BROWNELL D.W. CHARLES

ΑΠΟ ΤΟΝ ΜΟΝΤΕΖΟΥΜΑ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΩΝ ΣΕΜΙΝΟΛ
"Μια ομάδα με επικεφαλής τον Γκαλέγκος, η οποία εξερευνούσε τη χώρα μερικά μίλια μακριά από το στρατόπεδο, επιτέθηκε σε μια μικρή ομάδα Ινδιάνων και τους έτρεψε σε φυγή. Όμως, καθώς ένας ιππέας εφορμούσε με τη λόγχη του πάνω σε έναν από αυτούς, έμεινε έκπληκτος όταν τον άκουσε να φωνάζει, "Κύριοι, είμαι χριστιανός. Μη σκοτώσετε ούτε εμένα, ούτε αυτούς τους ταλαίπωρους που μου χάρισαν τη ζωή". Γυμνός, ηλιοκαμένος και με βαμμένο κορμί, ο άνθρωπος εκείνος ελάχιστα ξεχώριζε από τους άγριους συντρόφους του. Ονομαζόταν Τζον Ορτίζ και είχε ζήσει ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΤΑ ΕΞΙ ΕΘΝΗ ΜΕΧΡΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΥ ΓΕΡΑΚΙΟΥ
"Την περασμένη άνοιξη, ο συνταγματάρχης Κρέσαπ, δολοφόνησε εν ψυχρώ, και απρόκλητα όλους τους συγγενείς μου, χωρίς να λυπηθεί καν τις γυναίκες και τα παιδιά μου. Τώρα πια, δεν υπάρχει ούτε ένα ζωντανό πλάσμα μέσα στο οποίο να κυλάει το ίδιο αίμα που κυλάει στις φλέβες μου. Αυτό με έσπρωξε να ζητήσω εκδίκηση. Τη ζήτησα. Σκότωσα πολλούς. Χόρτασα τη δίψα μου για γδικιωμό. Χαίρομαι που οι ακτίνες της ειρήνης πέφτουν τώρα πάνω στο λαό μου. Όμως μη σκεφτείτε ούτε για μια στιγμή πως φοβάμαι. Ο Λόγκαν δεν ένιωσε ποτέ φόβο. Δεν πρόκειται να το βάλε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΚΑΧΟΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΩΝ ΜΟΙΚΑΝΩΝ
"Η άνοιξη του 1622 θα μείνει αξέχαστη για ένα εις βάθος προσχεδιασμένο και εν μέρει επιτυχημένο σχέδιο, το οποίο αποδίδεται σε μεγάλο βαθμό σε στρατήγημα του Οπεντσανκανούγκ, για την εξάλειψη της αγγλικής αποικίας. Οι άποικοι είχαν αρχίσει να αντιμετωπίζουν τους Ινδιάνους με ένα μείγμα συγκαταβατικότητας και περιφρόνησης. Τους δέχονταν ελεύθερα μέσα στα σπίτια τους, τους επέτρεψαν να μάθουν τη χρήση των αγγλικών όπλων και δεν έπαιρναν σχεδόν καμία προφύλαξη για περίπτωση επίθεσης. Οι φυτείες και τα χωριά των λευκών απείχαν πολύ το ένα από ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΝΤΡΙΒΗ ΤΩΝ ΙΝΚΑΣ ΣΤΟΥΣ ΑΡΑΟΥΚΑΝΟΥΣ ΤΗΣ ΧΙΛΗΣ
"Οι σκούρες γραμμές των Ινδιάνων απλώνονταν μέχρι τις ρίζες των βουνών, ενώ παντού τριγύρω το βλέμμα αντίκριζε μόνο λοφία και φλάμπουρα αρχηγών που σείονταν στον άνεμο, μαζί με πλούσιες πανοπλίες σκεπασμένες με φτερά που θύμιζαν σε κάποιους, οι οποίοι είχαν υπηρετήσει κάτω από τις διαταγές του Κορτές, τις στρατιωτικές στολές των Αζτέκων. Πάνω από όλα υψωνόταν ένα δάσος από μακριές λόγχες και πολεμικά πελέκια με κόψη από χαλκό, που σκαμπανέβαζαν μέσα σε άγρια σύγχυση, λαμποκοπώντας στις ακτίνες του ήλιου που έδυε σαν φως που παιχνιδίζει πάν...
Διαβάστε περισσότερα...

ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΤΣΕΡΟΚΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΤΩΝ ΣΙΟΥ
«Η θύμηση της αιματηρής σφαγής ήταν ακόμη νωπή στις καρδιές των στρατιωτών, και δεν έδειχναν κανένα έλεος... Ένας τραυματισμένος Ινδιάνος προσπάθησε κάποια στιγμή να ξεφύγει, κρεμασμένος από την ουρά του αλόγου του, αλλά ένα βόλι καραμπίνας σκότωσε το ζώο και ένας στρατιώτης πρόλαβε τον πολεμιστή και τράβηξε το περίστροφό του. Όμως το όπλο έπαθε εμπλοκή και τότε ο άγριος γύρισε και τον πυροβόλησε. Την ίδια στιγμή, μια σφαίρα ενός ανιχνευτή διαπέρασε τον άγριο που σωριάστηκε ψυχομαχώντας. Ο σύντροφος του νεκρού στρατιώτη πλησίασε, ζεπέζεψε ...
Διαβάστε περισσότερα...