμίγουν μαζί, ησυχασμένοι για το δρόμο που έκαναν. [...] (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Αναφορά στον Γκρέκο (επετειακή-σκληρόδετη έκδοση)
Το βιβλίο-κλειδί για τη ζωή και το έργο του Καζαντζάκη. Μια ιδιότυπη αυτοβιογραφία με μυθιστορηματικό χαρακτήρα, μια σπουδή πάνω στα έσχατα προβλήματα, μια ιστορία ενός εσωτερικού οδοιπορικού, η προσωποποίηση της πνευματικής του περιπλάνησης. (Από τον εκδότη)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ασκητική (επετειακή-σκληρόδετη έκδοση)
«Δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, είμαι λεύτερος». Ένα φιλοσοφικό μανιφέστο σε οραματικό-προφητικό τόνο, εμποτισμένο με λυρικότητα. Το νόημα της ζωής και της ύπαρξης συμπυκνώνεται σε έναν συνεχή αγώνα κατά το «ανηφόρισμα» του ανθρώπου Η πεμπτουσία της σκέψης του Καζαντζάκη. (Από τον εκδότη)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ ΜΕΤΡΑΕΙ Τ' ΑΣΤΡΑ
Πήχτωνε το βράδυ. Λιγόστεψε κι ο αχός απ' τα κυπαρίσσια. Ανάψανε οι λαμπάδες τ' ουρανού. Όλα ήταν γάλα... γάλα... λουλάκι... και σπίθες. Το ποτάμι μουρμούριζε μες στον ύπνο του κρυφά παραμιλητά. Το παιδί κείνο το βράδυ δεν κοιμήθηκε... ολόκληρο το βράδυ. Έγραψε το πιο πικρό, το πιο μεγάλο του παραμύθι... Την αυγή ξεκίνησε. Ήταν... παρηγορημένο. Είχε καταφέρει όλη τη νύχτα να μετρήσει τ' άστρα... Να τα μετρήσει όλα... σιγά σιγά... ένα ένα... Όλα... Και τα βρήκε σωστά. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου) «... Ο Λουντέμης έγραφε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΑΧΤΗ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ
Ο Φραγκίσκος Χ. ήταν πραγματικά μέλος της τρομοκρατικής οργάνωσης; Οι αστυνομικοί πάντως δήλωσαν ότι τα δαχτυλικά του αποτυπώματα βρέθηκαν στη γιάφκα. Και ποια ή σχέση του με τον πρόσφυγα του διαστήματος υποσμηναγό Περικλή Γ. που μετά από διακόσια δεκαεπτά χρόνια ψάχνει στη χαμένη πατρίδα του την αιτία της καταστροφής; Θα παρακολουθήσουμε τη πορεία και των δυο μέχρι το τέλος. Όλ' αυτά όμως μπορεί να είναι μια πρόφαση. Μπορεί η περιπέτεια των προσώπων να είναι η περιπέτεια του λόγου. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΑΙΜΑ ΝΕΡΟ
Το αίμα νερό: γίνεται; Οι δυο λέξεις που συνάπτονται εδώ, η καθεμιά με το δικό της ειδικό βάρος, και οι δυο μαζί με την υγρή τους ζωτικότητα, παραπέμπουν απευθείας στη νομοτέλεια της λαϊκής σοφίας: όχι, δεν γίνεται. Και ο Χάρης Βλαβιανός, ένας ποιητής στην ωριμότητά του, μας θυμίζει ότι η φύση του αληθινού δημιουργού ριζώνει στη διαρκή επιστροφή, στις εμμονές του, αλλά καρπίζει μόνο με την ποιητική επίνοια, ώστε, κάθε φορά που επιχειρείται η επιστροφή, να συντελείται με ανανεωμένους όρους ύφους και διευρυμένους ποιητικούς στόχους. Σ' ένα π...
Διαβάστε περισσότερα...

ΣΤΗ ΓΕΜΙΣΗ ΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
Ο Θεός έφευγε χωρίς διαβατήριο Ήθελα λοιπόν να σας πω -για ν' αρχίσω απ' αυτό- πως συνάντησα κάποτε το Θεό την ώρα πούφευγε!.. Του 'καναν ένα μεγάλο επεισόδιο στο αεροδρόμιο, γιατί δεν είχε διαβατήριο. "Αδύνατο", του είπαν, "να φύγη κανείς χωρίς διαβατήριο!.. Ούτε μύγα χωρίς διαβατήριο!" -Ούτε μύγα; ρώτησε. -Ούτε μύγα!.. Μάλιστα!.. τούπε θυμωμένος ο υπάλληλος. -Ε, καλά! λέει τότε. Πηγαίνετε λοιπόν αυτή τη στιγμή στο σκάφος πουν' έτοιμο να ξεκινήση, ψάξτε στο κάθισμα δεκατρία...-- ...-Γιατί στο κάθισμα δεκατρία; τον ρωτάω γώ, που στεκόμουν ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΦΟΙΝΙΚΑΣ
Εμπνευσμένος από τον έρωτα της Εύας Πάλμερ και του Άγγελου Σικελιανού -μα όχι προσηλωμένος στα αληθινά γεγονότα- "ο Φοίνικας" είναι το πιο φιλόδοξο έργο του Χωμενίδη. Καλύπτει εβδομήντα σχεδόν χρόνια, από το 1860 έως το 1927. Κινείται από τα βοσκοτόπια της Πάρνηθας μέχρι τη Νέα Υόρκη των αρχών του 20ού αιώνα κι από το "μαύρο 1897" ίσαμε τους Βαλκανικούς Πολέμους, τη Μικρασιατική Καταστροφή, τη μεσοπολεμική Αθήνα, το Πήλιο, τους Δελφούς... Ένα πλήθος ιστορικών προσώπων -ή μυθιστορηματικών αντανακλάσεών τους- παρελαύνει στις σελίδες του. Από...
Διαβάστε περισσότερα...

ΕΙΚΟΣΤΟΣ ΑΙΩΝΑΣ
Ο ''Εικοστός αιώνας'' είναι η πιο αντιπροσωπευτική και άρτια σύνθεση της Αξιώτη. Ιστορικές πληροφορίες, προσωπικές μαρτυρίες και ατομικά βιώματα συνδυάζονται σε μια απόπειρα μυθιστορηματικής αποτύπωσης των εθνικών περιπετειών από το 1916 ως το 1946. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΞΕΝΩΝΑΣ
Από μια ιδιοτροπία της ζωής πέντε γυναίκες κι ένας άντρας αναγκάζονται να περάσουν ένα μικρό αλλά καθοριστικό μέρος της ζωής τους σε έναν ασυνήθιστο ξενώνα. Μια επιτυχημένη ηθοποιός και σκηνοθέτης, μια ιστορικός τέχνης και διακοσμήτρια, μια βιβλιοθηκονόμος, μια νοικοκυρά, μια αγρότισσα κι ένας καθηγητής γενετικής, συνδέουν τις ζωές τους σ' ένα δίκτυο που προεκτείνεται στις ζωές κι άλλων προσώπων και με διαδικασίες μη αναμενόμενες αλλά και λυτρωτικές οδηγούνται στη συνειδητοποίηση ότι το "εγώ" τους επηρεάζεται κι επηρεάζει μ' έναν εκπληκτικ...
Διαβάστε περισσότερα...

Η ΕΥΤΕΡΠΗ ΤΗΣ ΣΜΥΡΝΗΣ
Η προγιαγιά Ευτέρπη απ' τη Σμύρνη, εγγονή του "βασιλιά" του κασμιριού, που έζησε ένα θυελλώδη έρωτα με τον Λουί Ρενώ γιο του Γάλλου αντιπρόξενου και μετά την καταστροφή τραγούδησε στα μεγαλύτερα καμπαρέ του Παρισιού, η ορφανή από γονείς έφηβη Ευτέρπη του κάτω ορόφου, ο Αλέξανδρος Φωτιάδης φωτογράφος και αρχαιολόγος, ο προπάππος του φωτογράφος κι αυτός από τη Σμύρνη και η αρχαία Αθηναία Ευτέρπη αγαπημένη του Φειδία, εμπλέκονται μ' έναν τρόπο αναπάντεχα γοητευτικό στη ζωή της Ειρήνης, που μετά τον ξαφνικό θάνατο του μεγάλου της έρωτα Μιχάλη,...
Διαβάστε περισσότερα...

ΓΡΑΜΜΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΗ
Να γράφεις επί έναν χρόνο ένα γράμμα στον αγαπημένο σου που "έφυγε" σημαίνει πως παρατείνεις την ύπαρξή του δίπλα σου, πως με κάποιον τρόπο καταφέρνεις να καταργήσεις την απώλεια. Αυτό θέλησε να κάνει η Ξένια Καλογεροπούλου τον Οκτώβριο του 2013, όταν η αυλαία έπεσε για τον επί 37 χρόνια σύζυγό της και σύντροφο ψυχής, Κωστή Σκαλιόρα. Πέτυχε όμως πολύ περισσότερα. Καθώς ανασύρει μνήμες, άλλοτε πικρές κι άλλοτε αστείες, για να τις αφηγηθεί στον Κωστή, η Ξένια Καλογεροπούλου πετυχαίνει να στήσει μπροστά μας μια Ελλάδα που πια δεν υπάρχει, αλλ...
Διαβάστε περισσότερα...