ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ Ξ.

ΣΤΟΝ ΦΕΓΓΙΤΗ ΤΟΥ ΜΥΑΛΟΥ ΤΟΥ ΜΙΧΑΗΛ ΜΗΤΣΑΚΗ
Ώσπου η φωνή της μάνας του, τον φώναζε μετ' όνομά του, Μιχάλη, παρατείνοντας το ήτα για κάμποσο. Αμέσως μετά φώναζε τ' όνομα του αδελφού του. Κι αυτός συνέχιζε να κυλάει το τσέρκι του. Ήταν τόσο συναρπαστικό, γιατί διαρκώς εκινείτο, πήγαινε πάντα παρακάτω, αναπηδούσε στα χαλίκια. Ποτέ δεν σταματούσε κι αυτός το βοηθούσε να μην πέσει. Έτσι έσωζε τον εαυτό του από τη σκόνη του δρόμου, που πριν κατακαθήσει και τον σκεπάσει, είχε πια φύγει. Το τσέρκι του ήταν που τον έσωζε από την κίτρινη σκόνη. Το τσέρκι έτρεχε γρηγορότερα απ' τη σκόνη. Κι αυ...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΛΜΠΕΡ ΚΑΜΥ
"Δεν υπάρχει αληθινή δημιουργία χωρίς μυστικό" έλεγε ο Καμύ. Δεν υπάρχει βιογραφία, δεν υπάρχει βιογράφος -για κάθε άνθρωπο υπάρχουν εκατό δυνητικοί βιογράφοι, παρατηρεί ο Ζ.-Μπ. Πονταλίς- που να μη βυθοσκοπεί την καρδιά ενός ανθρώπου, πολύ περισσότερο την καρδιά ενός δημιουργού. Για να ξετυλίξεις το κουβάρι του πεπρωμένου ενός συγγραφέα πρέπει να εισχωρήσεις στα πολύκλωνα σκοτεινά μονοπάτια του δέντρου της ζωής του. Το 1913, έναν χρόνο πριν την έναρξη του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, εκδίδεται ο Μεγάλος Μωλν του Φουρνιέ, το Από τη μεριά του Σον...
Διαβάστε περισσότερα...

ΜΙΑ ΜΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΜΠΕΡΤΟΛΤ ΜΠΡΕΧΤ
Το Άουγκσμπουργκ, μία από τις αρχαιότερες πόλεις της Γερμανίας, ιδρύθηκε το 15 π.Χ. Το 1548 από τη Δίαιτα του Άουγκσμπουργκ τέθηκε σε ισχύ αυτοκρατορικός νόμος, που όριζε τη συμφωνία των δύο δογμάτων, του Καθολικισμού και του Προτεσταντισμού. Ήταν πόλη-παζάρι, όπου οι γαιοκτήμονες γειτονικών περιοχών έφερναν τις πραμάτειές τους. Είχε ένα υφαντουργείο και μύλους για την παραγωγή χαρτιού. Ήταν μια ήσυχη, ειδυλλιακή πόλη. [...] (Απόσπασμα από το κεφάλαιο Άουγκσμπουργκ, η πόλη με τις καστανιές)...
Διαβάστε περισσότερα...

ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Στη ζωή του Περικλή Γιαννόπουλου έβρεχε διαρκώς. Είχε γεννηθεί σε μια πόλη υγρή, την Πάτρα. Όταν πέθανε ο πατέρας του, έγινε ένας τσακισμένος άνθρωπος. Τότε ήταν που άρχισε να βρέχει παντού στον κόσμο γι' αυτόν. Βιαζόταν - όχι πως τον ένοιαζε πια η βροχή που τον είχε μουλιάσει. Τα βράδια πνιγόταν στα δάκρυά του. Το έδαφος είχε γίνει ολισθηρό. Βούλιαζε! Η θλίψη φαίνεται πως είναι υγρή. Καθόταν στο στενό του γραφείο και κοίταζε τα χέρια του. Λευκά, με καλοκομμένα νύχια, μακριά δάχτυλα. Κοίταξε την παλάμη του. Τη γραμμή της ζωής. Θαύμασε την ...
Διαβάστε περισσότερα...

Ο ΕΠΙΖΩΝ
Η οθόνη ήταν ένα τεράστιο λευκό πανί. Από ένα μικρό παραθυράκι μια δέσμη φωτός έπεφτε στην οθόνη και έτσι εμφανιζόταν η Χιονάτη. Το φόρεμά της ήταν κόκκινο και αυτή ολόλευκη. Όλα ήταν μαγικά. Ώσπου εμφανίστηκε η μητριά. Μου φάνηκε τρομακτική. Προσπάθησα να συγκρατηθώ, αλλά φοβόμουν πολύ. Όλο το σινεμά είχε παγώσει, ή τουλάχιστον, έτσι νόμιζα. Γύρισα προς τον πατέρα είδα το προφίλ του. Δεν είδα το βλέμμα του ούτε το ύφος του. Πάντως αυτός δεν φοβόταν μάλλον. Κρατήθηκα να μην του πιάσω το χέρι και καταλάβει την τρομάρα μου. Ξαναγύρισα τα μάτ...
Διαβάστε περισσότερα...