ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΛΟΓΙΣΜΟΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΑΔΑ

Παρουσίαση

(...) Οι Λογισμοί και διαλογισμοί στη Μεγάλη Ελλάδα πάντως είναι, χωρίς αμφιβολία, το καλύτερο κείμενό του, αυτό στο οποίο σχηματίζεται καθαρότερα το πρόσωπο του. Διάλεξε καταρχάς ενστικτωδώς τη φόρμα που του ταίριαζε: το απόσπασμα, τον αφορισμό, το κεφάλαιον της φιλοκαλικής παράδοσης. Ο Κοσμάς δεν άντεχε τον αναλυτικό, επιχειρηματολογημένο λόγο, δεν μπορούσε να επιμείνει διανοητικά. Ο τρόπος που σκεφτόταν ήταν αποσπασματικός, θραυσματικός, ενώ το αίσθημά του από την άλλη ήταν βαθύ. Θα βρουν εδώ και τα δυο την καλύτερη και αρμονικότερη έκφραση τους: "Ήταν μοναδική η στιγμή όταν για πρώτη φορά, κόλλησα ένα κερί σε μια πέτρα δίπλα σε μια χαραμάδα. Αντίκρισα την πρώτη καπνιά στον τοίχο. Ξέφυγα από την αρχαιολογία".(69) Σε αυτά, λοιπόν, τα εκατό κεφάλαια αποτυπώνεται καλύτερα από οπουδήποτε αλλού η παιδεία του, η αγάπη του για την αρχαία Ελλάδα, η αίσθηση της ιστορικότητας, η σχέση του με τη Δύση, οι διχασμοί του, ο δεσμός του με τη φύση, η ρομαντική έλξη του από τα ερείπια, ο τρόπος που αντιλαμβανόταν την παρουσία του στην Καλαβρία, το πάθος του για τη Μεγάλη Ελλάδα, η πίστη του και ο τρόπος της καλογερικής του. Οι Λογισμοί και διαλογισμοί στη Μεγάλη Ελλάδα μαρτυρούν επιπλέον, χωρίς να το λένε ποτέ ρητά, πόσο ασφυκτική ήταν η μοναξιά που ένιωθε ο Κοσμάς τα τελευταία χρόνια στο Όρος. (...) ΣΤΑΥΡΟΣ ΖΟΥΜΠΟΥΛΑΚΗΣ. (ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΚΔΟΣΗΣ)