ΔΙΓΚΑ ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ

ΘΕΣΗ 44, ΠΑΡΑΘΥΡΟ
Ξύπνημα με δυνατή αίσθηση από τις γωνιές του σπιτιού όπου γεννήθηκα. Ύστερα, θάλασσες άσχημες, θολές, σκοτεινές, κι άλλες διάφανες, κρυστάλλινες. Κατεβαίνοντας τις σκάλες, ανάγκη να συναντήσω κάποιον ηλικιωμένο, για τον όποιο με πλημμυρίζει αίσθημα σεβασμού κι αγάπης. Να του μεταδώσω τη συγκίνηση από την επίσκεψη στο σπίτι μου. Συνείδηση ότι αυτό είναι αδύνατον γιατί τι θα ήταν για αυτόν το σπασμένο πλακάκι ή το μπρούτζινο χερούλι στην εξώπορτα κι άλλες γωνιές του που κυλούν στο αίμα μου. Κι αυτά δεν μεταφέρονται. Στον παραθαλάσσιο βράχο ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ Νο 512
Εκείνη η νεαρή σκιά που τριγύριζε στους καλογυαλισμένους διαδρόμους με τις παντόφλες, τη φανέλα και το παντελόνι της πιτζάμας, με ξεραμένα υπολείμματα τροφής στην άκρη του στόματος, όταν μ' έβλεπε τότε που ερχόμουν να σε επισκεφτώ, σήκωνε τα δυο δάχτυλα στο πρόσωπό του και μου έκανε πάντα το σήμα της νίκης. Μήνες γινόταν αυτό. Δεν καταλάβαινα, δεν μίλαγε το καημένο κι όλο μου γελούσε. Το μάζευαν οι νοσοκόμες, να πάει στο δωμάτιό του. Τι νίκη; Πού έβλεπε νίκη; Ο χώρος της κατά κράτος ήττας του ανθρώπου ήταν εκεί. Εκεί πια όλα έχουν τελειώσε...
Διαβάστε περισσότερα...

ΞΕΡΕΙΣ ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ ΠΕΙΣΜΑΤΩΝΟΥΝ ΕΥΚΟΛΑ
. . .Είναι χαρακτηριστικό της φύσης πολλές φορές, εκεί που δεν τα καταφέρνει και τόσο καλά να διαπλάσει ένα σώμα όμορφο, με αρμονικές αναλογίες ή σχήματα, να βάζει όλα της τα δυνατά, προσπαθώντας να καλύψει τα κενά της, στα άκρα του ανθρώπου, δίνοντας εκεί όλη της την ομορφιά του χαρακτήρα και τη λεπτότητα που λείπει από το υπόλοιπο παρουσιαστικό του. Έτσι συναντάμε ανθρώπους κακόσχημους και πλαδαρούς που έχουν τέλειες παλάμες ή δάκτυλα ποδιών, όπως και το αντίθετο, τέλεια σώματα, και ξαφνικά εκεί, ένα χέρι πρόστυχο, χυδαίο στην ασχήμια το...
Διαβάστε περισσότερα...